skip to main |
skip to sidebar
Μια ή δύο φορές το χρόνο φορτώνω τον εαυτό μου με τύψεις. Είναι οι μέρες που επισκέπτομαι το βαφτιστήρι μου. Κάθε φορά ελπίζω ότι θα με φτύσει κατάμουτρα που τον θυμάμαι μια φορά τον χρόνο, αλλά εκείνος χοροπηδάει από χαρά, μ'αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει ότι είμαι η πιο όμορφη νονά του κόσμου και ότι το δώρο που του έφερα είναι το καλύτερο δώρο που έχει πάρει ποτέ στη ζωή του. Είναι όλα τα παιδάκια τόσο αγαπησιάρικα ή ο Φ. το κάνει επίτηδες για να με κάνει χώμα? Αυτή τη φορά με ρώτησε: νονά υπάρχουν κι άλλα παιδιά που έχουν 4 νονούς? Φαντάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη νονά που χώρισε το νονό και βρήκε άλλο νονό... ε? Ναι καλέ μου υπάρχουν... δεν ξέρω όμως να υπάρχουν άλλα βαφτηστήρια που να χαίρονται ακόμα και με το ψίχουλο που τους δίνει η γαιδούρα νονά μια φορά το χρόνο...
3 comments:
πρέπει να συμμορφωθώ... ελπίζω να το καταφέρω!
Λοιπόν ο δικός μου ο γιός έχει 2 νονές. Την αδερφή μου και την αδερφή του μπαμπά του. Και οι δυο τον βλέπουν λόγω αποστάσεως, η μια μένει στην Ελλάδα η άλλη στην Ιταλία, το πολύ μια με δυο εβδομάδες τον χρόνο. Η αδερφή μου στεναχωριέται για αυτό και αποκαλεί όπως εσύ το εαυτό της γαιδούρα για τους παρόμοιους λόγους, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ την άλλη του θεία και νονά να απασχολήται με τον θέμα. Ποιός ξέρει, μπορεί να τα λέει στον αδερφό της, και να μην φτάνουν μέχρι τα αυτιά μου.
Όπως και να έχει, τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για την ποσότητα παρά για την ποιότητα. Αν νιώθουν ότι όταν τα βλέπεις πραγματικά χαίρεσαι και βρίσκεσαι πραγματικά εκεί και όχι ως αγκαρία και βέβαια θα χαρούνε την παρουσία σου. Έτσι τουλάχιστον αντιδρά ο δικός μου ο γιος (4 χρόνων).
Την καλησπέρα μου :-)
zhtw stis gaidoures nones!
emena to diko mou sth Gallia, egw sthn Agglia fetos to Pasxa, twra pisw Canada, asta na pane...global me ta oula ths (mias ki exw kai to donti).
Post a Comment