Τόσα χρόνια δεν είχα πάει ποτέ στην Πάτρα κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού. Φέτος... με τούτα και με κείνα... βρέθηκα στην Πάτρα το περίφημο τριήμερο. Τόσα χρόνια που "ντύνομαι" τις Απόκριες... πρώτη φορά μπορούσα να κυκλοφορώ στους δρόμους χωρίς κανένας να με κοιτάζει δεύτερη φορά. Όλοι συμμετέχουν στο καρναβάλι. Από τα πιτσιρικάκια μέχρι και γιαγιάδες και παππούδες.
Το Σάββατο βράδυ στο Πτωχοκομείο τα πράγματα ξεκίνησαν καλά... με χιτάκια και happy τραγουδάκια... μετά ανέβηκαν κάτι Αγγλάκια που έπαιζαν πολύ πολύ πολύ βαρετά... μετά ένας πιτσιρικάς άρχισε τα ελληνικά.... δράμα... κι ας μου το διαφήμιζαν ως το εναλλακτικό πάρτυ με καλή μουσική....
Καλύτερα όμως, γιατί το επόμενο πρωινό ήμασταν αρκετά ξεκούραστοι και νηφάλιοι για να παρακολουθήσουμε την παρέλαση. Όλα τα μαγαζιά κλειστά εκτός από τους φούρνους και τις κάβες!! Τα ατομικά μπουκαλάκια της μαυροδάφνης έφευγαν από τις κάβες λες και ήταν τσίχλες!!! Τα άρματα ήταν πολύ προσεγμένα και όλοι χόρευαν στα ίδια και στα ίδια τραγούδια μέχρι τελικής πτώσης! Αυτό όμως που μπορούσε να σε στείλει στο ψυχιατρείο... ήταν οι σφυρίχτρες!!! Ακούγονταν παντού και πάντα!!!
Overall... η πόλη είχε χρώμα, κέφι και πολύ χαμόγελο!! Ωραία ήταν...
*το πιο κεφάτο γκρουπ... by far... οι μαργαρίτες!!
1 comment:
και του χρόνου!
παρόλο που δεν μου αρέσουν καθόλου οι απόκριες! ω.. ναι! μου φέρνουν μελαγχολία..
Post a Comment