Όταν είσαι 20 ζεις πολλές μέρες ξεγνοιασιάς που το μόνο που σε απασχολεί είναι αν έχεις χρήματα για να πληρώσεις την είσοδο στο κλαμπ και αν το αγαπημένο σου τζιν είναι καθαρό για να το φορέσεις. Όταν όμως περνούν τα χρόνια, οι μέρες αυτές λιγοστεύουν... μέχρι που ξεχνάς πως είναι... Αλλά τελικά, είναι κι αυτές σαν το ποδήλατο... Αμέσως θυμάσαι!
Την Παρασκευή θαύμασα τον αδελφό μου ως dj σε ένα πολύ χαριτωμένο μπαράκι και σε μια όμορφη ατμόσφαιρα. Εκεί συνάντησα την κολλητή μου που δίνει μια δεύτερη ευκαιρία στο γάμο της και φαίνεται να τα καταφέρνει. Μερικές μπόμπες μετά κι αφού φάγαμε σαλάτες στο Ever Green, κοιμήθηκαμε μέχρι το μεσημέρι.
Και μετά ξεκίνησε ο μαραθώνιος γάμων... Πρώτα ο γάμος της ξαδέρφης στο Χαλάνδρι και μετά ο γάμος του Γ. στην Αλσούπολη. Μετά γλέντι, κλαρίνα και κρασί... Μόνο που το συγκεκριμένο γλέντι περιλάμβανε κι ένα spooky reunion... πρόσωπα που είχες να δεις χρόνια και χαιρόσουν, πρόσωπα που είχες να δεις χρόνια και τα οποία μετά βίας χαμογελούσαν όταν σε χαιρετούσαν και πρόσωπα τα οποία πάντα συμπαθούσες και τώρα είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα. Και μετά πάλι ύπνος μέχρι το μεσημέρι.
Και μετά μπύρες με φίλο από τα παλιά... που όμως τίποτα πια δεν είναι το ίδιο... Σαν να έχω τρέξει χιλιόμετρα κι εκείνος να έχει μείνει ακίνητος στην εκκίνηση. Και μετά σινεμά και Superman (συμπαθητικό) και μετά... τα κεφάλια μέσα!
Ένα ταξίδι στο παρελθόν, μια βόλτα στην ξεγνοιασιά... καλά περάσαμε!
No comments:
Post a Comment