Day 1Παρασκευή βραδάκι και μπαίνω στο μετρό. Στη στάση "Κεραμεικός" κατεβαίνουν όλοι οι πιτσιρικάδες. Μαζί τους κι εγώ. Στην Τεχνόπολη είχαμε Synch Festival και ουρά στην πόρτα. Τόσα χρόνια πηγαίνω στο Synch, πρώτη φορά συνάντησα ουρά στην πόρτα... Μέσα όλες οι γνωστές φάτσες... ωραίες φάτσες... Στην αρχή απολαύσαμε τους Yo la Tengo οι οποίοι είχαν κέφια αλλά μου φάνηκαν υποτονικοί. Στην συνέχεια κάναμε μια βόλτα από Liars και κάναμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να πιούμε μπύρα. Τόσο δύσκολο είναι πια?
Και σειρά έχουν οι Happy Mondays. Μας ξύπνησαν τόσες αναμνήσεις που ενθουσιάστηκα! Κι εκείνοι ενθουσιάστηκαν μαζί μας! Super!
Κι αφού έκανα την καλή πράξη του εξαμήνου, πήγαμε στις Sardelles. Η σπεσιαλιτέ τους δεν παίζεται! Και με το γλαστράκι που μου έκαναν δώρο ανά χείρας, φτάνω στο Γκαζάκι για να συναντήσω τους άλλους. Ένα δρομάκι με χίλια μπαράκια, όπου το καθένα παίζει την δικιά του μουσική και τα αυτιά σου βουίζουν από τη φασαρία, αλλά όταν έχεις καλή παρέα δεν σε νοιάζει.
Ο ανάδρομος Ερμής όμως και τα βουντού της "καλής πράξης" που έκανα νωρίτερα, είχαν αποτέλεσμα το αυτοκίνητό μου να κολλήσει και η οδική βοήθεια να κάνει 2 ώρες να έρθει!! γκρρρρ...
Day 2
Μετά από λίγο ύπνο και πολλή ώρα στο συνεργείο έφυγα τρέχοντας για τη δεύτερη μέρα του Synch. Φαίνεται όμως ότι το τρέξιμο δεν ήταν αρκετό κι έστησα τον Γ. μια ώρα! Κι αντί να με χαστουκίσει ή να με βρίσει... μου χαμογέλασε με το ζόρι και μπήκαμε στο μουσείο Μπενάκη. Ο Pinch "βαρούσε" ανελέητα και ο κόσμος γούσταρε... και μ'άρεσε...
Μετά το Μπενάκη ανηφόρησα προς Γκάζι... Στο Κ44 έπαιζε μουσική ο Tony Light από την Ιταλία, που κατά κύριο λόγο ενοχλούσε τ' αυτιά μου. Μερικές μπύρες και μερικά αστεία ακόμη και ο κύριος Tony δεν ακουγόταν και τόσο κακός. Η παρέα μεγάλωσε και στα dexx ανέβηκε ο Σεραφείμ Τσοτσώνης... thank god...
Μερικά mohitos αργότερα, είχε έρθει η ώρα για ανεφοδιασμό και μανιταρόπιτα. Κι αφού συγκρίναμε τις γάμπες μας με τους περαστικούς... (γιατί όταν είσαι στο Γκάζι όλα είναι θέμα γάμπας, είτε ξυρισμένης, είτε αξύριστης) κάναμε την απαραίτητη στάση στο Fantaseed. Γιατί όταν βολτάρεις με τον Ν. μια στάση στο Fantaseed θα την κάνεις. Κι αφού ήπιαμε τα mohitos μας και τα σφηνάκια μας που θύμιζαν φάρμακο που έπινα μικρή, φτάσαμε στο Motel. "Έχετε κάνει κράτηση" με ρωτούν στην πόρτα. Τι ώρα ρε φίλε? Στις 4?? Μπαίνουμε μέσα και συναντάμε όλο τον καλό τον κόσμο... Στα dexx o Dj Pierre. Δεν μας άφηνε το παλικάρι να φύγουμε! Προσπαθήσαμε να φύγουμε 3 φορές. Βαρέθηκε ο αδερφός μου να με χαιρετάει!!
Βγαίνοντας έξω, είχε ξημερώσει. Άλλη μια στάση για ανεφοδιασμό κι αφού αποκάλεσα τον τυροπιτά θεά (χιχι!) είχε έρθει η ώρα να πάω σπίτι. Το μετρό είχε ανοίξει, οπότε μπαίνω στο βαγόνι και λαγοκοιμάμαι. Μια κυρία γεμάτη πανικό με ξυπνάει: κοπελιά, οι τύποι εκεί απέναντι σε κοιτάνε! Γεμάτη απορία και νύστα την κοιτάω, χωρίς να αρθρώσω λέξη! Και στην επόμενη στάση οι... τύποι κατέβηκαν μαζί με την έντρομη κυρία!
Day 3
Το ξυπνητήρι χτύπησε και ήθελα να το σπάσω. Αντ'αυτού, σηκώθηκα να ετοιμαστώ για το γάμο. Δεν προλάβαινα να πάω από το σπίτι της νύφης... τουλάχιστον να σιδερώσω το φόρεμα!! Πανικόβλητη φτάνω στην εκκλησία για τον πρώτο και καθολικό γάμο. Ήταν η πρώτη μου φορά... και ήταν όμορφα...
Λίγο αργότερα φτάσαμε στην ορθόδοξη εκκλησία για τον γάμο No2. Σε ένα πανέμορφο σημείο με θέα τη θάλασσα...
και μετά είχε έρθει η ώρα για το γλέντι... Φαγητό... καλή παρέα... κρασί... και ο μπάρμαν που μου υποσχέθηκε ότι θα βάλει όλη του την τέχνη στο mohito μου αλλά μάλλον πρέπει να αγοράσει κι άλλη τέχνη... και η παρέα που βούτηξε στην πισίνα κι αναστάτωσε τον ιδιοκτήτη του κτήματος... και η νύφη που έγινε μούσκεμα με το διάφανο νυφικό της... και που μπορεί εμείς να "πήξαμε" στα νησιώτικα και τον Χατζηγιάννη, αλλά αυτό το κορίτσι με το sexy look αλλά τον υπέροχο εσωτερικό κόσμο ήταν χαρούμενη και βρεγμένη. And that's all it matters...
Ένα full, κουραστικό αλλά υπέροχο τριήμερο... θα το ξανακάνουμε ε?
