Πριν από 15 χρόνια περίπου η μουσική του Michael Nyman ήταν ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ήταν το soundtrack σε όλες τις σημαντικές στιγμές της περιόδου εκείνης... Και μετά ήρθε το live του... Καλοκαιράκι στο Λυκαβηττό και ο κόσμος λίγος... και μόνο μια τρελή (εγώ) να κλαίει σε όλο το δεύτερο μέρος όπου ο Nyman με την πολυμελή τότε ορχήστρα του έπαιζαν τα "Μαθήματα Πιάνου". Μετά από τόοοσα χρόνια λοιπόν ο κύριος Nyman ήρθε πάλι στην Αθήνα, αυτή τη φορά στο θέατρο Badmington και με μικρότερη μπάντα. Κάθησε στο πιάνο του, με γυρισμένη την πλάτη στο κοινό, και μας καθήλωσε. Αυτή τη φορά έδωσε μεγαλύτερο βάρος σε άλλες συνθέσεις του με πολλά πνευστά και διαφορετικές μελωδίες από αυτές που έχουμε συνηθίσει στα "Μαθήματα Πιάνου" και το "Τέλος μιας Σχέσης". Χρειαζόσουν μόνο λίγα λεπτά για να σε παρασύρει στον κόσμο της μινιμαλιστικής μουσικής του...
Στο δεύτερο μέρος κάθησε και πάλι στο πιάνο του και χωρίς τη μπάντα του έπαιξε τα δύο υπέροχα θέματα από τα "Μαθήματα Πιάνου" που όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αλλάξω μέσα μου κι έξω μου, δεν πρόκειται να τα ξεπεράσω ποτέ!
No comments:
Post a Comment