Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις? Κλασική ερώτηση όταν ήμουν μικρή. Κι αυτή η ερώτηση κρύβει πολλές παγίδες. Πρώτα απόλα περιέχει το ρήμα ¨θέλεις¨που αυτόματα σε κάνει να σκεφτείς πως ό,τι και να θελήσεις μπορείς να το πετύχεις. Λες κι αν εγώ με ύψος 1.50 και κώλο σαν την πλατεία Συντάγματος θα μπορούσα να γίνω Ναόμι Κάμπελ αν το είχα θελήσει. Ή με τη φωνή καρακάξας που έχω, θα μπορούσα να γίνω σαν τη Whitney Houston (πριν τα ναρκωτικά). Μετά περιέχει το ερωτηματικό. Που σου δίνει την εντύπωση ότι έχεις άπειρες επιλογές και κανείς δε πρόκειται να σε περιορίσει. Ούτε οι γονείς πρόκειται να σε εντάξουν στις 3 γνωστές κατηγορίες (δικηγόρος, γιατρός, αρχιτέκτονας), ούτε οι καθηγητές σου θα σε ποτίσουν με την ιδέα ότι αν αποτύχεις στις πανελλήνιες θα είσαι για πάντα αποτυχημένος, ούτε η τηλεόραση θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι ο δρόμος για την ευτυχία είναι το Fame Story και το Dream Show, ούτε ο κοινωνικός περίγυρος θα σε αντιμετωπίζει περιφρονητικά γιατί δεν εντάχθηκες σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες.
¨Δεν υπάρχει δεν θέλω, υπάρχει δεν μπορώ¨, έγραφα πάνω στα σχολικά θρανία και νόμιζα ότι η θέληση είναι το μόνο εφόδιο που χρειάζομαι για να πετύχω τα όνειρά μου.
Παπάρια.
Ήθελα να γίνω ξεχωριστή. Να κάνω ραδιόφωνο, να παίζω θέατρο, να ζω με τη μουσική... Να, να, να... Γεμάτη θέληση ξεκίνησα το ρομαντικό αγώνα μου...
Και σπούδασα μουσική. Ενάντια σε όλους. Στους γονείς που ήθελαν να με εντάξουν στις γνωστές κατηγορίες, στους φίλους (?) που πίστευαν ότι η μουσική είναι απλά χόμπι... σε όλους! Και είχα θέληση... αλλά δεν ήμουν καλή. Δεν ξεχώριζα. Ήμουν μέτρια.
Κι έκανα ραδιόφωνο. Και νόμιζα ότι βρήκα το νόημα της ζωής μου. Οι υπόλοιποι όμως είχαν διαφορετική γνώμη. Μου πήρε πολύ καιρό για να παραδεχτώ ότι δεν ξεχώριζα, ήμουν μέτρια.
Κι άλλα έκανα... δεν ξεχώρισα.
Άρχισα να συνειδητοποιώ το παραμύθι μέσα στο οποίο είχα μεγαλώσει. Δεν ήμουν η προγκίπισσα του παραμυθιού. Ποιος είχε ποτίσει αυτή την ιδέα στο κεφάλι μου?
Μια απλή κοπέλα είμαι τελικά που αντί να κυνηγάω το υποτιθέμενο όνειρό μου θα έπρεπε να μάθω να απολαμβάνω τα μικρά της ζωής. Τα μεγάλα ας τα αφήσω για τους άλλους...
3 comments:
Τα μικρά της ζωής είνα αυτά που κάνουν τη μεγάλη διαφορά!!!!
Τα μεγάλα πρέπει να τα κυνηγάς. Αυτά είναι τα συστατικά των ονείρων!!!
Μη τα αφήνεις και πάνω απ’όλα μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου.
Everyday reader( και πάλι ποστάρω)….
είμαι 1,72, ε και;
είμαι 63 κιλά, ε και;
είμαι με άχυρα στο κεφάλι, ε και;
είμαι μουρλή, ε και;
είμαι τεμπέλα όταν θέλω, ε και;
αλλά είμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
τα πάνω σκαλοπάτια για τους άλλους.εγώ όταν πέφτω, πέφτω από χαμηλά, οι άλλοι;
σε όποιον αρέσω.... σε όποιον δεν..την βόλτα τους!
βέβαια!! ...από μικρούς μας κάνουν πλύση εγκεφάλου, τι θέλουμε να γίνουμε και τι θέλουμε να γίνουμε!!
τίποτα δεν θέλουμε να γίνουμε
μόνο ευτυχισμένοι...τόσο απλά!
Post a Comment