Μπορεί να μην τον ακούω κάθε μέρα, αλλά τον ακούω από την πρώτη του κιόλας εκπομπή. Και δεν έχει υπάρξει ούτε μια εκπομπή που να με έχει απογοητεύσει. Ακόμα κι όταν δίνει το 50% των δυνατοτήτων του (δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες), ακόμα κι όταν παίζει ιταλικά τραγούδια (not my favorite), οι μουσικές του επιλογές είναι άψογες και το μικροφωνό του πάντα οικείο και ζεστό. Ξέρει πως να σε στείλει στα τάρταρα, πως να σε κάνει να χαμογελάσεις, πως να ακούγεται οικείος αλλά και ταυτόχρονα να κρατά τις απαραίτητες αποστάσεις... γενικότερα ξέρει να κάνει εκπομπή.Τις τελευταίες ημέρες που τον ακούω συχνότερα, συνειδητοποιώ πόσο πολύ έχει ωριμάσει, έχει μάθει, έχει βελτιωθεί και το σημαντικότερο έχει γίνει ένας από τους καλύτερους παραγωγούς του Μελωδία. Και είμαι πολύ περήφανη.
4 comments:
ναι συνταξιδεύουμε... κι ευτυχώς είμαστε πολλοί!!!
Παπαπαλαβό ζούμε για να σε ακούμε!
Παπαμιχαλίαση χρόνια τώρα.
:-)
:)
Και μια αγκάλια επίσης...
Post a Comment