Η ελληνική showbiz σε αριθμούς

6:01 PM | 4 Comments


Μετά από εκτεταμένες έρευνες σε πολλά στούντιο φωτογράφησης, καμαρίνια, meeting rooms, τηλέφωνα, emails και πίστες σκυλάδικων κατέληξα στα παρακάτω συμπεράσματα.
Η ελληνική showbiz αποτελείται από:

- 100 καλλιτέχνες
- 100 ψωνάρες
- 80 άφωνους
- 70 σκυλιά ατάιστα
- 1 manager
- 5 στυλίστες
- 2 make up artists
- 1 κομμώτρια (που τις χτενίζει όλες το ίδιο!)
- 15 μούλους (υπάλληλους δισκογραφικής εταιρείας)
- 3 φωτογράφους
- 5 συνθέτες
- 2 στιχουργούς
- 1 σχεδιαστή μόδας και τον σκύλο του!
- 200 παρατρεχάμενους των καλλιτεχνών
- 5 παραγωγούς
- 3 γραφίστες
- 2 στούντιο ηχογραφήσεων
- 3 νονούς της νύχτας
- 13 παρατρεχάμενους των νονών της νύχτας


Που πας ρε καραμήτρο να σπάσεις το κατεστημένο? Κάτσε σε μια γωνία και γέλα με τα χάλια τους...

Δείξε μου...

12:08 AM | 5 Comments

... τον φίλο σου για να σου πω ποιος είσαι, λέει η παροιμία. Ισχύει τελικά αυτό? Κρίνονται οι άνθρωποι βάση αυτών που επιλέγουν να έχουν στη ζωή τους? Ισχύει άραγε και στη περίπτωση των ερωτικών συντρόφων?
Μόλις γύρισα από το σπίτι του Μ. Μου αποκάλυψε ότι εδώ και 6 μήνες βγαίνει με μια πιτσιρίκα 19 ετών. So far, so good, σκέφτηκα. Και τι έγινε που υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας? Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Been there... done that.
Όταν όμως η πιτσιρίκα χτύπησε την πόρτα και μπήκε μέσα, έμεινα με το στόμα ανοιχτό! "Ένιωσα ένα ξαφνικό πόνο στον φρονιμίτη μου", δικαιολογήθηκα... Συνέχιζα όμως να κοιτάζω επίμονα μια πιτσιρίκα, ντυμένη σαν να πηγαίνει στον Πλούταρχο, η οποία μου μιλούσε στον πληθυντικό!!
Γνωριζόμαστε 5 χρόνια με τον Μ. Περίμενα λοιπόν να ανοίξει την πόρτα μια πιτσιρίκα μεν, αλλά ένα έξυπνο μουτράκι που θα μπορούσε να κινήσει το ενδιαφέρον ενός έξυπνου άντρα που παίζει τζαζ κι έχει απίστευτο χιούμορ. Ένα one night stand με την fan του Θάνου Πετρέλη το καταλαβαίνω... αλλά σχέση με το κοριτσάκι με το φουσκωτό μαλλί και τη λαμέ σκιά στο μάτι?
Κρινόμαστε τελικά βάση του γκόμενου ή της γκόμενας που έχουμε δίπλα μας?

Overpowered - Roisin Murphy

9:53 PM | 1 Comments



το καινούργιο κόλλημα για να αντέξουμε την επιστροφή από τις διακοπές...

Πήγα Provence

8:40 PM | 4 Comments








Ένα εξώφυλλο περιοδικού γεμάτο λεβάντες, ήταν αρκετό για να με πείσει: Θα πάμε Προβηγκία!!!
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Μασσαλία, το αυτοκίνητο μας περίμενε στο αεροδρόμιο και η περιπέτεια άρχισε...

Marseille
Φτάνοντας εκεί και βράδυ και ψάχνοντας απεγνωσμένα για το ξενοδοχείο, τα νεύρα είχαν γίνει τσατάλια και η Μασσαλία φαινόταν άσχημη και παρακμιακή. Το επόμενο πρωί, με τη βοήθεια ενός κρουασάν και μιας βόλτας στο λιμάνι... οι εντυπώσεις άλλαξαν. Το κέντρο της πόλης είναι γραφικό αλλά με πολύ κίνηση και αρκετή φασαρία... πάμε γι΄άλλα!

Arles
Κεραυνοβόλος έρωτας! Στενά σοκάκια, γαλήνη, υπέροχα κρασιά, ωραία μαγαζάκια... φανταστικά!! Μια μικρή πόλη για να ζωγραφίσεις, να γράψεις βιβλίο, να συνθέσεις μουσική... ή τουλάχιστον να πιεις κρασί μέχρι τελικής πτώσεως! Εγώ τελικά διάλεξα το τελευταίο... Σε εκείνο το μπιστρό έφαγα την καλύτερη πάπια που έχω φάει ποτέ!

Gordes
Ένα κουκλίστικο χωριό! Η πιο σικ περιοχή της Προβηγκίας με φοβερή ατμόσφαιρα και τέλεια εστιατόρια!! Για να βρούμε όμως τραπέζι στήναμε ολόκληρο στρατηγικό σχέδιο! Highlight: το φοβερό σουφλέ (με κρασί φυσικά) και οι μουσικές τριών cool πιτσιρικάδων... Τελικά υπάρχουν και ωραίοι Γάλλοι?

Avignon
Περίμενα ότι θα δω μια αδιάφορη πόλη γεμάτη τουρίστες. Τουρίστες είδα βέβαια, αλλά η πόλη μοιάζει με παραμύθι!! Ευτυχώς που τα μαγαζιά ήταν κλειστά όταν πήγαμε, γιατί θα έπαιρνα και τρίτη βαλίτσα!

Rousillon
Ένα πολύχρωμο χωριό, γεμάτο ζωή! Και η σάλτσα στο ψάρι... γαμεί!!

Carpentras
Η μεγάλη απογοήτευση του ταξιδιού. Αν και η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, δεν κυκλοφορούσε άνθρωπος στους δρόμους!! Ανακαλύψαμε όμως το τελειότερο εστιατόριο και ήπιαμε τα τελειότερα κρασιά!! Αριστούργημα!!! Chez Serge και ξερό ψωμί!

Sault
Επιτέλους λεβάντες! Μια απίστευτη διαδρομή, ένα φοβερό ξενοδοχείο και ένα συναρπαστικό πανηγύρι λεβάντας ανήμερα το 15γουστο! Όλα μωβ!! Highlight: το πικνικ στην εξοχή και τα συγκρουόμενα!!

Aix En Provence
Ένα μικρό Παρίσι! Επιτέλους μπορούμε να φάμε στις 11 το βράδυ και να πιούμε μέχρι το πρωί! Ρε παιδιά, πετάμε το πρωί!! Κύριε Γ. μετακομίζω!!

Μια όμορφη χώρα, μια κουκλίστικη περιοχή, πολλά κρασιά!!!!!

Lost & Found

11:41 AM | 6 Comments

Μετά από τόσα ταξίδια στο εξωτερικό, θα μου συνέβαινε κι αυτό... Είμαι στον ιμάντα 3 και περιμένω τις βαλίτσες μου... και περιμένω... και περιμένω...
Ο ιμάντας γυρίζει, ο κόσμος παίρνει τις βαλίτσες του κι εγώ περιμένω... και περιμένω... Η ώρα περνάει κι έχω μείνει εγώ και μια παρέα γάλλων με σακίδια στους ώμους... Και η οθόνη γράφει... ΤΕΛΟΣ... τι έγινε ρε παιδιά??
Πηγαίνω στην "Αναζήτηση αποσκευών". Μια κοπέλα που μισεί την άτιμη την κοινωνία που της φέρθηκε τόσο βάναυσα και την έβαλε πίσω από τον γκισέ, μου λέει απαξιωτικά: πάρτε τηλέφωνο εκεί να σας εξυπηρετήσουν και μου δείχνει ένα κόκκινο τηλέφωνο. Ξέρετε της λέω δειλά δεν θέλω να πάρω τον Μπους στην Αμερική... τις βαλίτσες μου ψάχνω! Η κοπέλα με αγριοκοίταξε κι εγώ σήκωσα το κόκκινο ακουστικό και πήρα το νούμερο. Καμία ανταπόκριση. "Μην ανησυχείτε θα το σηκώσουν" μου λέει η βαριεστημένη κοπέλα. Ναι, αλλά πότε? Σήμερα? Τα Χριστούγεννα?
Τελικά ακούγεται μια φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής. Δεν ήταν ο Μπους. Μια βαριά φωνή αλά Σπύρος Καλογήρου μου λέει: μισό λεπτό κοπελιά... θα έρθει κάποιος να σας βοηθήσει.
Μερικές εκατοντάδες μισά λεπτά αργότερα, μια κοπέλα που επίσης μισεί την κοινωνία και με μουστάκι, έρχεται πίσω από τον γκισέ και αρχίζει τις ερωτήσεις. Πως ήταν οι βαλίτσες? Τι μάρκα? Τι είχαν μέσα? Πόσα κιλά είστε?? (Δεν το ρώτησε αυτό... αλλά λέμε τώρα...)
Όση ώρα της απαντούσα εκείνη χτυπούσε αργά και βασανιστικά τα πλήκτρα του υπολογιστή. Σκίζει κι ένα μπακαλόχαρτο και μου λέει: Γράψτε εδώ τα στοιχεία σας... Μετά μου δίνει ένα άλλο μπακαλόχαρτο και λέει: εδώ είναι το τηλέφωνο της αεροπορικής εταιρείας κι εδώ το file reference για τις βαλίτσες. Θα σας τις στείλουμε σπίτι... γεια σας!
Και τώρα? Τι κάνω τώρα?
Με την τσαντούλα μου ανά χείρας, μπαίνω στο ταξί. Ο ταξιτζής μου λέει: δεν έχετε βαλίτσες για το πορτ μπαγκάζ? Όχι, τις έχασα!
Την επόμενη μέρα κι αφού είμαι στο σούπερ μάρκετ κι αγοράζω καινούργια οδοντόβουρτσα χτυπάει το κινητό μου:
- Παρακαλώ
- Ο κύριος Μ?
- Σας ακούγομαι για κύριος?
- ΩΩΩ χίλια συγνώμη έχετε δίκιο... μια τόσο γλυκιά φωνή... έχασα τα λόγια μου...
- (άσε ρε τι μαλακίες και λέγε: που είναι οι βαλίτσες?)
- έχω την βαλίτσα σας εδώ... να σας την στείλω?
- (όχι κράτα την!) Ναι φυσικά!
- ναι, αλλά πήρα και στο σταθερό που δώσατε και δεν απαντάει κανείς.
- Μην ανησυχείτε... θα πάω στο σπίτι και θα περιμένω...
- δηλαδή θα απαντήσετε στο σταθερό?
- (oh god!) ναι!!!!!!!!!!!!!!!!!! αλήθεια γιατί μόνο μια βαλίτσα?
- εμένα κοπελιά για μια βαλίτσα μου είπαν...
Μια ώρα αργότερα η βαλίτσα ήταν στο σπίτι. Μετά όμως από το τηλεφώνημα στην αεροπορική... είχα χάσει τις ελπίδες μου για τη δεύτερη βαλίτσα. Άρχισα να αναπολώ τα παπούτσια μου... τα καπελάκια μου... ακόμα και τα καλλυντικά μου! Πως γίνεται να δενόμαστε τόσο με υλικά αγαθά?
Την επόμενη μέρα στις 9 το πρωί χτυπάει το σταθερό. Και ξαναχτυπάει... Με τα πολλά το σηκώνω.
- Ναι
- Καλημέρα, συγνώμη σας ξύπνησα αλλά η φωνή σας παραμένει γλυκιά...
- (εγώ όμως καθόλου!) έχουμε καλά νέα?
- σε 15 λεπτά η βαλίτσα σας θα είναι στο σπίτι σας!
Τέλος καλό, όλα καλά!!

Au revoir!!

7:22 PM | 6 Comments



Γέμισα βαλίτσες, αγόρασα ρούχα (2 νούμερα μικρότερα! γιούπι!) πήρα κασέτες για την κάμερα, έφτιαξα cd με γαλλικά τραγούδια, έβαλα τους χάρτες στην τσάντα και είμαι έτοιμη για νέες γαλλικές περιπέτειες!!
Καλές διακοπές να έχουμε!!

*το παραπάνω τραγούδι είναι το τραγούδι που θα μας συνοδεύσει στις βόλτες μας στην Προβηγκία! Όλα γύρω σου γυρίζουν... Καιρός να μάθουν οι γάλλοι τον Σακής!

Είδα George Michael

7:30 PM | 2 Comments






Υπάρχει ένα αξίωμα που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει: Ό,τι λατρέψεις στην εφηβική σου ηλικία, δεν το ξεπερνάς ποτέ!!
Όταν λοιπόν έμαθα ότι επιτέλους ο George έρχεται στην Αθήνα, έβγαλα εισιτήριο περισσότερο για να τιμήσω τα εφηβικά μου χρόνια, παρά γιατί περίμενα ότι θα ζήσω κάτι συγκλονιστικό.
6 η ώρα το απόγευμα και είμαι ήδη στην είσοδο του Ολυμπιακού Σταδίου. Η κατάσταση με το parking είναι ιδιαίτερα βελτιωμένη και ο κόσμος λιγοστός ακόμα. Προχωρώ προς το χώρο του Golden Standing... και προχωρώ και προχωρώ... μα είμαστε τόσο μπροστά? Γύρω μας ένα catwalk το οποίο ο George αργότερα θα τιμήσει ιδιαιτέρως...
Η ώρα περνούσε, ο κόσμος έμπαινε στο στάδιο αλλά ο χώρος δεν γέμιζε... Μας έλουσε κρύος ιδρώτας... Ο George θα ξενερώσει? Θα βαρεθεί?
Γύρω στις 8.30 ο Μιχάλης Δέλτα ανεβαίνει στην σκηνή και αρχίζει να παίζει disco! Ο κόσμος στο golden standing χορεύει, σφυρίζει, διασκεδάζει... Πίνουμε μπύρες και χαμογελάμε... Δεν ξέραμε ότι αργότερα η υπόθεση μπύρα και νερό θα εξελισσόταν για άλλη μια φορά σε Οδύσσεια... Ο George θ΄αργήσει?
Στις 10 η φωνή του George ακούγεται... μα τραγουδάει Song to a Siren? Λίγα λεπτά αργότερα ο George είναι επί σκηνής κι εμείς παραληρούμε!!
Fast love τραγουδάει κι εμείς φωνάζουμε Γιώργος Γιώργος!! Χορεύουμε, ουρλιάζουμε, τραγουδάμε κι εκείνος έχει απίστευτα κέφια! Πηγαίνει πάνω κάτω, χορεύει, μας χαμογελάει και τραγουδάει εκπληκτικά!! Και τα δίνει όλα: Flawless, Everything she wants, I'm your man, Jesus to a child, Amazing (το οποίο αφιέρωσε στον γκόμενό του Kenny), Outside, Shoot the dog, The edge of heaven...
Οκ, ίδρωνε ο Γιώργος και ανάμεσα στα τραγούδια έκανε ένα μικρό διαλειματάκι για να σκουπιστεί... αλλά κατά τ΄άλλα ήταν θεός! Έκανε άλλωστε τρομερή ζέστη!!
Μετά από 2 απίστευτες ώρες ο Γιώργος μας λέει καληνύχτα κι εμείς είμαστε αποφασισμένοι να μην τον αφήσουμε να φύγει... Λίγα λεπτά αργότερα ο Γιώργος είναι και πάλι στην σκηνή και το σαξόφωνο του Careless Whispers ξεκινά το γνωστό ριφάκι... Κι εκεί ξυπνούν όλες οι αναμνήσεις... τα πάρτυ, τα μπλουζ, η περίφημη ζώνη, το πρώτο φιλί, το δεύτερο... η αθωότητα, τα όνειρα...
Ο Γιώργος ξαναχαιρετά αλλά εμείς δεν καταλαβαίνουμε από τέτοια... φωνάζουμε Freedom Freedom κι εκείνος δεν μας χαλάει χατίρι... Το περίμενες ότι θα το ακούγαμε ζωντανά ρώτησα τον Χ. Όχι, μου απαντάει... Κι όμως το ακούμε!!!
Απίστευτη βραδιά... συγκλονιστικός ο George Michael!!! Γιώργο όταν ξανάρθεις θα πεις και το Different Corner έτσι??

Απλά

12:05 PM | 10 Comments

Δεν ξέρω αν φταινε οι πλανήτες, η Πανσέληνος ή ο Ανάδρομος Ερμής, αλλά τελευταία έχω μπλέξει σε μια σειρά συζητήσεων για το πως σκέφτονται οι άντρες. Σε πήρε τηλέφωνο, σου έστειλε μήνυμα, σου ζήτησε να βγείτε έξω, ενδιαφέρεται δεν ενδιαφέρεται... φοβάται, δεν φοβάται... παίζει, δεν παίζει....
Κοπελιά! Απλά δεν σε γουστάρει!!
Αν γούσταρε θα βγαίνατε έξω ή μέσα ή όπου τέλος πάντων... θα σε φιλούσε, θα σου έπιανε τον κώλο ή τέλος πάντων θα σου έλεγε ξεκάθαρα ότι σε γουστάρει!!
Δεν υπάρχουν ούτε δεύτερες σκέψεις, ούτε ανόητοι ενδοιασμοί, ούτε στρατηγικές (δεν είναι δα και τόσο έξυπνοι..) απλά δεν σε γουστάρει!!
Ωραίες οι μαργαρίτες, οι δυνατές μουσικές και τα χαχανητά... μπορούμε όμως να σταματήσουμε αυτή την ανούσια ψυχανάλυση και να πάμε γι’ άλλα?? Ήδη ένα ενδιαφέρον τυπάκι σού κλείνει το μάτι από το απέναντι μπαρ...

About