σε κάνει πιο δυνατό, λεει το τραγούδι. Υπάρχουν όμως και αργοί θάνατοι... Αν κάποιος σε κλωτσήσει ή σου δώσει μια μπουνιά δεν θα πεθάνεις αμέσως. Θα λυγίσεις λίγο τα γόνατα αλλά θα ξανασηκωθείς. Με τη δεύτερη κλωτσιά θα πέσεις στο πάτωμα αλλά θα συνέλθεις και θα προσπαθήσεις να ανταποδώσεις. Μετά κι άλλη μπουνιά, κι άλλη, κι άλλη, κι άλλη... θα χάσεις τις αισθήσεις σου για λίγο αλλά θα επανέλθεις. Θα το παλέψεις λίγο ακόμα, αλλά μετά τις ασταμάτητες μπουνιές και κλωτσιές, θα παραιτηθείς και θα εύχεσαι το μαρτύριό σου να τελειώσει. Ίσως αν είχες λίγο χρόνο να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου θα μπορούσες να αντιδράσεις. Όταν όμως τα χτυπήματα δεν σταματούν ποτέ, παραδίδεις τα όπλα. Τα πόδια σου δεν σε βοηθάνε πια να σηκωθείς και το κυριότερο, η θέλησή σου σε εγκαταλείπει. 'Δεσποινίς, αυτός είναι ο τελευταίος μήνας στην εταιρεία'. Και η θέλησή μου με εγκαταλείπει...
1 comment:
Επειδή κι εγώ διάλεξα αυτόν το δρόμο και ανακάλυψα κι εγώ πόσο δύσκολος είναι. Επειδή κι εγώ έφυγα από 'κει μέσα (ξέρεις εσύ...) για ένα "καλύτερο αύριο" και ανακάλυψα τα χειρότερα. Επειδή σε καταλαβαίνω απόλυτα, το μόνο που μπορώ να πω είναι "have faith" (on yourself) και μην τα παρατάς... Είσαι δυνατότερη και αυτό σε πάει μπροστά, έτσι κι αλλιώς...
Post a Comment