Η Σαντορίνη είναι ένα νησί που δεν ξεπερνάς ποτέ. Όσες φορές και να πας, δεν μπορείς να συνηθίσεις την ομορφιά της. Χίλιες φορές να έχεις δει την Καλντέρα, δεν γίνεται να μην εντυπωσιαστείς με την αγριάδα του τοπίου. Άπειρες φορές και να έχεις χειροκροτήσει το ηλιοβασίλεμα στην Οία, είναι αδύνατον να μην ανατριχιάσεις. Κι ας μην είσαι ρομαντικός και ερωτευμένος.
Και σε αυτές τις αξεπέραστες ομορφιές, προσθέστε τις κραιπάλες της Περίσσας (άπειρα mocquito στο Wet Stories) και τα φοβερά φαγητά της κυρίας Κατίνας στο Αμμούδι (φοβεροί ντοματοκεφτέδες!), για να καταλάβετε το κόλλημα που έχω με το νησί.
Παράκληση: γίνεται το jazz bar στα Φηρά να επανέλθει στις καλές στιγμές του παρελθόντος? Για να έχουμε μερικές εναλλακτικές όταν βαριόμαστε το δήθεν του Enigma και τα ελληνικά του Envy...

3 comments:

Λύσιππος said...

Aξέχαστη η Θήρα, κι ας την είδα μόνο Απρίλη μήνα, στο άνθισμα των λουλουδιών επάνω.

xryc agripnia said...

Aχ,βαχ!

Anonymous said...

Εγώ δεν είμαι ρομαντικός αλλά μου αρέσουν οι ντοματοκεφτέδες!

Η Ελλάδα είναι πανέμορφη.
Kι η Σαντορίνη "μαγική"!
Κι όσοι την κάνουν για διακοπές στο εξωτερικό καλά κάνουν!
Μην στριμωχνόμαστε...

Viva Greece!

Προτιμώ το Εγκρεμνοηλιοβασίλεμα που δεν έχει χειροκροτήματα...

Lefkatas

About