Η θετική σκέψη δεν έκανε θαύματα...

Η αισιοδοξία δεν βοήθησε...
Μήπως το πείσμα, η αποφασιστικότητα και η δυνατή θέληση αλλάξει τα πράγματα το 2010??
Happy New Year!!






H υπερκομματάρα...
MELODY GARDOT - My one and only thrill

Birds may cease to spread their wings
But it don't matter
But it don't matter
When does May envelop spring
But it don't matter
But it don't matter, cuz
When I'm with you
My whole world stands still
You're my one and only thrill

Ships may never leave the dock,
But it don't matter
But it don't matter
Tics may never hear a toc
But it don't matter
But it don't matter, cuz
When I'm with you
My whole world stands still
You're my one and only thrill


Shores may never reach the tide
But it don't matter
But it don't matter
Buds may never open wide
But it don't matter
But it don't matter, cuz
When I'm with you
My whole world stands still
You're my one and only thrill
You're my
You're my

You're my one and only
... Thrill
- Όταν σκέφτεσαι τα χειρότερα, τότε τα χειρότερα συμβαίνουν...
- Όταν κάνεις αρνητικές σκέψεις, δεν αφήνεις χώρο για τις θετικές...
- Όταν συμβαίνουν τα χειρότερα, τότε μια καλύτερη μέρα ξημερώνει...
- Όταν στεναχωριέσαι, ασχημαίνεις και παχαίνεις...

Γιατί όμως να χρειάζεται να κάνεις αγώνα για μια θετική σκέψη? Γιατί να παλεύεις με τη θλίψη σου? Γιατί να αγωνίζεσαι συνεχώς ενάντια στην αρνητική σκέψη?
Γιατί να μην χαμογελάς χωρίς δεύτερες σκέψεις?
Γιατί η χαρά να μην σου χτυπήσει την πόρτα μόνη της?
Γιατί να πρέπει ν' αγωνιστείς για να την αποκτήσεις?

Τις κάναμε τις βόλτες μας και αυτό το φθινόπωρο...
- Είδα + Άκουσα την Joss Stone στο Παλλάς κι ευχήθηκα να ζούσα στο Χάρλεμ της δεκαετίας του '70. Εκπληκτική η πιτσιρίκα!!
- Είδα + Άκουσα τους MGMT στην Τεχνόπολη και κατάλαβα ότι μερικές μπάντες είναι καλύτερα να τις ακούς στο cd.
- Είδα την "Χαρτοπαίχτρα" κι έκπληκτη διαπίστωσα ότι ο Ζαχαράτος είναι πολύ καλός στον συγκεκριμένο ρόλο.
- Είδα + Άκουσα το "Singin' in the rain" κι ευχήθηκα να ήμουν στην Νέα Υόρκη και να βλέπω κάθε μέρα μιούζικαλ!
- Είδα + Άκουσα τον Branford Marsalis κι εντυπωσιάστηκα με την μπάντα του αλλά θα προτιμούσα να μην ήταν τόσο διεκπεραιωτικός...
- Είδα + Άκουσα την Beyonce κι εντυπωσιάστηκα με την ομορφιά της, τη φωνή της και τις χορευτικές της ικανότητες αλλά ενίσχυσε την άποψή μου ότι πρόκειται για μια καλολαδωμένη μηχανή χωρίς συναίσθημα στη μουσική της...
- Είδα την "Αττική Οδό" των Ρέππα - Παπαθανασίου και μου άρεσε πολύ το έργο... Οι ηθοποιοί όμως δεν ήταν σε καλή μέρα...

Και οι βόλτες συνεχίζονται...

Fake...

2:11 PM | 1 Comments

Είσαι στην εκκίνηση, αποφασισμένος να κόψεις πρώτος το νήμα. Δεν σε νοιάζει τι έζησες πριν από αυτήν εδώ την στιγμή. Σε νοιάζει μόνο να τρέξεις και να κερδίσεις.
Το σήμα εκκίνησης δόθηκε κι εσύ τα δίνεις όλα. Όλη σου η ζωή μοιάζει να έχει νόημα μόνο εδώ και τώρα.
Και φτάνεις στο τέρμα και ο κόσμος γύρω σου ζητωκραυγάζει. Όλοι φωνάζουν περήφανα το όνομά σου. Τα κατάφερες! Δέκα δευτερόλεπτα μέσα σε εκείνο το στάδιο ήταν αρκετά να διώξουν όλη τη θλίψη που κουβαλάς τόσα χρόνια, όλο τον πόνο που ένιωσες μέχρι να φτάσεις εκεί. Τώρα ο ήλιος θα ζεστάνει την καρδιά σου και η ζωή θα είναι ωραία.
Μέχρι που σου ανακοινώνουν ότι η νίκη σου είναι ψεύτικη. Κάποιοι σου έδωσαν να πιεις μια ουσία με αναβολικά και πρέπει να επαναλάβεις τον αγώνα...
Και ξαναγυρίζεις στο σημείο της εκκίνησης. Μόνο που τίποτα δεν είναι το ίδιο. Γιατί τώρα η θλίψη σε βαραίνει και η ανάμνηση της νίκης σου δεν υπάρχει πια...
Είσαι ξανά στο σημείο μηδέν και δεν έχεις πια το κουράγιο να ξανατρέξεις...

Πριν 3,5 χρόνια έφυγα από την εταιρεία που εργαζόμουν τότε... λίγο "με έφυγαν" εκείνοι... λίγο ήθελα να φύγω κι εγώ... σημασία έχει ότι για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια δεν θα ξυπνούσα το πρωί να πάω στη δουλειά.
Αρχικά στεναχωρήθηκα, έκλαψα κι έπεσα σε κατάθλιψη. Η λέξη ανεργία είναι τρομακτική κι εγώ φοβόμουν... Σπατάλησα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου μέσα στη μελαγχολία και την καταθλιψη. Λες κι είχα χάσει τη δουλειά των ονείρων μου!!
Μετά από 3 μήνες κι αφού ήμουν ήδη στο δρόμο για τη νέα και σαφώς καλύτερη δουλειά, κατάφερα να βρω την ηρεμία μου και να δω καθαρά τα πράγματα... Δεν ήταν το τέλος του κόσμου... ήταν μια καλή ευκαιρία για να δω πραγματικά τι θέλω να κάνω στη ζωή μου... ή έστω μια γερή κλωτσιά προς τη σωστή κατεύθυνση...
Στα επόμενα 3,5 χρόνια τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα... γιατί πρέπει να φτάσεις στον πάτο για να μπορέσεις να σηκωθείς ξανά... Αλλά τώρα που για άλλη μια φορά τρώω την κλωτσιά, δεν στεναχωριέμαι για τη καινούργια μου μελανιά... βλέπω επιτέλους καθαρά αυτό που θέλω...
Λέω λοιπόν να τρέξω προς εκείνη την κατεύθυνση... κι όπου με βγάλει...







Όταν αρχίσαμε να συζητάμε με τον G. το ενδεχόμενο να ξαναδούμε τη Madonna στην ίδια περιοδεία, όλοι μας κοίταζαν με μισό μάτι...
Αλλά όταν η Madonitsa έρχεται στην... γειτονιά σου, δεν μπορείς να μην πας! Θα μας κράταγε μούτρα και δεν θα το άντεχα. Κι έτσι το ταξίδι στη Σόφια της Βουλγαρίας κλείστηκε!
Και αυτή τη φορά η Madonna τραγουδούσε μπροστά μας, πιο μπροστά μας από ποτέ! Νιώθαμε την ανάσα της, βλέπαμε τις ρυτίδες, ανατριχιάσαμε με το λαμπερό βλέμμα της... Και ήταν η τρίτη και καλύτερη φορά που είδαμε την Sticky & Sweet Tour!!
Κατά τ' άλλα η Σόφια είναι μια πόλη που προσπαθεί ν΄αναπτυχθεί... Λίγα τα αξιοθέατα και οι ταξιτζήδες είναι εντελώς τρελοί!
Περάσαμε όμως υπέροχα και τώρα περιμένουμε το επόμενο ραντεβού μας με τη Madonna!!
Madonitsa περιμένω τηλεφωνημά σου!! :)
Μετά από χρόνια... αυτό ήταν το πιο αληθινό και το πιο υγιές καλοκαίρι...
Και του χρόνου!








Δεν είναι εύκολο ταξίδι η Κούβα... Χρειάζονται πολλά χρήματα, έχουν διαφορετική νοοτροπία και πρέπει να έχεις κάνει τη μελέτη σου για να μην βρεθείς προ εκπλήξεων.
Όταν φτάνεις όμως στην Αβάνα... η ατμόσφαιρα σε συνεπαίρνει... μουσική παντού... τα κτίρια είναι εκπληκτικά ακόμα και στην παρακμή τους... και οι άνθρωποι είναι τόσο χαλαροί που κατά βάθος τους ζηλεύεις κι ας ζούνε σε ένα μικρό δωμάτιο με μια κουνιστή πολυθρόνα...
Στη Κούβα δεν θα βρεις τη χλιδή, δεν θα φας το καλύτερο φαγητό, ούτε θα ψωνίσεις ρούχα.
Θα πιεις όμως τα καλύτερα mojito και daiquiri, θα καπνίσεις απίστευτα πούρα, θα βολτάρεις στους δρόμους, θ' ακούσεις μουσική ξανά και ξανά, θα χορέψεις, θα εκτιμήσεις τον Τσε Γκεβάρα, θα κάνεις βουτιές σε τυρκουάζ νερά και θα δεις πως είναι να ζεις με τα απαραίτητα... Τελικά θα ζήσεις μια από τις πιο αξέχαστες εμπειρίες της ζωής σου. Φτάνει να έχεις ανοιχτό μυαλό και όρεξη να ζήσεις κάτι διαφορετικό... άραγε μπορείς?
Είχαμε πολλές συναυλίες αυτό το καλοκαίρι. Ίσως γιατί οι καλλιτέχνες έρχονται πλέον πιο εύκολα στη φτωχή πλην τίμια (?) Ελλαδίτσα, ίσως γιατί κάποιοι κατάλαβαν ότι πλέον μόνο το live πουλάει (το cd έχει πεθάνει προ πολλού), ίσως γιατί λόγω οικονομικής κρίσης οι μπάντες αποφάσισαν να ρίξουν τον εγωισμό τους και να κάνουν μια βόλτα κι από Αθήνα μεριά…
Είχαμε και πολλές ακυρώσεις συναυλιών αυτό το καλοκαίρι. Γιατί… που πας ρε Καραμήτρο? Σε πόσες συναυλίες θα πάει ο άμοιρος ο Ελληνάρας? Πόσα χρήματα αντέχει να δώσει?? Πόσες φορές να δει έναν καλλιτέχνη που ανθούσε πριν 20 χρόνια και δεν είναι οι Scorpions (χαχα)? Λίγη προσοχή και μέτρο δεν βλάπτει…
Rockwave festival Day 1: ήταν πολύ όμορφα στημένο φέτος το rockwave… σου έκανε κέφι ν’ αράξεις και να απολαύσεις μουσικές… Ο Moby είχε κέφια και μας ξεσήκωσε, οι Placebo ήταν βαρετοί κι αποτέλεσαν το αδιάφορο χαλί στις μπύρες μας.
Μετά… το πήρε και το σήκωσε το Rockwave… Killers που είστε?
Antony & the Johnsons: σπαρακτική φωνή, συγκινητικές μουσικές αλλά δεν μπορούσε να συγχρονιστεί με την ορχήστρα της ΕΡΤ… μου άρεσε όμως… υπήρξαν μερικές ανατριχιαστικές στιγμές…

Santana: ο γκουρού της κιθάρας ήρθε με μια απίστευτη μπάντα και μαζί δεν σταμάτησαν να ξεσηκώνουν τον κόσμο για 2 ολόκληρες ώρες. Ακούστηκαν όλα τα hits και ο κόσμος (που φαινόταν ότι δεν συνηθίζει να πηγαίνει σε συναυλίες) πέρασε πολύ καλά χορεύοντας και τραγουδώντας. Μαζί τους κι εγώ…
Grupo Compay Segundo: άλλος ένας λόγος που θέλω να πάω στην Κούβα! Οι τύπου είχαν τέτοιο κέφι, τέτοιο μπρίο που κανείς δεν μπορούσε να καθήσει στην καρέκλα του! Αν η φάση συνδυαζόταν με mohito και πούρα… θα ήταν σαν να ήμασταν ήδη στην Κούβα! Αλλά το Badminton είναι πολύ αποστειρωμένο για να επιτρέψει κάτι τέτοιο…
Mercury Rev: το κηποθέατρο Παπάγου είναι ένας απίστευτος χώρος, ιδανικός για τέτοιες μπάντες! Οι τύποι είχαν πολλά κέφια και μ’ έκαναν να θέλω ν’ ακούσω τα cd τους ξανά και ξανά!
Το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι είχε απ’ όλα… Δεν είχε όμως την συναυλία που θα με συγκλονίσει… Θα χρειαστεί να ταξιδέψω μέχρι την Βουλγαρία για να συγκλονιστώ ξανά και ξανά! Ένας μήνας έμεινε… time goes by… so slowly…

Halo

5:55 PM | 0 Comments



Ωραίο τραγούδι με θετική σκέψη...
γι' αυτούς που υπάρχουν στη ζωή μας και την κάνουν καλύτερη...
Remember those walls I built
Well, baby they're tumbling down
And they didn't even put up a fight
They didn't even make up a sound
I found a way to let you in
But I never really had a doubt
Standing in the light of your halo
I got my angel now
It's like I've been awakened
Every rule I had you breakin
It's the risk that I'm takin'
I ain't never gonna shut you out
Everywhere I'm looking now
I'm surrounded by your embrace
Baby I can see your halo
You know you're my saving grace
You're everything I need and more
It's written all over your face
Baby I can feel your halo
Pray it won't fade away
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
Hit me like a ray of sun
Burning through my darkest night
You're the only one that I want
Think I'm addicted to your light
I swore I'd never fall again
But this don't even feel like falling
Gravity can't forget
To pull me back to the ground again
Feels like I've been awakened
Every rule I had you breakin'
The risk that I'm takin'
I'm never gonna shut you out
Everywhere I'm looking now
I'm surrounded by your embrace
Baby I can see your halo
You know you're my saving grace
You're everything I need and more
It's written all over your face
Baby I can feel your halo
Pray it won't fade away
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
Halo, halo
Everywhere I'm looking now
I'm surrounded by your embrace
Baby I can see your halo
You know you're my saving grace
You're everything I need and more
It's written all over your face
Baby I can feel your halo
Pray it won't fade away
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo
I can feel your halo halo halo
I can see your halo halo halo

Full...

1:11 AM | 0 Comments

Υπάρχουν τόσα πολλά που συμβαίνουν κάθε λεπτό, που χρειάζεται μόνο μια στιγμή για να κάνεις ένα pause και να δεις τι γίνεται στη ζωή σου.
Ένα μικρό pause καθισμένη στην αρένα του Ολυμπιακού Σταδίου, με κάνει να συνειδητοποιήσω... my life is full...
Rock, new wave, rap, pop, heavy metal... ότι κι αν άκουγες όταν ήσουν στην εφηβεία, το κουβαλάς για πάντα μέσα σου...
Κι εγώ άκουγα Michael Jackson... έλιωνα τα βινύλιά του, έβλεπα τα video clip του και ξεσήκωνα τις χορευτικές του κινήσεις.
Θυμάμαι συγκεκριμένα... λίγη ώρα πριν φύγω για το σχολείο εγώ και ο καλλητός μου ακούγαμε στο repeat το "Man in the mirror". Ήταν το τραγούδι που μ' έκανε πραγματικά να πιστεύω ότι αν γινόμουν καλύτερη, θα μπορούσα ν' αλλάξω τον κόσμο...
Κι όταν ένα τραγούδι, ένας καλλιτέχνης, καταφέρνει να σ' αγγίξει σε τέτοιο επίπεδο, έστω κι αν πρόκειται για την αφελή εφηβεία σου, γίνεται μέσα σου σημαντικός... τόσο σημαντικός που στεναχωριέσαι τόσο πολύ όταν μαθαίνεις ότι έφυγε δυστυχισμένος, τσακισμένος, μόνος... bye bye στην εφηβεία μας... bye bye Michael...






Day 1
Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη με το φετινό line up του Eject... νέα ονόματα, νέοι ήχοι και μια ελπίδα ότι πλέον τα φεστιβάλ δεν θα φέρνουν μόνο τους Placebo και τους James για να προσελκύσουν κόσμο...
Δυστυχώς δεν υπήρξαν πολλοί που συμμερίστηκαν τον ενθουσιασμό μου... Λίγος κόσμος μαζεύτηκε στο Ελληνικό για την πρώτη μέρα του φεστιβάλ...
Οι Starsailor ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και θα ήθελα να τους ξαναδώ σε ένα δικό τους live...
Οι Editors πέρασαν αλλά δεν ακούμπησαν...
Οι Pixies διατήρησαν το μύθο τους και με αστείρευτο κέφι και δυναμισμό έσωσαν την πρώτη μέρα του Eject..

Day 2
Την δεύτερη μέρα είχα μεγαλύτερες προσδοκίες... το line up ήταν πιο δυνατό και φαντάστηκα ότι ο κόσμος θα ανταποκρινόταν. Καμία σχέση... Ο κόσμος ήταν τόσο λίγος που έμοιαζε σαν μια μεγάλη συγκέντρωση φίλων που είχαν να βρεθούν καιρό.
Οι Klaxons ήταν φανταχτεροί και είχαν κέφι αλλά δεν μου τράβηξαν την προσοχή.
Οι Echo & the Bunnymen έγιναν απλά το μουσικό χαλί των συζητήσεων με γνωστούς και φίλους.
Ο Jarvis αν και μας έδειξε σε όλο του το μεγαλείο, την ενέργειά του και την εκκεντρικότητά του, τα αδιάφορα τραγούδια του απλά μας έκαναν παρέα στην ξάπλα μας στο γκαζόν...
Και μετά αναμονή... ώρες αναμονή... έλεος!
Και μετά οι Royksopp!! Δυναμικοί! Με ωραίο ήχο (τελικά!) και μ' ένα απλό τρόπο μας έκαναν να χορεύουμε σαν τρελοί!!
Κατάκοπη, προσπάθησα να ακούσω για λίγο 2many djs... ήταν εξαιρετικοί αλλά δεν άντεχα άλλο...

Η μπύρα 5 ευρώ???

Όταν άρχισε το παραλήρημα για τη Monika από τους εναλλακτικούς δημοσιογράφους, δεν έδωσα και πολύ σημασία. Μετά άρχισα να διαβάζω κάποιες συνεντεύξεις της όπου με ύφος πολλών καρδιναλίων έλεγε μαλακίες, κι άρχισα να εκνευρίζομαι... στη συνέχεια όμως άκουσα κάποια τραγoύδια της και κατάλαβα ότι αυτή η πιτσιρίκα μπορεί και να έχει ενδιαφέρον...
Είχα λοιπόν μεγάλη περιέργεια να τη δω live. Κι έτσι βρέθηκα στο θέατρο Βράχων. Ο κόσμος πολύς... πάρα πολύς! Πιο πολύς ακόμα και από συναυλίες γνωστών ξένων συγκροτημάτων. Μαζεύτηκε στο Βύρωνα ο κόσμος γιατί ήθελε να ακούσει κάτι διαφορετικό ή γιατί πλέον η Monika είναι trendy?
Όλα ήταν πολύ ωραία... η μπάντα και ο ήχος εξαιρετικός. Τα τραγούδια εκτελεσμένα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και το set list προσεγμένο... Η φωνή της ήταν σταθερή και τα τραγούδια που διάλεξε να διασκευάσει ήταν ιδιαίτερα...
Κάτι μου έλειπε όμως... περιμένα να δω τη περσόνα που κρύβεται πίσω από αυτά τα εξαιρετικά τραγούδια όπως το Over the hills και αντ' αυτού έβλεπα μια πιτσιρίκα σαν όλες τις άλλες... Προσδοκούσα κάτι παραπάνω από τον άνθρωπο που υπογράφει έναν τέτοιο δίσκο... και δεν το βρήκα...
Η Monika δεν έχει ξεδιπλώσει ακόμα την προσωπικότητά της ή απλά είναι μια φούσκα που γρήγορα θα ξεφουσκώσει? Wait & See...
Δεν ξεκίνησα με κέφι να πάω στο Synch φέτος... Σαν κάτι να είχε αλλάξει από τις προηγούμενες χρονιές... Ίσως να έφταιγε ότι δεν υπήρχε κάποιο όνομα που να είχα μεγάλη "κάψα" να δω...

Day 1
Έφτασα στην Τεχνόπολη την ώρα της Florence και της παρέας της. Είχα ακούσει καλά λόγια για το perfomance της... μου αρέσουν και κάποια τραγούδια τους... είχα μεγάλες προσδοκίες για το live. Αλλά τελικά τζίφος! Η Florence μου φάνηκε πολύ, μα πάρα πολύ, επιτηδευμένη. Προσπαθούσε να ουρλιάξει λίγο παραπάνω για να την ακούσουμε. Τα ουρλιαχτά της δεν έδειχναν καμία βαθιά καλλιτεχνική έκφραση, μόνο μια αγωνία διέκρινα για προσοχή και υπερκάλυψη των μουσικών της... Next please!
Ευτυχώς πρόλαβα τους Fujiya & Miyagi που ήταν by far η καλύτερη στιγμή της Παρασκευής. Χωρίς η μουσική τους να φωνάζει, κατάφεραν να μας κερδίσουν και να μας ξεσηκώσουν. Τα video που έντυναν τη σκηνική τους παρουσία, έδιναν μια γεύση από 80's και μας έκαναν όλους να χαμογελάμε και να χορεύουμε.
Οι Tortoise ενόχλησαν τα αυτιά μου... οπότε χάρηκα που ξεκίνησαν οι Friendly Fires. Μόνο που η χαρά μου δεν κράτησε πολύ... Ενώ μου φάνηκε ότι ξεκίνησαν δυναμικά, μετά ήταν σαν να είχαν ξεφουσκώσει στα πρώτα 15 λεπτά.
Οι αντοχές μου κάπου εκεί είχαν φτάσει στο τέλος... βγήκαμε από την Τεχνόπολη και κάτσαμε για φαγητό. Είπαμε μάλιστα να δοκιμάσουμε το μεζεδοπωλείο από τον "Εφιάλτη στην Κουζίνα", που είχαμε δει στην τηλεόραση την προηγούμενη μέρα. Καλό φαγητό, αθλιότατο service. Κύριε Μποτρίνι, μήπως να επιστρέφατε να τους ρίχνατε κανένα μπινελίκι?

Day 2
Τη δεύτερη μέρα έφτασα αργά στο Synch. Μόλις που ξεκινούσε ο Mulatu Astatke και οι Heliocentrics. Ο παππούλης από την Αιθιοπία ήταν cool και αυτή του τη χαλαρότητα μετέδιδε και σε μας, αν και ο περισσότερος κόσμος περίμενε κάτι πιο δυναμικό. Εμένα μου άρεσε το στυλάκι του... ίσως να μην ταίριαζε πολύ στο χώρο και στο συγκεκριμένο φεστιβάλ...
Σειρά είχαν οι Junior Boys. Μου άρεσαν πολύ τα συγκεκριμένα τυπάκια. Είχαν θετική ενέργεια, οι μουσικές τους ήταν προσεγμένες και ανεβαστικές και ο κόσμος έδειξε να ανταποκρίνεται...
Και μετά ακολούθησε το δράμα μου... Squarepusher! Δεν μ' ενδιαφέρει που ο κύριος είναι δεξιοτέχνης και ξέρει να παίζει πολύ καλά το όργανό του. Μ' ενδιαφέρει ν' ακούσω κάτι που να μοιάζει με μουσική χωρίς τη βοήθεια ναρκωτικών ουσιών! Και αυτό δεν ήταν μουσική!!
Η δεύτερη μέρα για μένα έκλεισε με το djset του Ντειβιντ. Και τελείωσε με εξαιρετικό τρόπο. Το djset του ήταν προσεγμένο και κατάφερε να μας ξεσηκώσει σχεδόν αμέσως. Τα videos που έπαιζαν από πίσω του ήταν ευρηματικά και ο ίδιος σαν περσόνα δείχνει να ξέρει πως να φερθεί πίσω από τα dexx...
Συνάντησα και φέτος τα ίδια πρόσωπα που συναντώ κάθε χρόνο, μόνο που αυτή τη φορά έμοιαζε σαν να μην έχουμε πλέον τι να πούμε... Και του χρόνου καλύτερα!
Είχα πολλά χρόνια να πάω στο Μέγαρο... Αν και πολλές φορές έχει συναυλίες που μ' ενδιαφέρουν, όλες αυτές οι κιουρίες με τη γούνα με απωθούσαν...
Τελικά βρέθηκα εκεί, γιατί είχα μεγάλη περιέργεια να δω δερβίσηδες από κοντά...
Ήταν μια γλυκιά βραδιά... ούτε πολύ ζέστη, ούτε πολύ κρύο... είδαμε και φιλικά πρόσωπα στην είσοδο... όλα τα σημάδια έδειχναν ότι θα περάσουμε καλά...

Και η βραδιά εξελίχθηκε όμορφα...
1. Οι καρέκλες του Μεγάρου είναι πολύ μα πάρα πολύ αναπαυτικές... καμία σχέση με άλλους χώρους...
2. Έτσι όπως ήταν στημένος ο μεσιέ Ομάρ... όλη η δεξιά πτέρυγα δεν τον έβλεπε... κρίμα...
3. Οι δερβίσηδες ήταν πραγματικά το highlight της βραδιάς. Σου μετέδιδαν την ένεργειά τους, τη γαλήνη τους... σαν να έχουν βρει τις ισορροπίες τους και να σε καλούν να τις βρεις και συ (ναι, καλά...)
4. Όλοι οι μουσικοί ήταν εξαιρετικοί... μου φάνηκε όμως ότι είχαν κάποια προβλήματα συγχρονισμού... να έφταιγε ο μαέστρος?
5. Η μουσική του Teklibek είναι όμορφη και ταξιδιάρικη αλλά όχι συγκλονιστική... τουλάχιστον όχι στα δικά μου αυτιά...
Μια γλυκιά βραδιά χωρίς εξάρσεις... χρειάζονται κι αυτές καμιά φορά...
Τύψεις... είναι τόσο πρωτόγνωρο συναίσθημα που δεν ξέρεις πως να το χειριστείς...
Τύψεις γιατί κάθε φορά που θέλεις να πάρεις τηλέφωνο την Α., πάντα κάτι προκύπτει...
Τύψεις γιατί δεν προλαβαίνεις να πας στο μαιευτήριο να δεις τη Δ. που γέννησε...
Τύψεις γιατί δεν έχεις βρει το χρόνο να δεις σινεμά με τον Γ.
Τύψεις γιατί δεν έχεις καταφέρει να αδειάσεις τη βαλίτσα...
Τύψεις γιατί δεν πρόλαβες να μαζέψεις τα χαλιά...
Τύψεις γιατί δεν βρίσκεις μισή ώρα για να πας στην αισθητικό... σε λίγο τα φρύδια σου θα γίνουν σαν της Φρίντα Κάλο!
Άραγε αξίζει τον κόπο?

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ DIDI MUSIC / BIG STAR PROMOTION
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ ΤΩΝ
DEPECHE MODE 12 ΜΑΙΟΥ 2009
Με αφορμή την αναβολή της συναυλίας των Depeche Mode ξεκίνησε μια επίθεση, συντονισμένη πολλές φορές, με στόχο την εταιρία μας, τον χώρο που λειτουργεί, το TERRA VIBE PARK, το συγκρότημα και τους συνεργάτες μας.
Τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις ξεφεύγουν από την έννοια κάθε καλόπιστης κριτικής που είναι πάντα καλοδεχούμενη και την επιζητούμε.
Επειδή δεν είμαστε νεόκοποι στον χώρο και η παρουσία μας κρατάει περισσότερο από 25 χρόνια, ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σας και να μοιραστώ τις σκέψεις μου.
Σκέψεις που πηγάζουν από το γεγονός, ότι, λόγω της αναβολής της συναυλίας των Depeche Mode στην Αθήνα, εξαιτίας ενός απόλυτα ανθρώπινου λόγου, την αιφνίδια ασθένεια του Dave Gahan, γράφτηκαν και ακούστηκαν πράγματα που δεν αντέχουν στην κοινή λογική και με εκπλήσσουν για τον ερασιτεχνισμό τους. Θέλω να συνεχίσω να πιστεύω ότι ο ανταγωνισμός στο χώρο μας θα συνεχίσει να γίνεται αποκλειστικά με κριτήριο την παρουσίαση στο κοινό ποιοτικών και μεγάλων καλλιτεχνών της διεθνούς σκηνής με άρτια παραγωγή – γεγονός για το οποίο είμαστε «υπεύθυνοι» - και όχι με χτυπήματα «κάτω από την μέση» από τον νεοεισαχθέντα ανταγωνισμό γκανγκστερικού τύπου - γεγονός στο οποίο επίσης είμαστε συνηθισμένοι.
Ο λόγος που δεν πραγματοποιήθηκε η συναυλία στην Αθήνα, όπως και στην Κωνσταντινούπολη, Βουκουρέστι, Σόφια, Βελιγράδι και Ζάγκρεμπ, ήταν αποκλειστικά και μόνο η ασθένεια του Dave Gahan.
Μοιράζομαι την ίδια απογοήτευση και στενοχώρια με όλους τους φίλους των Depeche Mode. Αν κάποιος ήθελε να γίνει αυτή η συναυλία περισσότερο από όλους, αυτός είμαι εγώ και οι συνεργάτες μου.
Όλα ήταν έτοιμα και περίμεναν το αγαπημένο μας γκρουπ στη σκηνή. Ο υπέροχος κόσμος, ο καταπληκτικός καιρός, η άψογη παραγωγή και το αναβαθμισμένο Terra Vibe Park ετοιμαζόταν να γιορτάσει με τον καλύτερο τρόπο το άνοιγμά του για φέτος.
Μερικές φορές όμως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα επιθυμούμε και η βραδιά πήρε άλλη πορεία, με τον Dave Gahan να αποχωρεί με ασθενοφόρο από το χώρο κατευθυνόμενος προς το νοσοκομείο όπου και νοσηλεύθηκε.
Αρκετά γράφτηκαν για την ταλαιπωρία του κοινού κατά την αποχώρησή του, αποδίδοντάς μας ευθύνες και αρμοδιότητες που δεν έχουμε.
Η εταιρία μας φροντίζει κάθε φορά σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα για την ασφαλή, ομαλή και όσο το δυνατόν γρήγορη προσέλευση και αποχώρηση του κοινού.
Καθώς οι αρμόδιες αρχές είναι οι μόνες που μπορούν να επέμβουν σε καίρια σημεία, ώστε να έχουμε σωστή ρύθμιση της κυκλοφορίας και αποτελεσματική χρήση των οδών πρόσβασης αλλά και την απομάκρυνση από τον Κεντρικό δρόμο διάφορων καντινών που μπλοκάρουν την είσοδο και έξοδο του κοινού από το TERRA VIBE PARK, που αποδεδειγμένα επί χρόνια δημιουργούν προβλήματα στην ομαλή ροή της κυκλοφορίας και του κοινού, θεωρούμε πως πρέπει να εντείνουν τις καλές τους προσπάθειες.
Σημειώνω ότι ο χώρος διαθέτει 3 Parking συνολικής έκτασης 70 στρεμμάτων.
Σχετικά με τα σχόλια για την καταλληλότητα του χώρου του TERRA VIBE PARK να φιλοξενεί μεγάλα συναυλιακά γεγονότα, θα ήθελα απλώς να υπενθυμίσω ότι:
α) κανείς καλλιτέχνης του βεληνεκούς των Depeche Mode δεν θα έδινε την συγκατάθεσή του για την διεξαγωγή της συναυλίας σε ακατάλληλο χώρο και
β) την απόλυτα επιτυχημένη διεξαγωγή στον ίδιο χώρο των συναυλιών καλλιτεχνών όπως Roger Waters (Pink Floyd), Kylie, Metallica, Manu Chao και πολλοί άλλοι, αλλά και του Rockwave Festival.
Τέλος, πρώτα απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο, τις δεκάδες χιλιάδες οπαδούς των Depeche Mode, για την άψογη συμπεριφορά τους για την αναβολή της συναυλίας, την κατανόησή τους για τους λόγους αναβολής, όσο και την συμπεριφορά τους στην διάρκεια της αποχώρησης.
Η συμπεριφορά και η συνεργασία του κοινού μας βοήθησε να επιτύχουμε τον βασικό μας σκοπό που δεν ήταν άλλος, μετά την ακύρωση της συναυλίας, από την ασφαλή αποχώρηση του κοινού – πάνω από 20.000 άτομα - χωρίς να υπάρξει κανένας τραυματισμός.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου και όλους όσους δούλεψαν σκληρά στην παραγωγή για να στήσουμε και να έχουμε έτοιμο το μεγαλειώδες σκηνικό του Tour Of The Universe σε ένα χώρο για τον οποίο μιλά με τα καλύτερα λόγια όλη η μουσική κοινότητα των επαγγελματιών του χώρου παγκοσμίως.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω την μερίδα του τύπου που δεν «κιτρίνισε» και έμεινε πιστή στην αλήθεια και στην ουσία των ανακοινώσεων των Depeche Mode και των δικών μας.
Θέλω να ευχαριστήσω όσους μας συμπαραστάθηκαν και δεν επιδόθηκαν σε καταστροφολογίες που το μόνο που δημιουργούν είναι ένα αρνητικό κλίμα.
Θέλω να τονίσω ότι μέσα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο γενικότερης οικονομικής κρίσης, τα ΜΜΕ πρέπει να στηρίζουν τις καλές προσπάθειες. Όπως φαίνεται το κοινό διψά για ποιοτική και καλή ψυχαγωγία όσο και για σωστή ενημέρωση. Όσοι σπέρνουν ανέμους, θερίζουν θύελλες.
Σε συνεργασία με το management του συγκροτήματος θα ακολουθήσει αναλυτική ανακοίνωση για τον ορισμό νέας ημερομηνίας για την πραγματοποίηση της συναυλίας.
Επίσης, θα ήθελα να σας βεβαιώσω ότι θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες για την βελτίωση των υποδομών και των υπηρεσιών που προσφέρει το TERRA VIBE PARK στους επισκέπτες του καθώς και ότι θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας να προσφέρουμε στο κοινό παραγωγές διεθνούς επιπέδου.
Με εκτίμηση,
Νίκος Λώρης
Για την DiDi Music και Big Star Promotion



Έχω μερικές απορίες:

- Τόσα χρόνια τα media αλλά και το κοινό διαμαρτύρεται για την ταλαιπωρία στο Terra Vibe... Γιατί αυτή τη φορά το ονομάζουμε ανταγωνισμό γκανγκστερικού τύπου?
- Το ότι έμεινα 2 ολόκληρες ώρες καθηλωμένη στο αυτοκίνητό μου με τη μηχανή σβηστή, ευθύνονται οι καντίνες που κλείνουν το δρόμο? Την προηγούμενη φορά λέγατε ότι φταίνε οι νταλίκες! Μήπως μιλάμε για το νέο είδος καντίνας... την καντίνα-γκουμούτσα?
- Τα 70 στρέμματα parking χωράνε αυτοκίνητα 30.000 ατόμων που βρίσκονταν στο χώρο της συναυλίας? Κι αν ναι, γιατί ο κόσμος περπατάει 40 λεπτά για να φτάσει στο χώρο? Μήπως είναι απλά ηλίθιοι και μαζοχιστές?
- Καλλιτέχνες του βεληνεκούς των Depeche Mode πριν δώσουν την έγκρισή τους, γνωρίζουν πόσες ώρες μείναμε ακινητοποιημένοι την προηγούμενη φορά που έδωσαν συναυλία στο Terra Vibe?
- Η επιτυχημένη διεξαγωγή του Rockwave Festival και της συναυλίας της Kylie Minogue με 8.000-10.000 άτομα, τι σχέση έχουν με τις συναυλίες των 30.000 ατόμων που είναι ολοφάνερο ότι το Terra Vibe δεν μπορεί ν' αντέξει?
- Αφού δεν είστε αρμόδιοι για την κίνηση στους δρόμους... τι σας εμποδίζει τόσα χρόνια να βάλετε ανθρώπους με φακούς στο μονοπάτι, ώστε να βλέπουμε που πατάμε και να μην περπατάμε σαν τα ζώα μέσα στο σκοτάδι?

Κακά τα ψέματα, η Didi όλα αυτά τα χρόνια έχει φέρει στην Ελλάδα πολύ σημαντικά ονόματα της μουσικής και μας έχει κάνει να αισθανθούμε ολίγον Ευρωπαίοι. Και το Terra Vibe είναι ένας όμορφος χώρος για rock συναυλίες. Αλλά τόσα χρόνια δεν έχουν δημιουργηθεί οι υποδομές για να φιλοξενήσει πολλές χιλιάδες κόσμου... και κανείς δεν έχει δείξει να ενδιαφέρεται για την πολύωρη ταλαιπωρία μας... ελπίζω με την επονομαζόμενη κακοπροαίρετη κριτική των τελευταίων ημερών, κάτι ν' αλλάξει... γιατί οι Killers είναι κοντά... κι όσο σκέφτομαι όλο αυτό το βασανιστήριο... σκέφτομαι να προτιμήσω το cd τους...









Αυτά παθαίνει κανείς, όταν δεν μπορεί να βρει το καλώδιο για να περάσει τις φωτογραφίες στο υπολογιστή...
Μπορεί το Πάσχα να είναι πλέον μακριά... αλλά όταν έχεις ζήσει Πάσχα στην Κέρκυρα, δεν το ξεχνάς ποτέ... Γιατί αυτό δεν είναι Πάσχα, είναι υπερπαραγωγή!
- Μ.Παρασκευή: Φθάνοντας στο νησί στις 8 το πρωί, η παρέα πρότεινε να πιούμε καφέ στο Λιστόν γιατί θα ήταν η μόνη μας ευκαιρία να το δούμε άδειο... και ήταν υπέροχα, γαλήνια, μοναδικά...
Το βράδυ στον Επιτάφιο, το σκηνικό άλλαξε. Ο κόσμος ασφυκτιούσε στο Λιστόν και οι φιλαρμονικές έπαιζαν με τέτοιο τρόπο το Adagio που ήταν δύσκολο να μην συγκινηθείς...
Μετά τρέξαμε να γλιτώσουμε από τον κόσμο και να φάμε σε ένα καντούνι της πόλης... και καθόμαστε στα "Κοκόρια"... τελικά καταφέραμε μετά από 3 ώρες!! Είναι δυνατόν να μην περιμένεις να έχεις κόσμο τις μέρες του Πάσχα?
-Μ.Σάββατο: Το σύνθημα στην παρέα δόθηκε: Πρέπει να ξυπνήσουμε τα χαράματα για να πιάσουμε θέση, για να δούμε τα κανάτια! Οκ, ας το κάνουμε κι αυτό...
Φτάνουμε στις 8.30 το πρωί στο Λιστόν και δεν υπάρχει πουθενά να καθήσεις! Κάτι κυρίες μας δίνουν τη εξήγηση: είμαστε εδώ από τις 5!!!
Κάτι ρεμάλια είχαν τη δική τους εκδοχή: Δεν πήγαμε σπίτι χθες... αμέσως μετά το club, αράξαμε στο Λιστόν!
Βρήκαμε ένα πεζούλι και περιμέναμε υπομονετικά... και στις 11 άρχισε το πανηγύρι!! Διήρκεσε μόλις 10 λεπτά αλλά είχε τόση πλάκα που χαλάλι το πρωινό ξύπνημα!!
Μετά ακολούθησε ο πανικός του καφέ! Πουθενά στο νησί δεν υπήρχε κάπου να πιείς καφέ! Τι έγινε ρε παιδιά? Όλοι στην Κέρκυρα είμαστε φέτος??
Η Ανάσταση ήταν άλλη μια υπερπαραγωγή... Απίστευτα πυροτεχνήματα... απίστευτο συναίσθημα... πραγματική ανάσταση... Μετά ακολούθησε δείπνο στο ατμοσφαιρικό "Βενετσιάνικο Πηγάδι"... ωραίο εστιατόριο... όχι όμως συγκλονιστικό φαγητό...
-Κυριακή του Πάσχα: Τα γνωστά! ψητά... τσούγκρισμα αυγών... και η Σαμπρίνα να τραγουδάει λαικά στη τηλεόραση... Το βράδυ πίνουμε ποτά στο Φρούριο και στα καντούνια της πόλης και σκεφτόμαστε πως θα καταφέρουμε να μετακομίσουμε στην Κέρκυρα για πάντα... Μήπως να μην γυρίσουμε πίσω?
- Δευτέρα του Πάσχα: Ε, ναι λοιπόν! Προλαβαίνουμε να πάμε μια βόλτα στο Μον Ρεπό! Γι' αυτό λοιπόν ο τέως έχει λυσσάξει με αυτό το κτήμα! Υπέροχη τοποθεσία, φοβερό κτίριο με απίστευτη θέα!
Και ήρθε η ώρα να γυρίσουμε πίσω... Κατοχυρώθηκε! Το Πάσχα ανήκει στην Κέρκυρα!
Πριν ο Έλληνας καλλιτέχνης λέει ότι είσαι πολύ γλυκιά και ότι σε συμπάθησε από την πρώτη στιγμή.
Μετά ο Έλληνας καλλιτέχνης προσπαθεί να θυμηθεί από που σε ξέρει.
Πριν ο Έλληνας καλλιτέχνης σε παίρνει τηλέφωνο στα γενέθλιά σου, στη γιορτή σου ακόμα και στην επέτειό σου με τον γκόμενο.
Μετά ο Έλληνας καλλιτέχνης δεν θυμάται πως σε λένε.
Πριν ο Έλληνας καλλιτέχνης θαυμάζει τη δουλειά σου και σου είναι ευγνώμων.
Μετά ο Έλληνας καλλιτέχνης θαυμάζει μόνο τον εαυτό του.
Ο λαμπερός κόσμος της showbiz είναι επιτέλους μακριά... yioupi!
Δεν είχα ξαναδεί παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου. Είχα ακούσει, είχα διαβάσει... έχει τύχει μάλιστα να συνεργαστώ σε άλλα πράγματα μαζί του, αλλά ποτέ δεν είχα δει ολοκληρωμένη παράσταση... και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα!
Πρώτα απ' όλα ο χώρος του Εθνικού στην Πειραιώς είναι απίστευτος! Τεράστιο stage σ' ένα φοβερό βιομηχανικό background που σου δημιουργεί από μόνο του προσδοκίες γι' αυτό που θα ακολουθήσει...
Η μουσική είναι δυνατή και μοναδικά δοσμένη μέσα από remixes, οι ηθοποιοί και οι χορευτές είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι στο ρόλο τους και οι εικόνες που δημιουργεί ο Ρήγος σε αφήνουν άφωνο...
Μου άρεσε πάρα πολύ η Δήμητρα Ματσούκα και ο υπέροχος μονόλογός της... Ένας λόγος να μείνω... ένας λόγος να φύγω (είναι για να μην σε βαραίνω... wow!)... ζήλεψα και θαύμασα την ομορφιά και τη φωνή της Μαρίας Ναυπλιώτου, εντυπωσιάστηκα με την κίνηση της Ιωάννας Παπά (αν και προσπαθούσα μάταια να βγάλω τη Ρένα Παγκράτη από το μυαλό μου! άτιμε G.)... αλλά αισθάνθηκα ότι δεν είχαν ουσία όλα αυτά που έβλεπα να διαδραματίζονται μπροστά μου.
Εντυπωσιάστηκα μεν αλλά δεν αισθάνθηκα ότι το κείμενο είχε τέτοιο βάθος ώστε να με κάνει να το κουβαλήσω σπίτι μου... Δεν χρειάζεται όμως όλα να έχουν βαθυστόχαστο νόημα ε?




Στο Λονδίνο βρέχει συνέχεια... εκτός από τις μέρες που ήμουν εκεί...
Στο Λονδίνο είναι βρώμικα... εκτός από τα μουσεία, τα δημόσια κτίρια, τα μαγαζιά...
Στο Λονδίνο είναι όλοι σνομπ... εκτός από τους Άγγλους που γνωρίζω που είναι φιλόξενοι και χαμογελαστοί...
Στο Λονδίνο όλοι είναι μεθυσμένοι... ναι είναι!! :)
Στο Λονδίνο είναι σαν να γυρίζω σπίτι μου...

About