εεε... έρχεται?

3:34 PM | 1 Comments



αυτή τη φορά δεν φαίνεται να είναι ράδιο-αρβύλα. Έρχεται στην Αθήνα! Δεν είμαι καλά...

Παράλληλο σύμπαν?

10:59 AM | 3 Comments


Ο έγκριτος δημοσιογράφος του Star στο έγκυρο ρεπορτάζ του από Μύκονο μιλούσε για τρελά γλέντια πάνω στη μπάρα, για χιλιάδες celebrities που κατέκλυσαν το νησί και για αμέτρητα ξενύχτια!
Μήπως για 4 μέρες στη Μύκονο ζούσα σε παράλληλο σύμπαν ή ο έγκριτος δημοσιογράφος έπρεπε για άλλη μια φορά να μας παραμυθιάσει?

μετά Πάσχα

12:12 PM | 2 Comments

Οταν ήμουν πιο μικρή και πιο αδύνατη (για να μην ξεχνιόμαστε) είχα δηλώσει ότι δεν πρόκειται να πάω στη Μύκονο αν δεν γίνω πλούσια ή έστω διάσημη. Τα χρόνια πέρασαν και ούτε πλούσια, ούτε διάσημη έγινα. Ούτε στη Μύκονο πήγα. Φέτος το Πάσχα έκανα την υπέρβαση: πήγα στη Μύκονο, έμεινα σε χλιδάτο ξενοδοχείο κι έφαγα αρνί της σούβλας δίπλα σε πισίνα! Εχει και τα... καλά του το 'almost famous'...
Σκόρπιες σκέψεις για Μύκονο:
- H Μύκονος είναι ένα όμορφο νησί αλλά όχι πιο όμορφο από τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων.
- Εχει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη. Σε ποιο άλλο νησί θα βρεις Starbucks και Accesorize? Το θέμα όμως είναι γιατί να τα βρεις? Γιατί να πας σε ένα νησί για να βρεις άλλη μια Αθήνα?
- Εχει πραγματικά πολύ ωραίες παραλίες.
- Είδα τουλάχιστον δύο φορές τον Τράγκα. Μήπως πρέπει να πάρω αντιβίωση?
- Περιμένοντας έξω από την εκκλησία να βγει ο Επιτάφιος σε διπλανό εστιατόριο Ελληνες - χριστιανοί ορθόδοξοι έτρωγαν αστακομακαρονάδα. Αν δεν σε συγκινεί αυτό το θρησκευτικό τελετουργικό, τότε ποιο?
- Για πρώτη φορά Επιτάφιος μύριζε μύρο... Συγκινήθηκα πραγματικά.
- Γνωστοί μας γκρίνιαξαν για ένα κοσμικό εστιατόριο στο οποίο τους σέρβιραν σαλάτα μετά από 2 ώρες.
- Εμείς πάλι που φάγαμε σε όμορφα ταβερνάκια στα σοκάκια της Χώρας μας χαμογέλασαν, μας κέρασαν ούζο και μας σέρβιραν εξαιρετικό φαγητό. Το 'δήθεν' τελικά το συναντάς μόνο αν το ψάχνεις.
- Δεν έφαγα κοκορέτσι!!
- Πρώτη φορά έκανα τόσο στριμωγμένη Ανάσταση! Το Αγιο Φως δεν έκαψε μόνο τα φυτίλια των λαμπάδων...
- Είπαμε να κάνουμε lounge Πάσχα αλλά όχι να σουβλίζουν το αρνί μέχρι τις 5 το απόγευμα! Μεγάλη πείνα...
- Αυτό ήταν το περιβόητο Pierros? Πολύ κακό για το τίποτα...
- Η εικόνα που πήρα μαζί μου από Μύκονο: απόγευμα, κοκτέιλ, ένα μπαλκονάκι της Μικρής Βενετίας (Veranda) και μουσικές από soundtrack... Η ευτυχία αν είναι αυτό...
Καλά περάσαμε τελικά. Και του χρόνου!

προ Πάσχα...

11:34 AM | 1 Comments

Ήρθε η ώρα να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου. Δεν άναψα κερί στην εκκλησία, δεν πήγα στους Χαιρετισμούς και δεν μου αρέσουν καθόλου οι οικογενειακές συγκεντρώσεις γύρω από το αρνί. Μια ζωή θυμάμαι να προσπαθούν να με ξυπνήσουν από τα χαράματα για να γυρίσω την σούβλα, να με ταίζουν κοκορέτσι από τις 10 το πρωί και να ακούω όλες τις θείες για το πόσο μεγάλωσα, τι βαθμούς πήρα, αν μπήκα στο πανεπιστήμιο, αν βρήκα κανένα καλό παιδί να παντρευτώ και πότε τέλος πάντων θα κάνω κι εγώ ένα δικό μου παιδάκι. Να περιμένεις μήνες για να ξεκουραστείς και να χαλαρώσεις 5 μέρες και να υποβάλεσαι σε όλη αυτήν την οικογενειακή... θαλπωρή? Οχι, δεν θα πάρω! Το Πάσχα είναι πιο ωραίο με αυτούς που επιλέγεις. Ακόμα κι αν για μερικούς είναι η οικογένεια σε πλήρη απαρτία...
Φέτος δεν υπέκυψα στον ψυχολογικό εξαναγκασμό... Καλό Πάσχα να'χουμε και να περάσουμε τέλεια!

Love in Paris

12:03 PM | 0 Comments

Μεγάλη υπόθεση το εξώφυλλο ενός cd. Αν δεις μια συλλογή με τίτλο Love in Paris με μια γυμνή κοπελίτσα στο εξώφυλλο η οποία στον κώλο έχει ζωγραφισμένο τον Πύργο του Άιφελ και υπέρτιτλο 'Sensual Downtempo Tracks For Love', το καλύτερο που θα σκεφτείς είναι σαξόφωνα και γκόμενες που βογκάνε. Γι' αυτό και το Metropolis το πουλούσε 4 ευρώ μπας και τσιμπήσει κανένας και το αγοράσει. Και τσίμπησα.
Τελικά τα 4 ευρώ δεν πήγαν χαμένα. Η συλλογή περιλαμβάνει μερικά πολύ ωραία και χαλαρωτικά κομμάτια, ιδανικά για ηλιοβασιλέματα, θάλασσες και αραλίκι. Ούτε βογκητά, ούτε το σαξόφωνο του Kenny G, ούτε γλυκανάλατες μελωδίες. Μια cool συλλογή για cool κατάστασεις.
Αν εξαντληθεί στο Metropolis (λέμε τώρα) υπάρχει και το site της εταιρείας: www.e-frenchsound.com

το φαινόμενο Μαστοράκης

11:03 AM | 1 Comments

Μη γελάτε, περί φαινομένου πρόκειται. Τόσα χρόνια με τα ίδια αθλητικά παπούτσια, το ίδιο καπέλο και τα ίδια αστειάκια και συνεχίζει να κάνει τηλεόραση! Πάνω σε μια κρίση μαζοχισμού αποφάσισα να δω την καινούργια (?) εκπομπή του εν λόγω κυρίου. Εμφανίζεται με ένα σακάκι κουμπωμένο μέχρι τα αυτιά και με το γνωστό καπέλο (Νίκο μου πρέπει να κάνεις λίγους κοιλιακούς γιατί το κουμπί στο σακάκι υποφέρει). Αρχίζει λοιπόν να λέει μερικά χαριτωμένα (?) για εισαγωγή. Και ναι, γέλασα! Οχι με τα αστεία του αλλά με το γέλιο κονσέρβα που έμπαινε πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του! Εκεί που ξεκαρδίστηκα ήταν όταν έπεσε το γέλιο κονσέρβα και ο άμοιρος σκηνοθέτης έδειξε ένα πλάνο από το κοινό. Είχαν όλοι ένα βλέμμα απόγνωσης: τι κάνω εγώ εδώ? Μετά ως κύριος Λέτερμαν κάθεται στην καρέκλα του κι αρχίζει να παίρνει συνέντευξη από τη Δωροθέα Μερκούρη (πρώην μοντέλο, νυν ηθοποιός φυσικά). Κάπου στη δεύτερη ερώτηση η κρίση μαζοχισμού είχε περάσει. Εκλεισα την τηλεόραση και πήγα για ύπνο. Εμεινα όμως με την απορία: γιατί ο Μαστοράκης κάνει τηλεόραση? Ποιοι τον προσλαμβάνουν και το κυριότερο ποιοι τον πληρώνουν?

what is άνθρωπος?

11:10 AM | 0 Comments

Ήθελα την Κυριακή το βράδυ να πάω σινεμά... ήμουν όμως τόσο κουρασμένη που δεν κατάφερα να σηκωθώ από τον καναπέ μου. Ανοίγω λοιπόν την τηλεόραση... ο Αρναούτογλου έπαιζε με την Κλάρα, ο Μελ Γκίμπσον κυκλοφορούσε με φούστα, ο Ολυμπιακός κλωτσούσε την μπάλα (λέμε τώρα... ) οπότε καταλήγω στο Discovery. Είχε μια εκπομπή για τους κατά συρροή δολοφόνους οι οποίοι παραπιπτόντως ήταν και γιατροί. Συγκεκριμένα ο δρ. Σίπμαν ξεπάστρεψε σχεδόν ολόκληρη αγγλική επαρχία. Γιατί? Επειδή του άρεσε η αίσθηση ότι μπορούσε να σώζει αλλά και να σκοτώνει (προς το τέλος προτιμούσε το δεύτερο...) Οκ, 'ο τύπος ήταν ψυχοπαθής' σκέφτομαι. Τελειώνει η εκπομπή και το γυρίζω στο Star που παίζει ταινία: Η Δίκη της Νυρεμβέργης. Ανώτερα στελέχη των SS δικάζονται για εγκλήματα πολέμου. Αληθινή ιστορία φυσικά (ποιος έχει άλλωστε τόσο άγρια φαντασία?) Ο διοικητής του Άουσβιτς καταθέτει. Και εξηγεί με απόλυτη φυσικότητα ότι κουράζονταν πάρα πολύ να σκοτώνουν 100.000 Εβραίους την ημέρα και το μείωσαν γύρω στους 50.000 για να μην κουράζεται το προσωπικό! Αργότερα εξηγούσε ότι έτσι τον είχαν μάθει. Είπε μάλιστα: Αναρωτιέται ποτέ ο εξολοθρευτής γιατί σκοτώνει τα ποντίκια?
Γιατί λοιπόν αποκαλούμαστε άνθρωποι? Τι είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από τα ζώα που ξεκοιλιάζουν ένα άλλο για να επιβιώσουν? Τη μόνη διαφορά που βλέπω είναι ότι εμείς δεν ξεκοιλιάζουμε για επιβίωση αλλά για εξουσία... Είναι εύκολο να λέμε ότι ο Χίλτερ ήταν ψυχοπαθής και οι Ναζί μαλάκες... Στην πραγματικότητα όλοι είμαστε ένα κλικ μακριά από αυτή την κτηνωδία... Ακόμα κι αν δεν κρατάμε εμείς την σκανδάλη...
Τελικά καλύτερα να είχα σηκωθεί από τον καναπέ και να είχα δει τον Ροζ Πάνθηρα. Θα είχα ξεχάσει αυτό το κλικ...

No στέκι no cry

12:05 PM | 0 Comments

Οταν ήμουν μικρή κι αλλοπαρμένη έβρισκα πολύ γοητευτικό το γεγονός να έχω ένα στέκι. Ενα καφέ ή μπαράκι ή κλαμπ όπου ξέρεις τον μπαρμαν που σε κερνάει σφηνάκια, τον dj που θα βάλει το αγαπημένο σου τραγούδι και όπου σίγουρα θα συναντήσεις φίλους και γνωστούς. Τα χρόνια όμως πέρασαν, μεγάλωσα, πάχυνα κι έπαψα να βρίσκω το θέμα 'στέκι' και τόσο ενδιαφέρον. Βαρέθηκα τα σφηνάκια (άλλωστε πλέον έχω χρήματα να τα πληρώσω), προτιμώ πλέον ο dj να κάνει την έκπληξη παρά να παίξει την 'παραγγελιά' και το χειρότερο: στο στέκι συναντάς πολλούς πρώην που δεν θέλεις να ξαναδείς στα μάτια σου!
Χθες το βράδυ πήγα στο στέκι κάποιων φιλενάδων μου που υποστηρίζουν ακόμα θερμά το θεσμό. Ισως να φταίει που εκείνες δεν πάχυναν όπως εγώ.
Πήγαμε λοιπόν, χαιρετήσαμε τους μπάρμαν και τον ιδιοκτήτη κι εγώ χάζευα το μαγαζάκι προσπαθώντας να βρω κάτι που να μου αρέσει. Τίποτα... μια τρύπα χωρίς καμία φαντασία στην διακόσμηση και με δήθεν κόσμο. Κοστουμάτοι στο διπλανό τραπέζι (μόνο στο σβέρκο μου που δεν έκατσαν) ηθοποιοί λίγο πιο πέρα (βρε μήπως η ξανθιά παίζει στις 'Μάγισσες της Σμύρνης'?) και κάτι τύποι γυμναστηρίου σε αναζήτηση γκόμενας...
Καθίσαμε λοιπόν στο τραπέζι (από το οποίο μας μετακίνησε ο γνωστός μας και ιδιοκτήτης για να καθήσουν οι κοστουμάτοι) κι αρχίσαμε την κουβεντούλα. Όλα πήγαιναν καλά. Εγώ έπινα Perrier (λόγω πάχους) και οι υπόλοιπες μπύρες, μαργαρίτες και κρασιά (λόγω κορμάρας) και αμπελοφιλοσοφούσαμε. Α! μην ξεχάσω! Μας κέρασαν και σφηνάκια (αλοίμονο!)
Και ξαφνικά η Δήμητρα συνειδητοποιεί ότι λείπει η τσάντα της και φυσικά παθαίνει πανικό. Στην αρχή λέμε αποκλείεται. Σε κοσμικό στέκι του Κολωνακίου να σου κλέβουν την τσάντα μπροστά στα μάτια σου? Οι κλέφτες όμως δεν καταλαβαίνουν από αυτά τα κοσμικά... Που θα κλέψουν? Στις φτωχογειτονιές?
Ο γνωστός μας και ιδιοκτήτης παρέμεινε απαθέστατος. Δεν έκανε τον κόπο ούτε καν να ψάξει τριγύρω μήπως η τσάντα έχει παραπέσει. Οταν ζητήσαμε μάλιστα λογαριασμό όχι μόνο δεν είπε βρε κορίτσια τι λογαριασμό, εδώ χάσατε ταυτότητα, δίπλωμα, χρήματα, κάρτες, αλλά μας είχε και 35 λεπτά στο περίμενε για να έρθει και καλά η 'κοπέλα' να μας πει το σύνολο!
Δεν έχω στέκι λοιπόν και είμαι καλά.

Greek Blog Party

11:52 AM | 0 Comments

Δυστυχώς λόγω κακής σύνδεσης δεν μπορώ να κάνω upload φωτογραφιών αλλά τουλάχιστον μπορώ να ενημερώσω ότι τη Μ.Τετάρτη έχουμε το πρώτο party των ελλήνων bloggers! Στην αρχή ενθουσιάστηκα αλλά μετά τρομοκρατήθηκα. Γιατί πίσω από τον υπολογιστή και την σιγουριά του πληκτρολόγιου γινόμαστε πιο γοητευτικοί, πιο μυστηριώδεις, πιο ενδιαφέροντες. Μπαίνοντας στο club Barrio την Μ.Τετάρτη θα είναι σαν βγάζουμε τα ρούχα μας και να κολυμπάμε σε παραλία γυμνιστών. Ίσως να το τολμήσω...

βόλτα με το τραμ

2:52 PM | 0 Comments

Ήξερα για το τραμ ότι είχα ακούσει στις ειδήσεις: τρακάρει με αυτοκίνητα, πατάει τους πεζούς, κάνει 3 ώρες για να φτάσει στον προορισμό του και κανένας δεν το χρησιμοποιεί!
Παρ'όλα αυτά είπα μια μέρα να το δοκιμάσω... Τελικά είναι καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα! Γιατί τα φαινόμενα και τα δελτία ειδήσεων απατούν!
Πλέον δεν τρακάρει με τα αυτοκίνητα και δεν πατάει τους πεζούς. Δεν είναι ιδιαίτερα αργό... Γλυφάδα- Αθήνα σε 50 λεπτά δεν είναι πολύ καθώς διασχίζει την παραλιακή, Φάληρο, Ν.Σμύρνη, Ν.Κόσμο... Κι όσες φορές το έχω χρησιμοποιήσει έχει πάντα πολύ κόσμο! Ειδικά στη Ν.Σμύρνη είναι ασφυκτικά γεμάτο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα βρίσκεται στις πολλές στάσεις (σταματάει κάθε 2 λεπτά) και τα μη συχνά δρομολόγια. Είναι πίκρα να το χάνεις στο παρατσακ και να σου λέει η πινακίδα ότι θα ξαναπεράσει σε 17 λεπτά.
Η γοητεία του μέσου όμως είναι αλλού... Καθώς διασχίζει την παραλιακή στις 9 το πρωί όπου όλα είναι ήσυχα και γαλήνια, γίνεσαι ξαφνικά ένα με τη φύση. Χορταίνεις θάλασσα και απολαμβάνεις τον ήλιο. Αν μάλιστα το mp3 player σου παίζει 'Your ghost' της Kristin Hersh τότε είσαι στον παράδεισο...

Vivre la France!

2:36 PM | 0 Comments

Λέμε για τους Γάλλους ότι είναι σωβινιστές και μιλούν μόνο γαλλικά. Οτι βρωμάνε και ότι δεν είναι δα και τόσο ωραίοι όσο μας παρουσιάζονται.
Εμείς όμως οι Ελληνάρες που μιλάμε πολλές γλώσσες, μοσχοβολάμε αρώματα και είμαστε και κούκλοι δεν βγήκαμε όλοι στους δρόμους για τα νομοσχέδια που ψηφίζονται σωρηδόν και μας καταδυναστεύουν.
Εκείνοι και βγήκαν και φώναξαν και κατάφεραν να πείσουν την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο. Αν το καλοσκεφτείς οι Γάλλοι έχουν την επανάσταση στο αίμα τους: γαλλική επανάσταση, Μάης του 68, όχι στο ευρωσύνταγμα, επανάσταση των μεταναστών, νόμος Βιλπέν...
Σήμερα τους ζήλεψα λιγάκι...

The Halifax Pier

1:50 PM | 2 Comments

Πριν μια εβδομάδα η Ελενίτσα μου έδωσε ένα cd και μου είπε 'άκουσέ το'. Το μόνο που έγραφε πάνω ήταν The Halifax Pier. Φαντάστηκα ότι θα ήταν κάτι καταθλιπτικό και είπα να το αναβάλω για μερικές μέρες. Τελικά έκανα λάθος. Καθόλου καταθλιπτικό και απόλυτα ταξιδιάρικο (ταίριαξε με τη διάθεσή μου), με έκανε να το βάλω στο repeat και να το ακούω συνέχεια! Αποφάσισα να το ψάξω...
Οι Halifax Pier λοιπόν είναι 6 και είναι αμερικάνοι. Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ το 1999 με τίτλο το όνομά τους και είναι αυτό που έπεσε στα χέρια μου. Το 2001 έβγαλαν και δεύτερο άλμπουμ με τίτλο 'Put your gloves on and wave' το οποίο είναι ακόμα καλύτερο από το πρώτο cd (το κατέβασα από το ίντερνετ). Από τότε χάθηκαν τα ίχνη τους. Οι μουσικές όμως μένουν... Καλή εβδομάδα!

γιατί Red 96.3?

11:53 AM | 0 Comments

γύρισα τη βελόνα στους 96.3. Επαιζε το Ironic της Alanis Morissette που είχα ν' ακούσω καιρό και είπα να μείνω... τις πρώτες 2 ώρες όλα πήγαιναν καλά... Κανένα ανησυχητικό σύμπτωμα. Μόνο κάτι άθλια σποτάκια ακούγονταν εδώ κι εκεί... και καλά ο Μικ Τζάγκερ μιλά με σπαστά ελληνικά... χαχα γελάσαμε και σήμερα... αλλά μικρό το κακό...
Και μετά αρχίζει η εκπομπή των αφιερώσεων. Κάποια καλόπαιδα έβγαιναν στο τηλέφωνο κι έλεγαν τα δικά τους και μετά μια φωνή στο κενό και από το υπερπέραν με ύφος παρουσιαστή της ΥΕΝΕΔ έκανε το 'πανέξυπνο' σχόλιό του. Σημειώνω το highligh της εκπομπής:
ακροατής: θα ήθελα να βάλεις το ....... τραγούδι γιατί δεν πήγα πενταήμερη και είμαι πολύ στεναχωρημένος
σχολιαστής-παρουσιαστής-ροκάς(?): μην στεναχωριέσαι μεγάλε, οι φίλοι σου χαίρονται πάρα πολύ που δεν πήγες μαζί τους εκδρομή!!
Πίνω λίγο νερό, μαζεύω τις τρίχες που έχουν πέσει από το κεφάλι μου και σκέφτομαι ότι ίσως δεν είναι αργά να αρχίσω τα ναρκωτικά.
ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ εκεί στο Red πάτε καλά? Όλες αυτές οι αθλιότητες που άκουγα τόσες ώρες είναι και καλά rock attitude? Δεν θυμάμαι ποτέ το rock να ήταν έτσι... Τόσο παρωχημένα αστειάκια είναι επιπέδου Μάρκου Σεφερλή! Οκ η μουσική είναι αρκετά καλή και δεν ακούγεται ιδιαίτερα από τα υπόλοιπα ραδιόφωνα αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει τα αυτιά μου να αντέχουν όλη αυτή τη... βλακεία? Δεν ξέρω ποιος φταίει... αν δηλαδή αυτή είναι η γραμμή του σταθμού. Γιατί κακά τα ψέματα και οι παραγωγοί τη δουλειά τους κάνουν και λεφτά βγάζουν. Αν αυτό τους λένε να κάνουν, αυτό κάνουν και είναι λογικό. Μήπως όμως το χαίρονται κιόλας? Μήπως δεν είναι τυχαίο ότι το πρόγραμμα του Red είναι ένα μεγάλο καψιμί, μόνο με άντρες?
Παιδιά, το rock είναι αλλού...

Υ.Γ Ο Ζερβός αποτελεί εξαίρεση.

Επανασύνδεση

11:37 AM | 0 Comments

Το ομολογώ! Δεν την πολυχωνεύω την Αθήνα. Μου τη δίνουν όλα αυτά τα άθλια κτίρια στο κέντρο της πόλης με το γυαλί-καθρέφτης την ίδια στιγμή που στις περισσότερες ευρωπαικές πόλεις έχουν καταφέρει να διατηρήσουν το κέντρο τους γραφικό και όμορφο.
Ομως δίνω πάντα μια ακόμα ευκαιρία... σαν τους μοιραίους έρωτες που δεν ξεπερνάς ποτέ. Βγαίνει αυτός ο άτιμος ελληνικός ήλιος και τα ξεχνάς όλα! Αγοράζεις ένα μπουκέτο ανεμώνες από το Σύνταγμα, βολτάρεις στην Ερμού (κι ας μην βρίσκεις τζιν στο νούμερό σου), χαζεύεις στο Μοναστηράκι τα μαγαζιά μασουλώντας ένα καλαμπόκι, χώνεσαι στα στενάκια στο Θησείο, ρίχνεις μια ματιά στο φωτισμένο βράχο της Ακροπόλεως και αυτό ήταν! Είσαι πάλι ερωτευμένη! Μέχρι το επόμενο καβγαδάκι...

Κάθε Πέμπτη Lifo

11:42 AM | 2 Comments

Κάθε Πέμπτη έχω μια μικρή αγωνία αν θα τη βρω. Στα stands του μετρό είχε εξαντληθεί, ευτυχώς τη βρήκα στην πλατεία του Αγ.Διονυσίου!
Χαίρομαι να τη διαβάζω αυτή την 'εφημερίδα'. Εχει πάντα ενδιαφέροντα θέματα, έξυπνες συνεντεύξεις και καλογραμμένα άρθρα που έχουν κάτι να πουν:
Συνεντευξη του Καστανιώτη (θα αγοράσω οπωσδήποτε κάποιο βιβλίο του Καπότε)
Αρθρο του Μιχαηλίδη για τα νοσοκομεία (αν και δεν τον χωνεύω τον κύριο, σκέφτηκα ότι μάλλον δεν πρέπει να αρρωστήσω ποτέ! Κατευθείαν στον τάφο παιδιά!)
Συνέντευξη για τους Mary & the Boy (M.Hulot δεν τους ξέρω! Θα τους ψάξω!)
Φοβερά tips ενός ταξιδιώτη για το Τόκιο! (θέλω να πάω τώρα! Να φάω sushi!)
Και φυσικά οι αγαπημένες μου στήλες:
Ημερολόγια κουζίνας (ο κύριος Μιχαήλ με κάνει κάθε φορά να θέλω να μαγειρέψω)
Κριτική κινηματογράφου (θεός ο Κουτσογιαννόπουλος, αν και δεν συμφωνώ πάντα μαζί του)

Την άλλη εβδομάδα πάλι...

Μπήκε η άνοιξη...

12:36 PM | 2 Comments

Βλέποντας τα καφέ στη Σκουφά γεμάτα και τον ήλιο να 'τυφλώνει' την οθόνη, το πήρα απόφαση! Ηρθε η άνοιξη! Πρέπει να κάνω μια 'to do' λίστα, (αντί για Πρωτοχρονιά, την κάνω κάθε εποχή για να έχω περισσότερες εναλλακτικές)
* Πρέπει να φορέσω πιο ζωηρά χρώματα! Να τολμήσω το ροζ?
* Να ανοίξω τα παράθυρα!
* Να κανονίσω ταξιδάκια! (αυτό υπάρχει πάντα στη λίστα, ανεξαρτήτου εποχής!)
* Να αποφασίσω σε ποιες συναυλίες θα πάω φέτος (τα χρήματα δεν φτάνουν για όλες!)
* Να αλλάξω τη φάτσα του blog! Να γίνει κι αυτό πιο ανοιξιάτικο!

Καλή άνοιξη να έχουμε!

Madonna@Paris

12:04 PM | 0 Comments

Το βράδυ δεν κοιμήθηκα... Το πρωί πήραμε αγκαλιά το laptop και πήγαμε στα Starbucks... Με τον καφέ στο ένα χέρι και το mouse στο άλλο, περιμέναμε να 'μπουκάρουμε' στο site και να αρπάξουμε τα εισιτήρια... Και τα αρπάξαμε! Madonitsa σου'ρχομαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σήμερα η μέρα είναι υπέροχη κι ας έχει συννεφιά!

About