New year's resolutions

9:18 PM | 3 Comments

Τα δελτία ειδήσεων λένε ότι το 2009 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά με οικονομική κρίση, με λιγότερες δουλειές, με μειωμένα έσοδα και με πολλά άλλα δεινά.
Εγώ το 2009 λέω να κλείσω την τηλεόραση και να ζήσω τη δική μου χρονιά.
Την πιο σημαντική χρονιά της ζωής μου.
Όπου θα έχω μια νέα super δουλειά.
Όπου θα δουλέψω για να ετοιμάσω το έδαφος για τη δική μου δουλειά!
Όπου θα βρω επιτέλους το σωστό γιατρό και θα γίνω ξανά αδύνατη! γιούπι!
Όπου θα μπορώ να βλέπω περισσότερο τους φίλους μου
Όπου θα μπορώ να βλέπω επιτέλους τη ζωή θετικά...
Όπου θα κλαίω λιγότερο και θα χαμογελάω περισσότερο...
Όπου όλα θα είναι διαφορετικά και καλύτερα!!

Δεν ξέρω αν θα γίνουν όλα αυτά... αλλά πρέπει να πάντα να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε ε?
Happy New Year!

Τελικά τι?

11:43 PM | 1 Comments

Όλες οι εικόνες που βλέπω τις τελευταίες μέρες... ο θάνατος ενός μικρού παιδιού, η οργή αυτών που καταστρέφουν τα πάντα, η απελπισία των ανθρώπων που βλέπουν να καταστρέφεται η ζωή που έχουν χτίσει, η ανυπαρξία του κρατικού φορέα... με κάνουν κι αναρωτιέμαι: ζούμε στη δίνη μιας επαναστατικής αλλαγής ή απλά 10 μαλακισμένα αποφάσισαν να σπάσουν και να κάψουν για την πλάκα τους?

Cleaning...

11:07 AM | 3 Comments

Λίγο πριν την αποχώρηση, προσπαθώ εδώ και μέρες να "καθαρίσω" τον υπολογιστή μου και να τακτοποιήσω τα αρχεία μου. Δεν περίμενα όμως ότι θα κάνω flashback στη ζωή μου...
Δραματικά mail για κρίσεις στη δουλειά που τώρα μοιάζουν ασήμαντες, γλυκές κουβέντες φίλων που ξεχάστηκαν μέσα στην καθημερινότητα, άνθρωποι που τότε έμοιαζαν σημαντικοί και τώρα πια δεν υπάρχουν στη ζωή σου, υποσχέσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ...
Ξεκαθάρισμα λοιπόν και πάμε παρακάτω... Μάθαμε τίποτα ή θα κάνουμε πάλι τα ίδια?

Balance...

9:42 PM | 1 Comments


Πως γίνεται να ισορροπήσεις την ανάγκη σου να δημιουργήσεις κάτι και την ανάγκη της ψυχής σου για χαλάρωση και "ταξίδι"?

Never mind me - Maria Mena

10:38 PM | 0 Comments



Maria Mena... coming soon in Athens

What is the game we're playing?
should I stick around for more?
Snap your fingers I'll coming running
Leave again when you're bored
with me
I'll make it easy

Nevermind me, nevermind me
I'll just cast shadows on your walls
Nevermind me, nevermind me
My God I feel so small
Nevermind me, nevermind me
I'll just cast shadows on your walls
Nevermind me, nevermind me
I'll just let myself out.

This facade that I'm stuck with
has got me wondering
Just tell me how you want me
and I'll be naked stumbling
just to get a reaction, any signs of love

Nevermind me, nevermind me
I'll just cast shadows on your walls
Nevermind me, nevermind me
My God I feel so small
Nevermind me, nevermind me
I'll just cast shadows on your walls
Nevermind me, nevermind me
I'll just let myself out.

Bottle up your smile
Pour it in a cup
I'll be on my way
once I've sobered up


To be found...

9:47 PM | 2 Comments



Άτιμες ταινίες... βλέπεις μια γλυκιά ταινία με όμορφες μουσικές, όπου οι ήρωες βιώνουν μια συναρπαστική εμπειρία... ερωτεύονται... χάνονται... και μ' ένα μαγικό τρόπο το σύμπαν συνωμοτεί για να τους ξανασμίξει...
Στην αληθινή ζωή όμως...
μπορεί να κοιτάς τον άλλο στα μάτια και αυτό που βλέπεις να μην κρύβει κάτι βαθυστόχαστο... όσο κι αν το θέλεις...
μπορεί να περάσετε μια όμορφη νύχτα μαζί αλλά την επόμενη μέρα ο καθένας πάει σπίτι του...
μπορεί για σένα να είναι ο μεγάλος έρωτας, αλλά να μην αισθάνεται κι άλλος το ίδιο...
και η ζωή συνεχίζεται...
και κανένα σύμπαν δεν σε φέρνει κοντά με εκείνον τον έναν τον μοναδικό ήρωα της ταινίας...
σε αφήνει μόνο για να βγάλεις άκρη...
άτιμες ταινίες... με ωραίο soundtrack!!

Never fades...

9:14 PM | 0 Comments

Δεν πιστεύω στα σημάδια... υπάρχουν όμως μερικές φορές στη ζωή μου που κάποια σημάδια κάνουν την εμφάνιση τους και αφορούν πάντα τον Γ. που έφυγε πριν 13 χρόνια...
Κάθε χρόνο όταν πλησιάζει η μέρα για το μνημόσυνο... το τραγούδι του με ένα τρόπο μαγικό κάνει την εμφανισή του... φέτος κάθομαι μόνη μου στο bar... οι υπόλοιποι χορεύουν... στέλνω sms... o dj παίζει τις κλασικές επιτυχίες του Χατζηγιάννη και των Stavento... και ξαφνικά ακούγεται το τραγούδι... 23 will I live to see 24 the way this is going I dont know...
Αυτό είναι το σημάδι ότι ο Γ. είναι πάντα εδώ...

Βαθμοί δυσκολίας...

10:56 PM | 0 Comments


Δεν έχει σημασία αν το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι σοβαρό ή γελοίο. Σημασία έχει αν μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Γιατί όταν αδυνατείς να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση, όταν δεν έχεις τον έλεγχο των συναισθημάτων σου, όταν δεν υπάρχει η σωστή κουβέντα που να μπορεί να σου πει κάποιος, όταν κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι στο διάολο είναι αυτό που σου συμβαίνει... δεν έχει σημασία αν είναι σοβαρό το πρόβλημα... σημασία έχει ότι σε καταρρακώνει... και το σημαντικότερο: αλλάζει τον ψυχισμό σου...

Ending the pain...

8:31 PM | 1 Comments

Όταν πονάς, κάνεις τα πάντα για να σταματήσεις τον πόνο... Αλλά αν δεν κάνεις κάτι άμεσα, μαθαίνεις να ζεις μ' αυτόν... και κάθε μέρα νομίζεις ότι πονάς λιγότερο... ενώ στην πραγματικότητα η πληγή παραμένει ανοιχτή...
Ώσπου μια μέρα, χωρίς να συμβεί κάτι ακραίο ή κάτι τραγικό... αποφασίζεις να βάλεις τέλος στον πόνο... να βάλεις γάζα στην πληγή, να πεις παραιτούμαι και να κοιτάξεις μπροστά... ίσως το μέλλον να κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις...

Τα σπάει!

10:47 PM | 0 Comments



Μια αυθεντική παλιομοδίτικη ροκιά... από τους κούκλους Kings of leon!!

Closing...

10:35 PM | 1 Comments


Μπαίνοντας βαθιά στο σκοτεινό κόσμο της καθημερινότητάς μου, νιώθω την πόρτα να κλείνει ερμητικά πίσω μου...

Madonna @ Athens

11:13 PM | 4 Comments



Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα να δω τη Madonna live και δεν χρειαζόταν να μπω σε αεροπλάνο... Γύρω στις 12 το πρωί έφτασα στο Ολυμπιακό Στάδιο... Οι καντίνες άνοιγαν σιγά σιγά και οι πλανόδιοι έστηναν τα stands με τα μπλουζάκια...
Φτάνοντας στην είσοδο με περίμενε μια έκπληξη... τίποτα δεν θύμιζε τα μεγαλεία του Παρισιού... για καλή μου τύχη στην είσοδο είχαν αράξει το πολύ 50 άτομα! Αθάνατοι Ελληνάρες σας ευχαριστώ για την χαλαρότητα που θα μου επιτρέψει να μπω από τις πρώτες!! Τρώγοντας σάντουιτς, ξεφυλλίζοντας περιοδικά και πίνοντας καφέδες κι αφού είχε μαζευτεί πλέον πολύς κόσμος... είχε φτάσει η ώρα ν' ανοίξουν οι πόρτες...
Οι Έλληνες διοργανωτές δεν είχαν προβλέψει όμως τον χαμό που θα γινόταν... ήταν άραγε τόσο δύσκολο? Ο κόσμος κυριολεκτικά ποδοπατήθηκε!!
Μπήκαμε στο στάδιο κι αφού βεβαιωθήκαμε ότι αγγίζουμε το κάγκελο, βάλαμε τις απαραίτητες γάζες στον Σ.
Γύρω στις 7.30 εμφανίζεται η Robyn. Στην αρχή ο κόσμος ήταν ξινισμένος (κλασική αντίδραση στα supporting acts) αλλά η κοπελιά με το μπρίο της και το κέφι της κατάφερε να κερδίσει τελικά το κοινό. Το ψιλόβροχο όμως είχε αρχίσει να μας ανησυχεί... Κοιταζόμασταν μεταξύ μας αλλά δεν μιλούσαμε...
Γύρω στις 9.15 τα σύννεφα έχουν πυκνώσει αλλά η βροχή δεν ερχόταν... Αντ' αυτής, η Madonna βγαίνει στην σκηνή και το ντελίριο για άλλη μια φορά ξεκινά! Αυτή τη φορά τη βλέπω καθαρά από την αρχή... είναι δίπλα μου, μπροστά μου... παντού! Χοροπηδάμε, τραγουδάμε, κλαίμε... φωνάζουμε δυνατά Madonna, Madonna!
Το show ήταν ίδιο με του Παρισιού αλλά το κοινό τόσο διαφορετικό και τόσο υπέροχο...
Μια μαγική βραδιά αλλά τώρα... τα κεφάλια μέσα!

*έτρεμε τόσο πολύ το χέρι μου όταν με πλησιάζε που δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες της προκοπής! Ευτυχώς ο Κ. που ήταν στις κερκίδες και τράβηξε αυτή την απίστευτη φωτογραφία με τον κόσμο... Madonitsa come back!

Athens Pre Show Madonna Party

12:08 AM | 1 Comments



Εκνευρισμός, μελαγχολία, καβγάδες, γέλια, κλάματα, κούραση, αγωνία, μουσικές...
ένα απίστευτα πετυχημένο party!!
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ικανοποίηση που μου έδωσε δουλειά εδώ και χρόνια...

Madonna + Paris = love for ever!

10:05 PM | 0 Comments







Όλα μου τα ταξίδια στο Παρίσι έχουν συνδυαστεί με τη Madonna. Κάθε 2 χρόνια η Madonitsa μας φωνάζει κι εμείς την ακολουθούμε στην πόλη του φωτός. Έχει κάτι μαγικό αυτή η πόλη... είναι μεγάλη και χαώδης, αλλά σε κάθε γωνία σε περιμένει μια γλυκιά έκπληξη... κι αυτή τη φορά την χάρηκα πιο πολύ ποτέ... απαλλαγμένη από το καθήκον να δω όλα τα σημαντικά αξιοθέατα, απόλαυσα την πόλη περισσότερο... ήταν και τόσο καλή η παρέα... που έκανε το Παρίσι πιο φιλικό, πιο ζεστό, πιο μαγικό και πιο όμορφο από ποτέ...

Και βέβαια, είχαμε και τη συναυλία της Madonna. Από νωρίς το πρωί ο κόσμος περίμενε στο Stade de France... γύρω από το στάδιο υπήρχαν καφέ και διάφορα stands που έπαιζαν δυνατά όλα τα Madonna hits και σ' έβαζαν στο κλίμα...
Το show ξεκίνησε με τον Bob Sinclair στα dexx. Στην προηγούμενη περιοδεία ο μεσιέ Bob ήταν βαρετός και μέτριος... φέτος όμως επανήλθε με έναν παχουλό ράπερ και με μεγάλα κέφια! Πολύ καλός!
Και η στιγμή είχε φτάσει για την Madonitsa... για άλλη μια φορά υπέροχη, δυναμική, κεφάτη! Κι εμείς σε ντελίριο... μόνο που αυτή τη φορά η σκηνή ήταν χαμηλή και δεν βλέπαμε καλά... στην προσπάθειά μου να τη δω, έχανα την ουσία... ο ψηλός Γάλλος όμως που βρισκόταν μπροστά μου, βλέποντάς με απελπισμένη, με λυπήθηκε και μ' έβαλε μπροστά του... ήμουν πλέον μπροστά της... δίπλα της... και μοιράστηκα μαζί της τη στιγμή του "The devil wouldn't recognise you"... μαγεία...

Home...

3:55 PM | 0 Comments

Πριν από λίγες μέρες μπήκα στο studio για μια έκτακτη εκπομπή με την Ε.
Και ήταν σαν να γύριζα σπίτι μου...

Getting ready...

7:30 PM | 0 Comments


Below the surface...

9:43 PM | 1 Comments

Εξαιτίας της ανάγκης μας για παραμύθιασμα, σπάνια τολμάμε να ξύσουμε την επιφάνεια. Όταν όμως η "επιφάνειά σου" θρυμματίζεται βάναυσα... τότε διαπιστώνεις πόσο αναλώσιμος είσαι για τη δουλειά σου, πόσο ψεύτικες είναι οι φιλίες σου και πόσο ανούσια είναι η ζωή σου. Αποφεύγοντας να κοιτάξεις κατάματα την ουσία... προσπαθείς απεγνωσμένα να "κολλήσεις" τα κομματάκια της θρυμματισμένης σου επιφάνειας...

Πήγα Δαλματικές Ακτές (Κροατία)

8:24 PM | 3 Comments





Οι περισσότεροι ξέρουμε την Κροατία λόγω Eurovision. Είναι από αυτές τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ που ψηφίζουν τους γείτονές τους και δεν αφήνουν το Καλομοιράκι να πάρει την πρωτιά!
Η Κροατία όμως είναι πολλά περισσότερα... Είναι μια πανέμορφη χώρα με απίστευτα πολύ πράσινο, με υπέροχα νερά, με ευγενικούς ανθρώπους που μιλάνε άψογα αγγλικά και γραφικές πόλεις - διαμάντια!!
Highlights:
- Dubrovnik: το διαμάντι των Δαλματικών ακτών! υπέροχη πόλη, με μικρά γραφικά κτίρια, ωραία εστιατόρια με καλό και φθηνό φαγητό, πανέμορφο λιμάνι... μια πόλη που δεν χορταίνεις να την περπατάς και να βολτάρεις! Η καλύτερη ώρα για βόλτα... αργά το βράδυ στα σοκάκια, ακούγοντας jazz... marvelous!
- Lokrum: μικρό, γραφικό νησάκι... χωρίς ομπρέλες, χωρίς lounge καναπέδες αλλά με ατελείωτο πράσινο και φοβερά νερά! Να μείνω εδώ για πάντα?
- Split: η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κροατίας, παραμένει γραφική με το υπέροχο λιμάνι της... θυμίζει Βαρκελώνη!
- Lopud (Elaphite Islands): άλλο ένα υπέροχο νησί με φοβερές παραλίες και το ακόμα πιο φοβερό εστιατόριο με τα καλύτερα στρείδια και καβούρια που έφαγα ποτέ!
- Makarska Riviera: φοβερή διαδρομή, με απίστευτες παραλίες... πότε φθάνουμε παπαστρούμφ?

-----------Μαυροβούνιο-----------
Μια ώρα απείχε από το Dubrovnik να μην κάνουμε μια βόλτα κι από κει? Άγρια χώρα, με ψηλά κι επιβλητικά βουνά και απέραντες παραλίες... Η ενδοχώρα είναι πιο γοητευτική, μιας και όλες οι παραλίες έχουν πουληθεί στους Ρώσους! Το Kotor είναι μια υπέροχη γραφική πόλη και η Budva μια ανερχόμενη κοσμοπολίτικη παραλία, όπου σε λίγες μέρες θα δώσει συναυλία η Madonna... λες να περάσουμε μια βόλτα?
-------------------------------------
Δεν την χόρτασα την Κροατία... θα ξαναπάμε ε?

Holiday...

12:07 PM | 3 Comments




Αυτές οι διακοπές είναι πιο απαραίτητες από κάθε άλλη φορά... Γιατί ο χειμώνας που έρχεται δεν αντέχεται...
Κροατία σου' ρχομαι!! Με το Σάκη να παίζει δυνατά!!!

The island life

10:48 PM | 1 Comments



Επόμενη στάση της groupie η Νάξος. Όσο κι αν έχεις μπουχτίσει κάθε καλοκαίρι να πηγαίνεις σε νησί, να τρως τυρόπιτες το πρωί από το φούρνο, να πηγαίνεις μετά στην παραλία μέχρι αργά το απόγευμα, το βράδυ να κάνεις μπαρότσαρκα και να πίνεις μέχρι τελικής πτώσης και μετά να καταλήγεις για σουβλάκια στην πλατεία στη Χώρα... πρέπει να παραδεχτείς ότι έχει κάτι το γοητευτικό η ζωή στο νησί... Και κάθε χρόνο χρειάζεσαι τη δόση σου...
Φέτος η δόση είχε φανταστικές παραλίες, cool διάθεση, μπαράκια με super mohitos και φοβερές waffles! Του χρόνου πάλι guys!

Είδα + Άκουσα Bjork

9:03 PM | 0 Comments











Ο αδερφός μου πάντα είχε μανία ν' ανακαλύπτει νέες ιδαίτερες γυναικείες φωνές... Συνήθως ήταν κάτι άρρωστες κυρίες που ούρλιαζαν χωρίς κανένα λόγο, χωρίς κανένα νόημα.
Όταν λοιπον ενθουσιασμένος μου ανέφερε την Bjork δεν έδωσα την παραμικρή σημασία. Τραγουδίστρια από την Ισλανδία? Oh please...
Όταν άκουσα όμως τυχαία στο MTV το "Play dead" άρχισα να ψάχνω τους δίσκους του αδερφού μου για να ακούσω κι άλλα τραγούδια της και ξετρελάθηκα! Απίστευτοι στίχοι, πρωτοποριακές μελωδίες και μια φωνή αλλιώτικη από τις άλλες... Είδαμε και το MTV Unplugged όπου φορούσε το κίτρινο φορεματάκι της και χοροπηδούσε πάνω κάτω... κι αυτό ήταν! Έγινα μεγάλη fan! Ακολούθησε το δεύτερο υπέροχο album της, έγραψε και το τραγούδι στην Madonitsa... την λάτρευα!
Και το καλοκαίρι του 1995 μας έκανε τη χάρη να έρθει στο Λυκαβηττό... και ήταν θεά! Κι ας μη μας έκανε τη χάρη να τραγουδήσει το "Play dead"... είχε πει όλα τ'άλλα και αυτό είχε σημασία!
Τα χρόνια όμως πέρασαν και οι δρόμοι μας με τη Bjork χώρισαν... λίγο που άρχισε τους πειραματισμούς... λίγο που φόρεσε τον κύκνο στα Oscar... το χάσαμε το κορίτσι...
Ήμουν λοιπόν πολύ διστακτική να τη δω ξανά... θα αρχίσει τους πειραματισμούς και θα βαρεθώ σκέφτηκα...
Τελικά το αποφάσισα και έφτασα στο ΟΑΚΑ με τον G. ο οποίος προσπαθούσε μάταια να μου μεταδώσει τον ενθουσιασμό του για το επερχόμενο live...
Για αρχή, εμφανίστηκε στην σκηνή μια ξανθιά κοπελιά που τραγουδούσε κάτι άσχετα τραγούδια της πατρίδας της... που ίσως να ακούγονται ωραία στην πατρίδα της όπου έχει νύχτα και χιόνια τις περισσότερες μέρες του χρόνου, αλλά εδώ στα Βαλκάνια... ήταν ιδανικά μόνο για νανούρισμα... Highlight της εμφάνισής της όταν τραγούδησε το "Έλα απόψε στου Θωμά"! Θα μας τρελάνουν οι Ισλανδοί!
Λίγο αργότερα το σκηνικό αλλάζει και η μικροσκοπική Bjork βγαίνει στη σκηνή... Πάντα νευρική... πάντα υπέροχη και με μια φοβερή μπάντα πνευστών να τη ακολουθεί... Κάτι έλειπε όμως... έλειπαν τα υπέροχα τραγούδια του 1995... ευτυχώς ακούσαμε το υπέροχο, μοναδικό "Hyper Ballad"... so I can feel happy and to be safe again with you...




Nothing new...

12:21 AM | 0 Comments

Είμαι μέσα σ' έναν κύκλο και περιστρέφομαι... σ' έναν κύκλο όπου τίποτα καινούργιο δεν συμβαίνει... οι ίδιες καταστάσεις, οι ίδιες σχέσεις, οι ίδιοι χωρισμοί, οι ίδιοι καβγάδες... είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι και το μόνο που αλλάζει είναι το περιτύλιγμα...
Οι ίδιες ανασφάλειες, οι ίδιοι εγωισμοί, οι ίδιες κακίες, τα ίδια λάθη... τα οποία επαναλαμβάνουμε συνεχώς... απλά τους αλλάζουμε όνομα... και θεωρούμε ότι προχωράμε ένα βήμα μπροστά, ενώ στην ουσία απλά περιστρεφόμαστε γύρω από τον εαυτό μας... ξανά και ξανά...
Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και να λέω τα ίδια... κανείς από μας δεν έχει κάτι ενδιαφέρον να πει?

Είδα The dark knight (Batman)

4:04 PM | 3 Comments

Δύο ώρες χωρίς να παίρνεις ανάσα. Δύο ώρες καταιγιστικής δράσης. Δύο ώρες με ανατροπές...
Με λίγα λόγια... ξετρελάθηκα!

All over Greece!

6:42 PM | 0 Comments




Και η ιστορία της groupie συνεχίζεται... Το ταξίδι αυτή τη φορά ήταν μεγάλο... πολύ μεγάλο... Στο αυτοκίνητο, για να ηρεμήσει η groupie, έπαιξαν όλα τα τελευταία albums της Madonna. Περάσαμε από Λαμία, Στυλίδα, το άγαλμα του Λεωνίδα (ρε παιδιά ολόκληρο χολυγουντιανό blockbuster γίναμε κι έχετε τις Θερμοπύλες σε αυτή την κατάσταση?) και τίποτα το ιδαίτερο δεν είχε η διαδρομή... Λίγο μετά τη Λάρισα, στρίψαμε για Κοζάνη όπου σταματήσαμε για φαγητό... Συμπαθητική πόλη και με πολλά lounge and glamorous μαγαζιά... Ευτυχώς υπήρχε ένα χαριτωμένο μεζεδοπωλείο το οποίο δεν έπαιζε το Sunset & Sunrise No 69 και καταφέραμε να φάμε κατιτίς...


Επόμενος σταθμός... Πτολεμαίδα. Άχαρη πόλη με πολύ τσιμέντο... κι εδώ πολύ lounge και Αλέξανδρος Χριστόπουλος. Τα mohitos ήταν τόσο χάλια που με έστειλαν γρήγορα πίσω στο ξενοδοχείο... ευτυχώς είχε πολλές ταινίες η τηλεόραση...
Επόμενη μέρα κι αφού ήπιαμε έναν lounge καφέ στην Πτολεμαίδα... ξεκινάμε για την επιστροφή... το αυτοκίνητο όμως δεν παίρνει μπροστά!! Τρόμος... δυστυχώς δεν είχαμε αποκλειστεί στην Σαντορίνη αλλά σε μια lounge κωμόπολη της Μακεδονίας!


Η οδική βοήθεια βάζει μπροστά το αμάξι και μου δηλώνει κατηγορηματικά: δεν πρέπει να σβήσετε με τίποτα τη μηχανή! - Μα έχουμε 7 ώρες ταξίδι! - Αν θέλεις να φτάσεις Αθήνα δεν πρέπει να το σβήσεις!
Μετά όμως, από 2,5 ώρες οδήγηση και αφού είχαμε περάσει από την Κατερίνη και το Λιτόχωρο σταματάμε σε βενζινάδικο. Και η μηχανή... σβήνει!! Ξανά τρόμος...


Δεν υπάρχει πρόβλημα... φωνάζει ο βενζινάς... θα σας σπρώξω!!
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα πέρασαν από μπροστά μου όλες οι ελληνικές ταινίες με το Μίμη Φωτόπουλο και το Θανάση Βέγγο... hey hop... hey hop... βάζω δευτέρα... και ξεκινάμε!
Οι στάσεις έγιναν με βάρδιες... οι μισοί για καφέ... οι υπόλοιποι στο αμάξι... οι μισοί για ψάρι... οι υπόλοιποι στο αμάξι να τρώνε Goodys!
Το βράδυ της Κυριακής με βρίσκει σπίτι... επιτέλους! Στο dvd παίζει η συμπαθητική ταινία "Under the Tuscan sun" κι εγώ κάνω σχέδι για ταξίδια στην Ιταλία και κάνω όνειρα για μια καινούργια αρχή που ποτέ δεν έρχεται... Καληνύχτα!


Heart broken...

12:24 AM | 3 Comments

Δεν χρειάζεται να συμβεί κάτι τραγικό ή κάτι δραματικό για σου συμβεί... Μια κουβέντα που μοιάζει ασήμαντη και μικρή, μπορεί να είναι ικανή να σου τη ραγίσει...

Είδα Ορφέας κι Ευρυδίκη (by Pina Bausch)

5:57 PM | 0 Comments

Παρασκευή βράδυ και το ταξίδι αρχίζει. Πρώτος σταθμός η Τρίπολη. Γιατί ως καλή groupie ακολουθώ παντού. Κάποτε για μένα η Τρίπολη σήμαινε για μένα, φίλους, παρέες, γέλια, έρωτες, πάθη... και τώρα πια είναι μια μεγάλη επαρχιακή πόλη με μια μεγάλη πλατεία. Προσπαθούσα να θυμηθώ πρόσωπα που μοιραζόμασταν αγωνίες και χαρές και δεν μπορούσα. Να θυμηθώ τον παραλήπτη όλων αυτών των δακρύβρεχτων ερωτικών γραμμάτων που έγραφα κάποτε... τίποτα...
Ύπνος στο ξενοδοχείο και επόμενος σταθμός Ναύπλιο. Απογευματινές βουτιές και μπύρες στην Καραθώνα και το βράδυ στάση σε ένα από τα μεγάλα clubs της παραλιακής. Που το μόνο που αλλάζει κάθε καλοκαίρι είναι το όνομα, η διακόσμηση και το γεγονός ότι πλέον δεν ακούς τσιφτετέλια αλλά hip hop: Μέσα σου μια στιγμή να ζούσα... μια τόσο μεγάλη επιτυχία, σε τόσο μικρές πλάτες...
Για την Κυριακή το πρόγραμμα είχε βουτιές (και μπύρες φυσικά) στην παραλία του Αγ.Νικόλα και μετά Επίδαυρο.
Το εθνικό μπαλέτο του Παρισιού μας παρουσίασε την όπερα του Γκλουκ, μέσα από τη ματιά της διάσημης χορογράφου Πίνα Μπάους. Απίστευτοι χορευτές, αφαιρετικά σκηνικά γεμάτα νόημα, εξαιρετική ορχήστρα, μελωδικές φωνές... ένα μαγευτικό σύνολο. Και ίσως το πιο "φρόνιμο" κοινό που έχει βρεθεί ποτέ στην Επίδαυρο...
Η μόνη ένσταση που έχω είναι η έλλειψη υπερτίτλων... πιστεύω θα βοηθούσε ακόμα περισσότερο στο "ταξίδι"...
Μετά το τέλος της παράστασης, σειρά είχε το φαγητό... εκεί δίπλα στο θέατρο... και στα ηχεία να παίζει Κάλλας... Μήπως ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος αν ακούγαμε μόνο κλασική μουσική? ρώτησα... Και ο Χίτλερ μόνο κλασική μουσική άκουγε... ήταν η αποστομωτική απάντηση...
Ένα μπουκάλι κρασί αργότερα, ήρθε η ώρα της επιστροφής... ξεχάσαμε σχεδόν αμέσως την Κάλλας και στο αυτοκίνητο τραγουδούσαμε 80's... Suzanna... Suzanna... I'm crazy in love with you...
Η ώρα πήγε 3 και είμαι πλέον στο κρεβάτι μου... Καληνύχτα!

*δεν έχω φωτογραφίες από την παράσταση! τέλειωσε η μπαταρία της μηχανής! ποιος μου τελείωσε τη μπαταρία? ε?

Saturday night...

10:37 PM | 2 Comments

Δεν χρειάζεται να είναι όλα συναρπαστικά, για να είναι όμορφα... Όταν η βραδιά είναι όμορφη, όταν το φεγγάρι φωτίζει τη θάλασσα, όταν το μπαράκι βρίσκεται στο ωραιότερο σημείο, όταν ο dj Ravin παίζει μουσικάρες, όταν το προσωπικό έχει κέφι, όταν τα mohitos είναι καλοφτιαγμένα... αρκούν για να γεμίσεις μπαταρίες και να γυρίσεις σπίτι ψυχικά ξεκούραστη...

Είδα Sex & the city - The movie

10:18 PM | 2 Comments


Φυσικά και ήμουν fan της σειράς. Είχε ωραία ρούχα, είχε Νέα Υόρκη, είχε ωραίους άντρες και είχε 4 φοβερές γυναίκες που μιλούσαν για όλα κι έκαναν τα πάντα!
Καταχάρηκα όταν έμαθα ότι θα βγει η ταινία... και αποφάσισα να δω την ταινία σε gold class μαζί με 3 άντρες! Παράλογο?
Ξαπλωμένοι στις φοβερές πολυθρόνες του Village Φαλήρου... έπινα cosmopolitan (τα ρεμάλια μπύρες), χοροπηδούσα από ενθουσιασμό όταν η Κάρι αγόραζε τα Manolo της και αναστέναζα όταν εμφανιζόταν ο Σμιθ στο πανί... οι υπόλοιποι απλά με κοιτούσαν με απορία...
Σε γενικές γραμμές η ταινία είχε όλα όσα είχε και η σειρά... ρούχα, γκόμενους και έξυπνες ατάκες... με χάλασε όμως το τέλος... πολύ γυναικουλίστικο για μια τόσο hype σειρά... έλεος δηλαδή με τον Mr.Big!!
Στους υπόλοιπους της παρέας, βασικά τους άρεσε η gold class!!

New...

3:50 PM | 5 Comments

Όσο μεγαλώνεις και γερνάς, τόσο πιο δύσκολα βάζεις ανθρώπους στη ζωή σου. Λίγο μετά το σχολείο, άντε και το πανεπιστήμιο, κλείνεις οριστικά την πόρτα. Που και που σου χτυπάνε την πόρτα, ανοίγεις διστακτικά και μετά από λίγο καιρό τους αποχαιρετάς, δίνοντας υποσχέσεις στον εαυτό σου ότι δεν θα την ξανανοίξεις... και δεν τηρείς το λόγο σου μέχρι εκείνη την στιγμή που κλειδώνεις μια για πάντα την πόρτα...
Έλα όμως που υπάρχουν και παράθυρα... και νέοι άνθρωποι "τρυπώνουν" στη ζωή σου... που σε κάνουν και γελάς όταν φοράνε γυαλιά με καρδούλες, που σου φτιάχνουν το κέφι όταν σου γράφουν "μίλα μας και μη μας αγαπάς", που σου λένε "στεναχωρήθηκα που σε άκουσα να κλαις", που με ένα περίεργο τρόπο σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι έχεις ένα δίχτυ ασφαλείας γύρω σου (που δεν είχες ποτέ...) ...
Βαθιά μέσα σου όμως αρνείσαι την ύπαρξή τους... ψάχνεις να βρεις το λάθος... Γιατί πιστεύεις ότι αυτό που σήμερα σας ενώνει, αύριο θα σας χωρίζει, γιατί θα δουν ποια πραγματικά είσαι, γιατί θα βαρεθούν, γιατί δεν θα έχετε πια κοινά ενδιαφέροντα... κτλ κτλ κτλ... βαθιά μέσα σου αρνείσαι να παραδεχτείς ότι καλά πράγματα μπορούν να συμβούν και σε σένα...

Listen...

11:49 PM | 2 Comments




Listen to the song here in my heart
A melody I start but can't complete

Listen to the sound from deep within
Its only beginning to find release

Ohh the time has come for my dreams to be heard
They will not be pushed aside and turned
Into your own, all 'cause you won't listen


Listen
I am alone at a crossroads
I'm not at home in my own home
And I've tried and tried
To say whats on my mind
You should have known
Now I'm done believing you
You don't know what I'm feeling
I'm more than what
You've made of me
I followed the voice, you gave to me
But now I've gotta find my own
You should have listened

There was someone here inside
Someone I thought had died
So long ago
Oh I'm screaming out
And my dreams will be heard
They will not be pushed Aside or turned
Into your own
All 'cause you won't listen


Listen
I am alone at a crossroads
I'm not at home in my own home
And I've tried and tried
To say whats on my mind
You should have known
Now I'm done believing you
You don't know what I'm feeling
I'm more than what
You've made of me
I followed the voice, you gave to me
But now I've gotta find my own
You should have listened

I don't know where I belong
But I'll be moving on
If you don't, if you won't

Listen to the song here in my heart
A melody I start, but I will complete

Now I am done believing you
You don't know not what I am feeling
I'm more than what you've made of me
I followed the voice you think you gave to me

But now I got to find my own - my own

Τριήμερο κραιπάλης (+Synch Festival)

9:37 PM | 6 Comments


Day 1
Παρασκευή βραδάκι και μπαίνω στο μετρό. Στη στάση "Κεραμεικός" κατεβαίνουν όλοι οι πιτσιρικάδες. Μαζί τους κι εγώ. Στην Τεχνόπολη είχαμε Synch Festival και ουρά στην πόρτα. Τόσα χρόνια πηγαίνω στο Synch, πρώτη φορά συνάντησα ουρά στην πόρτα... Μέσα όλες οι γνωστές φάτσες... ωραίες φάτσες... Στην αρχή απολαύσαμε τους Yo la Tengo οι οποίοι είχαν κέφια αλλά μου φάνηκαν υποτονικοί. Στην συνέχεια κάναμε μια βόλτα από Liars και κάναμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να πιούμε μπύρα. Τόσο δύσκολο είναι πια?
Και σειρά έχουν οι Happy Mondays. Μας ξύπνησαν τόσες αναμνήσεις που ενθουσιάστηκα! Κι εκείνοι ενθουσιάστηκαν μαζί μας! Super!
Κι αφού έκανα την καλή πράξη του εξαμήνου, πήγαμε στις Sardelles. Η σπεσιαλιτέ τους δεν παίζεται! Και με το γλαστράκι που μου έκαναν δώρο ανά χείρας, φτάνω στο Γκαζάκι για να συναντήσω τους άλλους. Ένα δρομάκι με χίλια μπαράκια, όπου το καθένα παίζει την δικιά του μουσική και τα αυτιά σου βουίζουν από τη φασαρία, αλλά όταν έχεις καλή παρέα δεν σε νοιάζει.
Ο ανάδρομος Ερμής όμως και τα βουντού της "καλής πράξης" που έκανα νωρίτερα, είχαν αποτέλεσμα το αυτοκίνητό μου να κολλήσει και η οδική βοήθεια να κάνει 2 ώρες να έρθει!! γκρρρρ...
Day 2
Μετά από λίγο ύπνο και πολλή ώρα στο συνεργείο έφυγα τρέχοντας για τη δεύτερη μέρα του Synch. Φαίνεται όμως ότι το τρέξιμο δεν ήταν αρκετό κι έστησα τον Γ. μια ώρα! Κι αντί να με χαστουκίσει ή να με βρίσει... μου χαμογέλασε με το ζόρι και μπήκαμε στο μουσείο Μπενάκη. Ο Pinch "βαρούσε" ανελέητα και ο κόσμος γούσταρε... και μ'άρεσε...
Μετά το Μπενάκη ανηφόρησα προς Γκάζι... Στο Κ44 έπαιζε μουσική ο Tony Light από την Ιταλία, που κατά κύριο λόγο ενοχλούσε τ' αυτιά μου. Μερικές μπύρες και μερικά αστεία ακόμη και ο κύριος Tony δεν ακουγόταν και τόσο κακός. Η παρέα μεγάλωσε και στα dexx ανέβηκε ο Σεραφείμ Τσοτσώνης... thank god...
Μερικά mohitos αργότερα, είχε έρθει η ώρα για ανεφοδιασμό και μανιταρόπιτα. Κι αφού συγκρίναμε τις γάμπες μας με τους περαστικούς... (γιατί όταν είσαι στο Γκάζι όλα είναι θέμα γάμπας, είτε ξυρισμένης, είτε αξύριστης) κάναμε την απαραίτητη στάση στο Fantaseed. Γιατί όταν βολτάρεις με τον Ν. μια στάση στο Fantaseed θα την κάνεις. Κι αφού ήπιαμε τα mohitos μας και τα σφηνάκια μας που θύμιζαν φάρμακο που έπινα μικρή, φτάσαμε στο Motel. "Έχετε κάνει κράτηση" με ρωτούν στην πόρτα. Τι ώρα ρε φίλε? Στις 4?? Μπαίνουμε μέσα και συναντάμε όλο τον καλό τον κόσμο... Στα dexx o Dj Pierre. Δεν μας άφηνε το παλικάρι να φύγουμε! Προσπαθήσαμε να φύγουμε 3 φορές. Βαρέθηκε ο αδερφός μου να με χαιρετάει!!
Βγαίνοντας έξω, είχε ξημερώσει. Άλλη μια στάση για ανεφοδιασμό κι αφού αποκάλεσα τον τυροπιτά θεά (χιχι!) είχε έρθει η ώρα να πάω σπίτι. Το μετρό είχε ανοίξει, οπότε μπαίνω στο βαγόνι και λαγοκοιμάμαι. Μια κυρία γεμάτη πανικό με ξυπνάει: κοπελιά, οι τύποι εκεί απέναντι σε κοιτάνε! Γεμάτη απορία και νύστα την κοιτάω, χωρίς να αρθρώσω λέξη! Και στην επόμενη στάση οι... τύποι κατέβηκαν μαζί με την έντρομη κυρία!
Day 3
Το ξυπνητήρι χτύπησε και ήθελα να το σπάσω. Αντ'αυτού, σηκώθηκα να ετοιμαστώ για το γάμο. Δεν προλάβαινα να πάω από το σπίτι της νύφης... τουλάχιστον να σιδερώσω το φόρεμα!! Πανικόβλητη φτάνω στην εκκλησία για τον πρώτο και καθολικό γάμο. Ήταν η πρώτη μου φορά... και ήταν όμορφα...
Λίγο αργότερα φτάσαμε στην ορθόδοξη εκκλησία για τον γάμο No2. Σε ένα πανέμορφο σημείο με θέα τη θάλασσα...
και μετά είχε έρθει η ώρα για το γλέντι... Φαγητό... καλή παρέα... κρασί... και ο μπάρμαν που μου υποσχέθηκε ότι θα βάλει όλη του την τέχνη στο mohito μου αλλά μάλλον πρέπει να αγοράσει κι άλλη τέχνη... και η παρέα που βούτηξε στην πισίνα κι αναστάτωσε τον ιδιοκτήτη του κτήματος... και η νύφη που έγινε μούσκεμα με το διάφανο νυφικό της... και που μπορεί εμείς να "πήξαμε" στα νησιώτικα και τον Χατζηγιάννη, αλλά αυτό το κορίτσι με το sexy look αλλά τον υπέροχο εσωτερικό κόσμο ήταν χαρούμενη και βρεγμένη. And that's all it matters...
Ένα full, κουραστικό αλλά υπέροχο τριήμερο... θα το ξανακάνουμε ε?

Πήγα Βαρκελώνη

10:02 PM | 4 Comments




Πολλά χρόνια άκουγα για την Βαρκελώνη. Για μας τους Έλληνες είναι η μόνη πόλη που παραδεχόμαστε ανοιχτά ότι θα θέλαμε να ζούμε εκεί, γιατί:
- έχει θάλασσα
- έχει πάθος
- το ταμπεραμέντο τους μοιάζει με το δικό μας
- ξενυχτούν μέχρι το πρωί
- πηγαίνουν για φαγητό στις 11 το βράδυ
- μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες η πόλη έγινε μια κούκλα
- έχουν φοβερά μουσικά φεστιβάλ
- οι άνθρωποι χαμογελούν συνεχώς στους δρόμους
- τα εστιατόρια είναι φανταστικά
- η παραλία είναι σχεδόν δίπλα στο κέντρο...
- οι δρόμοι είναι τεράστιοι
- ο Gaudi και τα υπέροχα δημιουργήματά του είναι παντού

τι περιμένεις λοιπόν και δεν μετακομίζεις??

About