skip to main |
skip to sidebar
Όταν έχεις πρόβλημα δεν βλέπεις πέρα από τη μύτη σου. Εγκλωβίζεσαι. Η σκέψη ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε, που είναι στο νοσοκομείο, που είναι μόνοι... δεν σε παρηγορεί. Εσύ έχεις το προβλημά σου και δεν υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα πέρα από τη λύση του προβλήματος. Η λύση όμως δεν έρχεται κι εσύ παραμένεις πίσω από τα κάγκελα... Δεν κάνεις βήμα. Δεν μιλάς, δεν κινείσαι... απλά χαζεύεις το λιγοστό φως που βγαίνει από τα κάγκελα της φυλακής σου.
Στη φυλακή σου δεν υπάρχει η ωραία πλευρά της ζωής. Δεν υπάρχουν θετικές σκέψεις. Είσαι εκεί κολλημένος, χαζεύοντας τα σίδερα του εγκλωβισμού σου. Και αυτή η φυλακή δεν έχει αναμορφωτικό χαρακτήρα. Δεν αξιοποιείς το χρόνο σου, δεν κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου, δεν επικοινωνείς με τον έξω κόσμο. Ο χρόνος έχει σταματήσει κι εσύ εγκλωβισμένος, περιμένοντας το θαύμα...
Μόνο που δεν γίνονται θαύματα...
2 comments:
ώσπου κάποια στιγμή να σκεφτείς πως σου αξίζει κάτι διαφορετικό, μάλλον κάτι καλύτερο... ένα βήμα προς το θαύμα λοιπόν η σκέψη σου να αλλάξει κέντρο βάρους, το μέσα να βγει προς τα έξω...
Almost famous διακρίνω globalίαση (σε άλλο βαθμό μεν, αλλά έχεις συπτώματα). Η λύση είναι μία: Χρηστάκος να στο κάνει καλοκαιρινό το blogάκι...
(εύχομαι να είσαι καλύτερα)
η φυλακισμένη global
Post a Comment