Όταν στηρίζεις κάποιον, δεν το κάνεις γιατί περιμένεις να κάνει κι εκείνος το ίδιο. Όταν βοηθάς κάποιον, δεν το κάνεις γιατί περιμένεις κι εκείνος να σε βοηθήσει. Όταν θυσιάζεις κάτι σημαντικό με σκοπό να κάνεις κάποιον δικό σου άνθρωπο ευτυχισμένο, δεν απαιτείς να κάνει κι άλλος το ίδιο για σένα. Όταν ερωτεύεσαι δεν περιμένεις ότι θα έχεις ανταπόκριση. Απλά ελπίζεις... Δεν αγαπάς γιατί ο άλλος σ΄αγαπάει... απλά έτσι αισθάνεσαι... Γιατί όσο μεγαλύτερες προσδοκίες έχεις, τόσο περισσότερες απογοητεύσεις σε περιμένουν. Κι αυτό το μάθημα το έχεις μάθει και δεν περιμένεις πολλά...Υπάρχουν όμως φορές που θα ήθελες να σε πάρουν τηλέφωνο, θα ήθελες να σε στηρίξουν σε μια δύσκολη στιγμή, θα ήθελες μια φορά το πρόβλημά σου να είναι σημαντικότερο από το δικό τους... στην τελική θα ήθελες να σε αγαπάνε και να στο δείχνουν...
11 comments:
συμφωνώ μαζί σου..
ανήκω και εγώ σε αυτή την κατηγορία.. που πάντα τρέχω για τους άλλους και όταν έρθει η δική μου η στιγμή που δεν θα νιώσω καλά ή θα θέλω να μείνω μόνη, απλώς κανείς δεν θα το πάρει στα σοβαρά γιατί όλοι με έχουν συνηθίσει "γερή και δυνατή κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες"!!!!
τέλος πάντων!
δεν παρεξηγώ κανέναν τους!!
ας είναι όλοι καλά.. είναι το μόνο που έχω να δηλώσω..
Ωραία...Και δω μια από τα ίδια...
Πάντα τρέχουν σε μένα αλλά εγώ δεν έχω που να τρέξω... Δεν τους κακίζω... Τους αγαπάω αλλά...
Μήπως κάνουμε κάτι λάθος ρε γαμώτο?
Τουλάχιστον δεν είμαι μόνη...
Να είστε καλά...
Όχι anonymous δε μ' αρέσει...καταλάθος έγινε...
Φιλικά,
ntinouli
όλοι τελικά χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση κάποιες φορές....
της αγάπης των άλλων.νομίζω ομως οτι οι περισσότεροι αισθανόμαστε έτσι δλδ μόνοι και οτι δεν έχουμε κάπου να τρέξουμε οταν κάτι δεν πάει καλά...που στην ουσία μπορεί να είναι κάτι ουτοπικό...και το λέω αυτό γιατί τις περισσότερες φορές που χρειαζόμαστε αυτήν την προσοχή και δεν την έχουμε είναι οχι γιατί κανείς δεν θέλει να μας την δώσει αλλά γιατί κρύβουμε τόσο πολύ τα συναισθήματα μας,ορθώνουμε τον εγωισμό μας και βγάζουμε ένα δυναμικό προφίλ,ενώ μέσα μας μπορεί και να αιμορραγούμε,με αποτέλεσμα ο περίγυρος μας να μην μπορεί να καταλάβει τι μας συμβαίνει.
νομίζω οτι γενικά απο κάπου εκεί πηγάζει και η μοναξιά των ανθρώπων...δεν μιλάμε,αλλα περιμένουμε τους άλλους να καταλάβουν...
όσο το ¨να σε αγαπάνε και να στο λένε" ειναι εύχη όλων φαντάζομαι.απλα για κάποιο λόγο όλοι "ντρεπόμαστε" να εκφράσουμε την αγάπη...ειναι pathetic το ξέρω αλλα συμβαίνει.
απίστευτο αλλα πριν λίγο πόσταρα σχεδόν την ίδια εικόνα αλλα σε βιντεο μορφή...!
Νομίζω πως αυτό γίνεται επειδή είναι δεδομένο πως οι άλλοι είναι δίπλα σου, είναι δεδομένο πως θα σε στηρίξουν όταν το χρειαστείς, είναι δεδομένο πως σε αγαπάνε.Όμως πιστεύω πως καμμία σχέση (φιλική,ερωτική κλπ)δεν είναι δεδομένη και αν δεν προσφερουν σε αυτήν όλες οι πλευρές τότε αυτός που μόνο δίνει κάποτε δε θα αδειάσει από ενέργεια, συναισθήματα...??
kat: για να μη σε παίρνουν οι άλλοι στα σοβαρά ή κάνεις εσύ κάτι λάθος ή απλά επιλέγεις λάθος άτομα γύρω σου...
anonymous: δεν ξέρω...
ntinouli: ???
yonderboi: καταλαβαίνω τι λες... αλλά υπάρχει χειρότερο: να βροντοφωνάζεις βοήθεια και να μην σου δίνει κανείς σημασία
daydreamer: συμφωνώ... τίποτα δεν είναι δεδομένο... αλλά πολλές φορές το ξεχνάμε αυτό...
ntinouli=anonymous εδω...κατα λαθος δεν πηρε το ονομά μου...
υ.γ: σβήστο το μην αυτό μετα... :)
almost μου,
i love u!
Τι γλυκό να σ'αγαπούν και να σου το λένε...
Ή έστω να στο δείχνουν.
Πόσο δίκιο έχεις..... έτσι νιώθω κι εγώ μερικές φορές. Δυστυχώς οι μεγάλες προσδοκίες οδηγούν σε μεγάλες απογοητεύσεις. Αλλώστε "οι πιο μεγάλες νύχτες, είναι αυτέςπου κλαις και δεν σ'ακούν"...
Έτσι ακριβώς είναι..... συμφωνώ μαζί σου.
Post a Comment