Λένε ότι η πρώτη εντύπωση είναι το παν. Κι εγώ δεν είμαι καθόλου καλή στις πρώτες εντυπώσεις. Σπάνια κάποιος θα με συμπαθήσει με την πρώτη ματιά. Αν έμοιαζα στην Αντζελίνα Τζολί ίσως να είχα καλύτερη τύχη, αλλά τώρα που το όλο θέμα παίζεται στις λεπτομέρειες δεν έχω καμία ελπίδα. Τόσα χρόνια δε έχω εντοπίσει το λάθος. Είναι η χειραψία? Το βλέμμα? Η φωνή? Ο μεγάλος κώλος? Η επιστήμη δεν έχει απάντηση κι εγώ πλέον αποδέχομαι τη μοίρα μου.
Λόγω λοιπόν προσωπικής πείρας, όταν γνωρίζω κάποιον δε δίνω σημασία σε αυτό που φαίνεται. Και ο Δ. στην εκπομπή ακούγεται σοβαρός, παίζει καταθλιπτικά τραγούδια, είναι σταρ και έχει τη φήμη του παράξενου. Από την πρώτη στιγμή όμως που είπαμε το 'Χαίρω Πολύ' είδα έναν πρόσχαρο κι ευχάριστο τύπο. Δεν διέκρινα κανένα συγκεκαλυμμένο δράμα.
Το τριήμερο ήρθε να με επιβεβαιώσει. Γλυκός, ευχάριστος και αντέχει να ακούσει σκυλάδικα για τουλάχιστον μια ώρα! Βέβαια, κανείς δεν είναι τέλειος: δεν τρώει μπάμιες, δεν του αρέσει η instrumental μουσική (άμοιρε Μότσαρτ) και νομίζει ότι ο κώλος της Madonna είναι πλαδαρός και πεσμένος! Ουδείς τέλειος...
Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά είναι ωραίο οι άνθρωποι να αποδεικνύονται καλύτεροι απ' ότι περιμένεις...

1 comment:

Anonymous said...

Κοίτα, για τις μπάμιες και την instrumental μουσική να το συζητήσεις...

Για τον κώλο της Madonna-ς τι να συζητήσεις;
Εάν τη γουστάρεις πολύ, ξεπλαδαρεύει αυτόματα.
'Ολα στο μυαλό μας είναι! ;)

Αχ, τo κακόμοιρο το παλικάρι...
Στο μαντονικό άντρο έκανε τσαμπουκά!
ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! LOL!
Που πας ρε Παπα-δόπουλε ξυπόλυτος;

Fousekis

About