Και φτάνω στο γήπεδο. Αν και γαβρογήπεδο, ομολογώ ότι ήταν εντυπωσιακό και προσεγμένο. Πολλά μαγαζιά, μεγάλο γήπεδο, ωραία καθίσματα...
Δεν συνηθίζω να βλέπω συναυλίες από τις κερκίδες, αλλά όταν πηγαίνεις σε συναυλία με τον 'Και Γαμώ' ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πας στα κάγκελα και να χοροπηδάς! Τυχαία ονομάζεται 'Και Γαμώ'?
Γύρω στις 10 οι παππούδες βγήκαν στην σκηνή. O Bryan ήταν stylish όπως πάντα. Φοβερό κοστούμι, super κορμοστασιά και ελάχιστες ρυτίδες! (παππού τι πίνεις και δεν μας δίνεις?)
Στην αρχή βαριόμουν... η φωνή δεν ακουγόταν καλά, το γκρουπ φαινόταν απλά να διεκπεραιώνει και το κοινό ήταν αμήχανο...
Στο τρίτο, τετάρτο τραγούδι τα πράγματα άλλαξαν... το πιάνο ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στη μουσική τους και η συναυλία απογειώθηκε! Με ταξίδεψαν, με έστειλαν πίσω στα σχολικά μου χρόνια (πάλι?) και δεν ήθελα να τελειώσει!!
Τα παλικάρια όμως είναι πατημένοι 60άρηδες οπότε έπρεπε να φύγουν για να πιούν το τίλιο των 12. Περάσαμε ωραία όμως!!
Και μόνο που άκουσα το Jealous Guy από τη φωνή του Bryan Ferry άξιζε που πήγα! (άλλος το είπε αυτό, αλλά εγώ το σκέφτηκα εντάξει?)
1 comment:
john lennon? μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας beatlus...
Post a Comment