το αφεντικό δεν τα βρήκε με τον ιδιοκτήτη για ανανέωση συμβολαίου. Βρήκε λοιπόν ένα χώρο λίγα τετράγωνα πιο κάτω και μας μετακόμισε. Δεν πίστευα ότι θα το έλεγα αυτό, αλλά μου λείπει η Σκουφά. Κάθε πρωί σιχτίριζα που έπρεπε να ανεβαίνω την ανηφόρα της Βουκουρεστίου αλλά υπήρχε μια παράξενη ησυχία εκεί... Δεν κυκλοφορούσαν πολλά αυτοκίνητα (δεν χωρούσαν άλλωστε) τα μαγαζιά είχαν μόλις ανοίξει τις πόρτες τους, τα περίπτερα είχαν κρεμάσει τις εφημερίδες, ο πωλητής του Louis Vuitton στεκόταν στην πόρτα και χάζευε τους περαστικούς... το καφέ στην πλατεία του Αγίου Διονυσίου ήταν πάντα γεμάτο από τις 10 (μα καλά αυτοί δεν δουλεύουν?) και το It είχε ήδη έτοιμες τις χορταστικές σαλάτες του ώστε να μην χρειαστεί να ξαναέρχομαι το μεσημέρι. Μισούσα την ανηφόρα αλλά αγαπούσα τις εικόνες που έβλεπα κάθε μέρα. Τώρα διασχίζω την Χαριλάου Τρικούπη για να πάω στη δουλειά. Ίσως ο πιο άσχημος δρόμος της Αθήνας. Η φασαρία ξεπερνά τα όρια του ανεκτού, τα αυτοκίνητα κορνάρουν κάθε δευτερόλεπτο και οι άνθρωποι στοιβάζονται στα πεζοδρόμια προσπαθώντας να περπατήσουν ανάμεσα στα αυτοκίνητα που έχουν καβαλήσει το πεζοδρόμιο. Τα κτίρια γκρίζα και χωρίς την παραμικρή φαντασία. Ευτυχώς που υπάρχουν τόσες πολλές βιτρίνες με παπούτσια για να χαζεύω και να ετοιμάζομαι για καταναλωτικές εξορμήσεις. Κάποια στιγμή παρατηρώ ένα άθλιο κτίριο. Μάρμαρο ακαθορίστου χρώματος, τζάμια που μοιάζουν να είναι εκεί από την εποχή της κατοχής, ζαρντινιέρες με ξερό χώμα και κλαδιά και γραφεία βγαλμένα από τις ταινίες του ‘60 γεμάτα χαρτιά και φακέλους. Διακρίνω μια πινακίδα: Ταμείο Πρόνοιας Δικηγόρων Αθηνών. Δηλαδή υπάρχουν εκεί άνθρωποι που ξυπνούν κάθε πρωί ξέροντας ότι θα δουλέψουν σε αυτόν τον ελεεινό χώρο?
Μόνη φωτεινή εξαίρεση ο κύριος στην γωνία της Σόλωνος με τα λουλούδια του. Βλέποντας τα μπουκέτα με τα ηλιοτρόπια μου έρχεται να τα αγοράσω όλα και να γεμίσω το γραφείο μου. Μπορεί και να το κάνω...
5 comments:
Καλέ τι μου θύμησε τώρα;;;; Και τα Tods και ο securiτάς και το περίπτερο στη Βουκουρεστίου. Και το Rosebud από κάτω και οι βόλτες όταν μου την βάραγε και ξετίναζα την κάρτα...
Μεγάλο φιλί
Ο αποτυχημένος φίλος
Σε καταλαβαίνω απόλυτα μιας και δουλεύω ακριβώς δίπλα απ'το Ταμείο Προνοίας!Τουλάχιστον η περιοχή έχει αρκέτα μαγαζιά με βινύλια!!
Kai o frape me poto apo to apokatw kafe...
Mmmmmm
κύριε ιππότη δεν έχω πολλούς φίλους, αλλά αυτούς που έχω... είναι ωραίοι, ταλαντούχοι, τους αγαπάω πολύ και σε καμία περίπτωση δεν είναι αποτυχημένοι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
anonymous σε συμπονώ... και τα βινύλια σίγουρα θα τα τσεκάρω!!
global... ευτυχώς που με πειράζει ο φραπές!
Εγώ λέω να μετακομίσω για ένα μήνα σε καμμιά παραλία να δω κανένα χρώμα. Και σε καμμιά δεκαετία να βλέπω την Αθήνα μόνο Χριστούγεννα τα δίσεκτα έτη.
Δεν γράφεις για καμμιά Σαντορίνη λέω εγώ...;
XXX
Almost Famous Grouse
Post a Comment