Είχα χρόνια να πάω στην Εθνική Πινακοθήκη. Κάθε φορά τσάκιζα τις σελίδες του Αθηνοράματος αλλά ποτέ δεν έβρισκα τον χρόνο. Ίσως να φταίνε και οι ώρες που η Πινακοθήκη είναι ανοιχτή. Σε τόσες πινακοθήκες έχω πάει στην Ευρώπη, δεν θυμάμαι ούτε μια που να κλείνει στις 2 το μεσημέρι!!! Αυτή τη φορά λοιπόν ήμουν αποφασισμένη να δω τους πίνακες του κολομβιανού Φερνάντο Μποτέρο απο κοντά. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που ζωγραφίζει... Πόσοι άλλωστε είναι οι σημαντικοί ζωγράφοι που βρίσκονται εν ζωή?
Ξύπνησα νωρίς την Κυριακή και φτάνοντας στην Πινακοθήκη (τι άθλιο κτίριο) με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Υπήρχε ουρά!!
Μπαίνοντας στο κτίριο, εισέβαλα αυτόματα στο μαγικό κόσμο του Μποτέρο. Καθημερινές φιγούρες, ζωντανά χρώματα, υπέροχη κίνηση... Έχω μια θεωρία: Ο ζωγράφος είναι παντρεμένος με Ελληνίδα. Ήρθε λοιπόν για διακοπές στην Ελλάδα, κάπου με πέτυχε στο δρόμο κι έτσι του ήρθε η έμπνευση να ζωγραφίσει χοντρές!!
Οι πιο συγκλονιστικοί πίνακες πάντως είναι χωρίς αμφιβολία οι πίνακες που έχουν θέμα το Αμπού Γκάιμπ: Τη φυλακή στο Ιράκ όπου οι αμερικανοί στρατιώτες βασάνισαν αιχμαλώτους. Οι πίνακες είναι τόσο ζωντανοί που δεν αντέχεις να τους κοιτάς...
Μια πολύ ωραία έκθεση, μόνο που η γενικότερη οργάνωση της πινακοθήκης με έκανε να αισθανθώ σαν φτωχός συγγενής της Ευρώπης... παιδιά, ξυπνήστε!!
3 comments:
Οντως υπεροχη εκθεση!!Ζωντανη,χρωματιστη!!!Γελιο ειχαν και οι"αντιγραφες" των γνωστων πινακων!!
όχι βρε lost almost famous, εμένα είδε και με έκανε ίδια! χαχαχαχα.
by the way, άψογο το νέο σου blogolook, πριν μερικές βδομάδες σκέφτηκα να το βάλω, αλλά είπαμε με τον ιππότη να μην γίνει.
:-)
ναι, οι αντιγραφές είχαν πολύ πλάκα!
global ευχαριστώ για το bloglook... κι εσυ βρε κορίτσι μου περιμένεις να δεις προκοπή ακούγοντας τον ιππότη? χαχα!
Post a Comment