??

11:43 PM | 3 Comments

Πως γίνεται ενώ δεν θέλεις να γίνεις ένας από αυτούς, στεναχωριέσαι όταν διαπιστώνεις ότι δεν πρόκειται ποτέ ν' ανήκεις στην... ομάδας τους?

Πατρινό καρναβάλι για πάντα

8:26 PM | 1 Comments



Τόσα χρόνια δεν είχα πάει ποτέ στην Πάτρα κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού. Φέτος... με τούτα και με κείνα... βρέθηκα στην Πάτρα το περίφημο τριήμερο.
Τόσα χρόνια που "ντύνομαι" τις Απόκριες... πρώτη φορά μπορούσα να κυκλοφορώ στους δρόμους χωρίς κανένας να με κοιτάζει δεύτερη φορά. Όλοι συμμετέχουν στο καρναβάλι. Από τα πιτσιρικάκια μέχρι και γιαγιάδες και παππούδες.
Το Σάββατο βράδυ στο Πτωχοκομείο τα πράγματα ξεκίνησαν καλά... με χιτάκια και happy τραγουδάκια... μετά ανέβηκαν κάτι Αγγλάκια που έπαιζαν πολύ πολύ πολύ βαρετά... μετά ένας πιτσιρικάς άρχισε τα ελληνικά.... δράμα... κι ας μου το διαφήμιζαν ως το εναλλακτικό πάρτυ με καλή μουσική....
Καλύτερα όμως, γιατί το επόμενο πρωινό ήμασταν αρκετά ξεκούραστοι και νηφάλιοι για να παρακολουθήσουμε την παρέλαση. Όλα τα μαγαζιά κλειστά εκτός από τους φούρνους και τις κάβες!! Τα ατομικά μπουκαλάκια της μαυροδάφνης έφευγαν από τις κάβες λες και ήταν τσίχλες!!! Τα άρματα ήταν πολύ προσεγμένα και όλοι χόρευαν στα ίδια και στα ίδια τραγούδια μέχρι τελικής πτώσης! Αυτό όμως που μπορούσε να σε στείλει στο ψυχιατρείο... ήταν οι σφυρίχτρες!!! Ακούγονταν παντού και πάντα!!!
Overall... η πόλη είχε χρώμα, κέφι και πολύ χαμόγελο!! Ωραία ήταν...

*το πιο κεφάτο γκρουπ... by far... οι μαργαρίτες!!

Είδα + Άκουσα Michael Nyman

8:29 PM | 0 Comments


Πριν από 15 χρόνια περίπου η μουσική του Michael Nyman ήταν ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ήταν το soundtrack σε όλες τις σημαντικές στιγμές της περιόδου εκείνης... Και μετά ήρθε το live του... Καλοκαιράκι στο Λυκαβηττό και ο κόσμος λίγος... και μόνο μια τρελή (εγώ) να κλαίει σε όλο το δεύτερο μέρος όπου ο Nyman με την πολυμελή τότε ορχήστρα του έπαιζαν τα "Μαθήματα Πιάνου".
Μετά από τόοοσα χρόνια λοιπόν ο κύριος Nyman ήρθε πάλι στην Αθήνα, αυτή τη φορά στο θέατρο Badmington και με μικρότερη μπάντα. Κάθησε στο πιάνο του, με γυρισμένη την πλάτη στο κοινό, και μας καθήλωσε. Αυτή τη φορά έδωσε μεγαλύτερο βάρος σε άλλες συνθέσεις του με πολλά πνευστά και διαφορετικές μελωδίες από αυτές που έχουμε συνηθίσει στα "Μαθήματα Πιάνου" και το "Τέλος μιας Σχέσης". Χρειαζόσουν μόνο λίγα λεπτά για να σε παρασύρει στον κόσμο της μινιμαλιστικής μουσικής του...
Στο δεύτερο μέρος κάθησε και πάλι στο πιάνο του και χωρίς τη μπάντα του έπαιξε τα δύο υπέροχα θέματα από τα "Μαθήματα Πιάνου" που όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αλλάξω μέσα μου κι έξω μου, δεν πρόκειται να τα ξεπεράσω ποτέ!

About