Τις προάλλες έπεσα τυχαία στη ΝΕΤ που έδειχνε την ταινία ¨Αμαντέους¨. Αν και η ταινία βασίζεται σε μια φήμη που θέλει τον Αντόνιο Σαλιέρι να έχει σκοτώσει τον Μότσαρτ, δεν παύει να παρουσιάζει κάποιες αλήθειες. Άραγε θα αντιμετωπίζαμε εμείς διαφορετικά το ταλέντο του?
Αν ζούσε σήμερα ο Βόλφανγκ θα ήταν σταρ. Θα ζούσε στο Χόλιγουντ, θα περπατούσε στο κόκκινο χαλί και θα κυκλοφορούσε με τις πιο ωραίες γυναίκες. Θα είχε σπίτι στο Μαλιμπού και θα έκανε διακοπές στο Μαιάμι και στα Νησιά Φίτζι. Θα γύριζε βιντεοκλίπ αγκαλιά με 10 γκόμενες με μπικίνι και τον κώλο στο σβέρκο και θα έκανε παρέα με τη Madonna. Θα έδερνε τους παπαράτσι, θα κάπνιζε πούρα και θα δήλωνε παντού ότι είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων και ότι σιχαίνεται τη δημοσιότητα.
Αν όμως το καλοσκεφτούμε... ο Μότσαρτ ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος και πρωτοποριακός. Οπότε το πιθανότερο να τον ήξεραν 50 άνθρωποι όλοι κι όλοι, να έπαιζε σε μικρά κλαμπάκια και οι δίσκοι του να πουλούσαν μάξιμουμ 200 κομμάτια.
Ίσως αν έφτιαχνε και καμία έξυπνη διασκευούλα να τον έπαιζε ο Best, να έτρωγε κόλλημα μαζί του ο Ψαριανός για κανένα δίμηνο, να τον έβαζε στη συλλογή του ο Χριστόπουλος (La Suite No 69) και να έδινε συνέντευξη στον Περρή και την Παπιδάκη όπου θα έλεγε τη γνώμη του για σημαντικά θέματα της επικαιρότητας όπως ο Ψινάκης, ο Αρναούτογλου, η Κλάρα και η μεταγραφή της Έλλης Στάη. Θα έπαιζε και στον Μελωδία και θα έδινε συνέντευξη στον Οδυσσέα Ιωάννου όπου θα μιλούσαν για την κατάντια του ελληνικού τραγουδιού, θα άκουγαν τραγούδια του Νταλάρα και θα προειδοποιούσαν τους ακροατές για την παρακμή της κοινωνίας και την κατρακύλα της νεολαίας που τρέχει στο Fame Story. Μπορεί όμως να ήταν τυχερός και να πήγαινε στην εκπομπή του Παπαμιχάλη όπου δεν θα αναλωνόταν σε όλες αυτές τις μαλακίες, θα άκουγε ωραίες μουσικές, θα έπαιζε monopoly και trivial persuit και θα περνούσε καλά.
Ίσως να έγραφε γι΄αυτόν ο Ζήλος στο Αθηνόραμα, αλλά το κείμενο δεν θα το καταλάβαινε κανείς και θα φέρναμε ειδικούς φιλολόγους από το Κέμπριτζ για να μας αναλύσουν τι θέλει να πει ο ποιητής. Ίσως να έγραφε και το Δίφωνο, το οποίο θα διέκρινε μια μορφή ταλέντου στα κομμάτια του Μότσαρτ αλλά που θα του έβαζε 4 στα 10 για να μην παίρνουν τα μυαλά του αέρα.
Ίσως να κατάφερνε να πάει και στην εκπομπή της Μπήλιως, η οποία θα τον ρωτούσε για τα παιδικά του χρόνια στην Άνω Δημητσάνα. Εκείνος θα της εξηγούσε ότι κάνει λάθος (πρωτότυπο) και ότι έχει γεννηθεί στην Αυστρία, αλλά γνώρισε και ερωτεύτηκε (όταν έκανε διακοπές στην Κω) μια Ελληνίδα ονόματι Αγλαία κι έτσι ξέμεινε στην Ελλάδα.
Ίσως τελικά να τα βαριόταν όλα αυτά τα... έντεχνα και για να βγάλει τα προς το ζην να έπαιζε πλήκτρα στο σχήμα της Βανδή στο Rex. Θα φορούσε εκκεντρικά ρούχα, θα έκανε παρέα με τον Κουβατσέα και θα δήλωνε ως επάγγελμα απελευθερωμένη tv persona. Όλοι θα σέβονταν την δουλειά του (την ανύπαρκτη), θα έδινε συνεντεύξεις, θα συμμετείχε στα πάνελ του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, θα τσακωνόταν με τον Μικρούτσικο και θα έβγαινε στα παράθυρα για να καταθέσει την άποψή του για την Eurovision, το μικρό Άλεξ και τα αιτήματα των φοιτητών.
Χμμ... τελικά καλύτερα που έζησε στα τέλη του 1700, πέθανε στη ψάθα και θάφτηκε μαζί με άλλους 20 σε ομαδικό τάφο. Γιατί πάντα υπάρχουν και χειρότερα...

4 comments:

artfarted said...

Αν ο WAM ζούσε σήμερα και ήταν Έλληνας ΣΙΓΟΥΡΑ θα είχε φύγει από την Ελλάδα.
Αμφιβάλλω αν θα ήταν Hollywood junkie. Αν έμενε στις ΗΠΑ, σε κάποια smalltown θα κατέβαζε το burbon του, παρέα με Μεξικανοϊνδιάνες, drifters, big black mommas που θα τραγουδούσαν jazz και gospel. Στη Λουιζιάνα τον φαντάζομαι να γράφει τα αριστουργήματά του. Να πετάγεται στις μεγαλουπόλεις για συναυλίες που θα κατέληγαν σε riots και μετά θα χανόταν. Θα τον έψάχναν οι σούπερσταρ ρεπόρτερς και δεν θα τον έβρισκαν κι εκείνος κάπου θα ξεκαρδιζόταν στα γέλια παρέα με ανθρώπους που δεν θα είχαν ιδέα ποιός είναι.
Μπορεί να ζούσε στα δάση του Καναδά η στο outback της Αυστραλίας και να έπαιζε τη μουσική του στην όπερα του Σίδνεϋ. Μπορεί να ήταν Γιαπωνέζος, Αφγανός, οτιδήποτε. Αν ήταν Έλληνας ο φθόνος θα τον είχε διώξει μακριά αλλά θα του είχε δώσει μεγαλύτερο κίνητρο να μεγαλουργήσει. Κρίμα που δεν έχουμε στην Ελλάδα όχι έναν σύγχρονο Μότσαρτ, ένα νεαρό Θεοδωράκη, ένα Χατζηδάκη, έστω ένα Ξαρχάκο.
F*ck! Κι αυτός ο Μικρούτσικος επιμένει να το παίζει genious..!

Anonymous said...

Άψογο!!!

Anonymous said...

:)
Ωραία ματιά

Night's Knight said...

Post του συγκλονισμού. Σου κάνει καλό η ξάπλα!
Ρε είσαι τρελή που θα έπαιζα Trivial με τον Μότσαρτ; Κι αν ήταν καλός στη γεωγραφία...

Επίσης dear artfarted αυτό το τελευταίο ξαναπέστο! Α! Και ο Χατζιδάκις γράφεται με "ι". Παντού!

About