Τι γίνεται μετά από έναν χωρισμό? Πως βγάζεις από τη ζωή σου κάποιον που έχεις ερωτευτεί τρελά? Που, ακόμα χειρότερα, έχεις αγαπήσει βαθιά? Που έχεις γελάσει με την καρδιά σου? Που έχεις κλάψει στον ώμο του? Που έχεις φιλήσει? Που έχεις κάνει όνειρα? Που έχεις μοιραστεί τα μυστικά σου και τις κρυφές πληγές σου? Πως ξυπνάς μια μέρα και λες τέλος?
Κλαις, φωνάζεις, αναλύεις με τις φίλες σου όλους τους λόγους που σε έφτασαν μέχρι το τέλος, τον παίρνεις ξανά τηλεφωνο, ξανακάνεις έρωτα μαζί του για τελευταία φορά (που συνήθως είναι χάλια...), τον βρίζεις, προσπαθείς να τον κάνεις να ζηλέψει και τελικά η ζωή σε αναγκάζει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να συνεχίσεις.
Κατά ένα περίεργο τρόπο η φύση βρίσκει τρόπους να μας κάνει να ξενερώνουμε με εκείνον που πριν από λίγο καιρό δηλώναμε αθεράπευτα ερωτευμένοι! Αυτό που δεν καταφέρνουν όλες οι γυναικοπαρέες και όλες οι αμπελοφιλοσοφίες μαζί, το καταφέρνει η ίδια η ζωή.
Καταχωνιάζεις λοιπόν τις κοινές σας φωτογραφίες στο πατάρι, παύεις να κάνεις παρέα με κοινούς σας φίλους, δεν πηγαίνεις στα παλιά στέκια και βάφεις τα μαλλιά σου. Και αυτό ήταν.
Μπορεί μετά από μήνες να σε πάρει τηλέφωνο για να σου ευχηθεί για τα γενέθλιά σου αλλά τίποτα δεν σου θυμίζει τα παλιά. Γιατί εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που του χάρισες δεν υπάρχει πια. Ίσως μόνο μια μικρή ουλή για να σου θυμίζεις την ύπαρξή του...
Υπάρχουν όμως και οι φορές που αδυνατείς να τον βγάλεις από τη ζωή σου. Που σου φαίνεται αδιανόητο να μην μπορείς να τον πάρεις τηλέφωνο για να του πεις τι σου συνέβη στη δουλειά. Που δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί να μην του πεις για το καινούργιο cd που αγόρασες. Και προσπαθείτε να μείνετε φίλοι.
Αλλά δε είναι πάντα εφικτό. Γιατί δεν τον έχεις ουσιαστικά ξεπεράσει και η φιλία είναι απλά ένα πρόσχημα για να τον έχεις στη ζωή σου με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή όλα τα προβλήματα θα λυθούν δια μαγείας και θα είστε και πάλι μαζί. Δεν υπάρχουν όμως μαγικές λύσεις... Εκτός κι αν κάποιος τις έχει ανακαλύψει και τις κρατάει για τον εαυτό του!!!
Κάποιες φορές είναι εφικτό να γίνουμε φίλοι. Στην αρχή θα ανταλάξουμε κακίες για τον παρελθόν, μετά θα το ψυχαναλύσουμε μέχρι τελικής πτώσης και στο τέλος θα κρατήσουμε την αγάπη και τα στοιχεία που μας ενώνουν και θα χτίσουμε μια σχετικά υγιής σχέση.
Ο Φοίβος δια στόματος Δέσποινας Βανδή το έχει πει πολύ σοφά: Δεν υπάρχει happy end όπως στις ταινίες... αλλά τουλάχιστον υπάρχει η άτιμη η ελπίδα που μας λέει ψιθυριστά στο αυτί ¨τα καλύτερα έρχονται...¨
2 comments:
ρε συ almosta famous, καλά τα λες.
εγώ που δεν ξεκολλάω το ζώον...
global θα ξεκολλήσεις κι εσύ, που θα πας... είναι νόμος της φύσης...
Post a Comment