Με αφορμή το καθιερωμένο στοίχημα των Όσκαρ, τρέχω να προλάβω όλες τις ταινίες που έχουν προταθεί σε οποιαδήποτε κατηγορία. Η συγκεκριμένη ταινία παίζεται μόνο σε μια αίθουσα και μόνο στην απογευματινή παράσταση. Χαμηλών τόνων ταινία, χωρίς πολλές εξάρσεις που όμως δεν σε κάνει, σε καμία περίπτωση, να βαρεθείς. Σαν να υπάρχει μια υποβόσκουσα ένταση που εκδηλώνεται μόνο στις τελευταίες σκηνές.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές χωρίς υπερβολές και η Κέιτ Γουίσλετ έχει αδυνατίσει πάρα πολύ!
Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση είναι η προσέγγιση της ταινίας στη σχέση γονιού και παιδιού. Μια εντελώς διαφορετική οπτική. Γιατί υπάρχουν φορές που θέλεις να το "πνίξεις". Υπάρχουν φορές που θέλεις να σκεφτείς μόνο τον εαυτό σου. Υπάρχουν φορές που δεν θέλεις να το έχεις μέσα στα πόδια σου. Όσο καλή μάνα και πατέρας κι αν είσαι...
Ωραία ταινία που είχε κάτι να πει και που αξίζει να τη δείτε...
1 comment:
Θα την δω γιατί έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σου. Πριν λίγο καιρό είδα το The Break Up και ήταν όπως ακριβώς το είχες περιγράψει :-)
Post a Comment