Day 1
Έφτασα στην Τεχνόπολη την ώρα της Florence και της παρέας της. Είχα ακούσει καλά λόγια για το perfomance της... μου αρέσουν και κάποια τραγούδια τους... είχα μεγάλες προσδοκίες για το live. Αλλά τελικά τζίφος! Η Florence μου φάνηκε πολύ, μα πάρα πολύ, επιτηδευμένη. Προσπαθούσε να ουρλιάξει λίγο παραπάνω για να την ακούσουμε. Τα ουρλιαχτά της δεν έδειχναν καμία βαθιά καλλιτεχνική έκφραση, μόνο μια αγωνία διέκρινα για προσοχή και υπερκάλυψη των μουσικών της... Next please!
Ευτυχώς πρόλαβα τους Fujiya & Miyagi που ήταν by far η καλύτερη στιγμή της Παρασκευής. Χωρίς η μουσική τους να φωνάζει, κατάφεραν να μας κερδίσουν και να μας ξεσηκώσουν. Τα video που έντυναν τη σκηνική τους παρουσία, έδιναν μια γεύση από 80's και μας έκαναν όλους να χαμογελάμε και να χορεύουμε.
Οι Tortoise ενόχλησαν τα αυτιά μου... οπότε χάρηκα που ξεκίνησαν οι Friendly Fires. Μόνο που η χαρά μου δεν κράτησε πολύ... Ενώ μου φάνηκε ότι ξεκίνησαν δυναμικά, μετά ήταν σαν να είχαν ξεφουσκώσει στα πρώτα 15 λεπτά.
Οι αντοχές μου κάπου εκεί είχαν φτάσει στο τέλος... βγήκαμε από την Τεχνόπολη και κάτσαμε για φαγητό. Είπαμε μάλιστα να δοκιμάσουμε το μεζεδοπωλείο από τον "Εφιάλτη στην Κουζίνα", που είχαμε δει στην τηλεόραση την προηγούμενη μέρα. Καλό φαγητό, αθλιότατο service. Κύριε Μποτρίνι, μήπως να επιστρέφατε να τους ρίχνατε κανένα μπινελίκι?
Day 2
Τη δεύτερη μέρα έφτασα αργά στο Synch. Μόλις που ξεκινούσε ο Mulatu Astatke και οι Heliocentrics. Ο παππούλης από την Αιθιοπία ήταν cool και αυτή του τη χαλαρότητα μετέδιδε και σε μας, αν και ο περισσότερος κόσμος περίμενε κάτι πιο δυναμικό. Εμένα μου άρεσε το στυλάκι του... ίσως να μην ταίριαζε πολύ στο χώρο και στο συγκεκριμένο φεστιβάλ...
Σειρά είχαν οι Junior Boys. Μου άρεσαν πολύ τα συγκεκριμένα τυπάκια. Είχαν θετική ενέργεια, οι μουσικές τους ήταν προσεγμένες και ανεβαστικές και ο κόσμος έδειξε να ανταποκρίνεται...
Και μετά ακολούθησε το δράμα μου... Squarepusher! Δεν μ' ενδιαφέρει που ο κύριος είναι δεξιοτέχνης και ξέρει να παίζει πολύ καλά το όργανό του. Μ' ενδιαφέρει ν' ακούσω κάτι που να μοιάζει με μουσική χωρίς τη βοήθεια ναρκωτικών ουσιών! Και αυτό δεν ήταν μουσική!!
Η δεύτερη μέρα για μένα έκλεισε με το djset του Ντειβιντ. Και τελείωσε με εξαιρετικό τρόπο. Το djset του ήταν προσεγμένο και κατάφερε να μας ξεσηκώσει σχεδόν αμέσως. Τα videos που έπαιζαν από πίσω του ήταν ευρηματικά και ο ίδιος σαν περσόνα δείχνει να ξέρει πως να φερθεί πίσω από τα dexx...
Συνάντησα και φέτος τα ίδια πρόσωπα που συναντώ κάθε χρόνο, μόνο που αυτή τη φορά έμοιαζε σαν να μην έχουμε πλέον τι να πούμε... Και του χρόνου καλύτερα!
