Κάθομαι λοιπόν εδώ από μακριά κι αποστασιοποιημένη... και συνειδητοποιώ πόσο πιο δύσκολα ήταν, πόσο πιο δυστυχισμένη ήμουν απ' όσο νόμιζα και πόσο πιο δύσκολο είναι να το ξεπεράσω...
Βρίσκομαι λοιπόν στη φάση της αφασίας... όπου δεν σκέφτομαι τίποτα, δεν "βλέπω" τίποτα, δεν καταλαβαίνω τίποτα... στη τελική δεν είναι ανάγκη να τα ψυχαναλύουμε όλα... ε?
1 comment:
" στη τελική δεν είναι ανάγκη να τα ψυχαναλύουμε όλα "
u got the point.
Post a Comment