Κι εγώ άκουγα Michael Jackson... έλιωνα τα βινύλιά του, έβλεπα τα video clip του και ξεσήκωνα τις χορευτικές του κινήσεις.
Θυμάμαι συγκεκριμένα... λίγη ώρα πριν φύγω για το σχολείο εγώ και ο καλλητός μου ακούγαμε στο repeat το "Man in the mirror". Ήταν το τραγούδι που μ' έκανε πραγματικά να πιστεύω ότι αν γινόμουν καλύτερη, θα μπορούσα ν' αλλάξω τον κόσμο...
Κι όταν ένα τραγούδι, ένας καλλιτέχνης, καταφέρνει να σ' αγγίξει σε τέτοιο επίπεδο, έστω κι αν πρόκειται για την αφελή εφηβεία σου, γίνεται μέσα σου σημαντικός... τόσο σημαντικός που στεναχωριέσαι τόσο πολύ όταν μαθαίνεις ότι έφυγε δυστυχισμένος, τσακισμένος, μόνος... bye bye στην εφηβεία μας... bye bye Michael...
No comments:
Post a Comment