Δευτέρα βράδυ και βλέπω το καινούργιο επεισόδιο της σειράς του Παπακαλιάτη. Δεν παρακολουθώ την υπόθεση. Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι ο Παπακαλιάτης θα ήταν ο τέλειος γκόμενος για το Λύκειο.
Παιδί από καλή οικογένεια βορείων προαστίων για να τον εγκρίνει η μαμά αλλά και με μάτι λίγο αγελαδίσιο για να με ζηλεύουν οι συμμαθήτριές μου.
Θα μου έγραφε τις πιο καψούρικες κασέτες με Bowie, Radiohead και ολίγον από Γαλάνη.
Θα μου μίλαγε για έρωτα και σχέσεις και παρόλο που τα λεγόμενά του θα θύμιζαν τα ποιηματάκια πίσω από τα χαρτάκια του ημερολογίου της γιαγιάς μου, εγώ θα έμενα με το στόμα ανοιχτό.
Θα κάπνιζε πολλά τσιγάρα, γεγονός που θα τον έκανε πολύ cool στα μάτια των φιλενάδων μου.
Θα μου έγραφε συνέχεια γράμματα τα οποία θα έβρισκα καταπληκτικά κι ας μου θύμιζαν μια ταινία που είχαμε δει προχθές στο σινεμά.
Θα με ξετρέλαινε με το εξυπνακίστικο χιούμορ του καθώς θα μου έλεγε: αγάπη μου έχουμε γίνει μια κακή σαπουνόπερα (αχ αγάπη μου πως τα λες!)
Δεν θα είχαμε λεφτά αλλά με έναν μαγικό τρόπο θα κυκλοφορούσαμε με γουστόζικα αμάξια, θα ζούσαμε σε μεγάλα σπίτια με έπιπλα ΙΚΕΑ και θα πίναμε καφέ στο DRAGOSTE.
Στεναχωριέμαι λοιπόν που δεν γνώρισα τον Παπακαλιάτη στο Λύκειο. Τότε που κανείς μας δεν πίστευε ότι κάτι κρύβεται πίσω από την εικόνα του καθενός. Τότε που όλα φαίνονταν αληθινά και καθόλου δήθεν...
Άτιμο timing!!
4 comments:
Teleio blog! Me ekanes kai gelasa! Tha se episkeptomai. :)
και μία ερώτηση...
ποιός είναι ο Παπακαλιάτης;
sadie eyxaristo poly!!!
μεθυσμένα χρώματα den xereis ton papakaliati?? xaneis... xaxa!
θεός ρε ο άτιμος.
αυτό το αγελαδέ βλέμμα είναι όλα τα λεφτά!
ε να μην κάνω κι εγώ σαν 18χρονο;
Post a Comment