Φέτος η αυλαία των Οσκαρικών ταινιών έπεσε με το Capote. Και χαίρομαι πολύ γι'αυτό.
Δεν πρόκειται για μια ακόμα βιογραφία. Η ιστορία εστιάζει σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του Τρούμαν Καπότε. Συγκεκριμένα όταν έγραφε το βιβλίο 'Εν Ψυχρώ'.
Λένε για τον Καπότε ότι ήταν ένας από τους διασημότερους συγγραφείς της Αμερικής. Εγώ όμως πρέπει να ομολογήσω ότι δεν τον ήξερα. Οκ, ήξερα το Breakfast in Tiffanys (ως ταινία) αλλά δεν ήξερα ποιος ήταν ο συγγραφέας του. Ούτε για το βιβλίο 'Εν Ψυχρώ' ήξερα. Κάλλιο αργά όμως παρά ποτέ.
Μια φοβερή ιστορία και ένας φοβερός Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν! Δεν είναι απλά συγκλονιστικός. Είναι πολλά παράπανω. Οι κινήσεις του, το βλέμμα του, η φωνή του και το ανατριχιαστικό κλάμα του στο τέλος... απίστευτο! Άξιος ο κύριος Σέιμουρ!
Η σκηνοθεσία ήταν λιτή, όπως άλλωστε έπρεπε να είναι ώστε να αναδειχτεί η ιστορία και ο πρωταγωνιστής. Οσο για την Κάθλιν Κίνερ που παίζει τη φίλη του Καπότε, δεν κατάλαβα γιατί είναι υποψήφια για Οσκαρ...
Συμπέρασμα: η ταινία είναι πολύ καλή! Να τη δείτε! Μακριά όμως από τα Village!
Απορία: γιατί όσες ταινίες και να δω δεν μπορώ να συνηθίσω στην ιδέα της θανατικής ποινής? Ούτε και πρόκειται να συνηθίσω ποτέ...
No comments:
Post a Comment