Μα να μη θυμάμαι...

12:13 AM | 2 Comments








Πριν από λίγες μέρες μιλούσα στο τηλέφωνο με τον Γ. Σαν τους γέρους μιας άλλης εποχής αναπολούσαμε τις παλιές καλές στιγμές που ζούσαμε στο ραδιόφωνο... Που κάθε τραγούδι είχε την δική του μικρή ιστορία. Το ένα τραγούδι μας θύμιζε δραματικές αποχωρήσεις, το άλλο μας θύμιζε χωρισμούς που νομίζαμε ότι δεν θα ξεπερνούσαμε ποτέ, ένα άλλο ανθρώπους που νομίζαμε ότι ήταν φίλοι μας, κι ένα ακόμα που πάντα ξεκαρδιζόμασταν στα γέλια, σε αντίθεση με τους δραματικούς στίχους του... Και τέλος ο Γ. μου θύμισε ένα τραγούδι που έπαιζα ασταμάτητα στην εκπομπή αλλά δεν εξηγούσα ποτέ σε κανέναν το γιατί... μόνο που κόλλαγα με τον στίχο: το ξέρω δεν ξεχνάς και δεν ξεχνώ... το περίεργο είναι ότι ούτε εγώ θυμάμαι πια!! Κι επειδή τα χρόνια περνάνε και το Αλτσχάιμερ παραμονεύει, καλό θα ήταν να μάθουμε να μοιραζόμαστε...

2 comments:

Anonymous said...

'Αδέσποτες οι νύχτες που περνώ...'

sister, κι εγώ νομίζω θυμάμαι να το παίζεις...

Έχουμε ωραία μνήμη απλά γίνεται απελπιστικά επιλεκτική όσο περνάν τα χρόνια...

3:57 PM
kat. said...

τελικά όλοι σε αυτή τη ζωή, έχουμε τα θέματα μας!!!!!

7:14 PM

Post a Comment

About