Μετά την εμπειρία του Eject Festival, ήμουν επιφυλακτική. Τι μας περίμενε πάλι?Όλα ξεκίνησαν καλά. Τεράστιος χώρος για παρκάρισμα και καθόλου ταλαιπωρία για να φτάσεις στο χώρο της συναυλίας. Μπαίνοντας στον χώρο, έτρεξα να δω τους A Hawk & A Hawksaw. Ο brother μιλούσε με ενθουσιασμό γι΄αυτούς κι εγώ σκέφτομαι τα νησιώτικα του Πάριου... Ίσως να έφταιγε το σαντούρι αλλά η μουσική τους μου έκανε απίστευτα οικεία... Δεν είμαι σίγουρη αν θα είχαν το ίδιο effect στον κόσμο, αν ο ήχος τους δεν θύμιζε τόσο το "Ντάρι Ντάρι"...
Μικρό διάλειμμα και τρέχουμε για μπύρες. Ούτε ουρές, ούτε ταλαιπωρία... Οκ, δεν είχε πολύ κόσμο αλλά έχουμε δει και χειρότερα...
Και φτάνει η στιγμή που όλοι περιμέναμε... Beirut επί σκηνής και το ταξίδι αρχίζει... Πιτσιρικάδες με φοβερή ενέργεια και κέφι μας ταξίδεψαν με τις μουσικές τους και τις μελωδίες τους. Εκπληκτικό...
Σειρά είχε τώρα η Sophie Solomon... Ok, ωραίος ήχος... αλλά όταν έχεις ταξιδέψει με τα τραγούδια των Beirut, ήταν δύσκολο για την Sophie να μας συνεπάρει... Συμπαθές...
Και για το τέλος, οι headliners Galexico. Sorry... αλλά βαρέθηκα!! Δεν έχουν καθόλου νεύρο στην σκηνή και ακόμα και τις μεγάλες τους επιτυχίες τις παρουσίασαν με τόσο χλιαρό και άνευρο τρόπο που έκλειναν τα μάτια μου από την νύστα!!
Την κατάσταση έσωσαν οι φοβεροί Beirut οι οποίοι ανέβηκαν μαζί με τους Galexico στην σκηνή κι ευτυχώς μας αποχαιρέτισαν με τον καλύτερο τρόπο!!
Ήταν ωραίο φεστιβάλ και περάσαμε ωραία... και του χρόνου ε?
1 comment:
το έχει καταλάβει οτι με έχεις εκθέσει!! έτσι;
Post a Comment