Τα δελτία ειδήσεων λένε ότι το 2009 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά με οικονομική κρίση, με λιγότερες δουλειές, με μειωμένα έσοδα και με πολλά άλλα δεινά.
Εγώ το 2009 λέω να κλείσω την τηλεόραση και να ζήσω τη δική μου χρονιά.
Την πιο σημαντική χρονιά της ζωής μου.

Όπου θα έχω μια νέα super δουλειά.
Όπου θα δουλέψω για να ετοιμάσω το έδαφος για τη δική μου δουλειά!
Όπου θα βρω επιτέλους το σωστό γιατρό και θα γίνω ξανά αδύνατη! γιούπι!
Όπου θα μπορώ να βλέπω περισσότερο τους φίλους μου
Όπου θα μπορώ να βλέπω επιτέλους τη ζωή θετικά...
Όπου θα κλαίω λιγότερο και θα χαμογελάω περισσότερο...
Όπου όλα θα είναι διαφορετικά και καλύτερα!!

Δεν ξέρω αν θα γίνουν όλα αυτά... αλλά πρέπει να πάντα να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε ε?
Happy New Year!
Όλες οι εικόνες που βλέπω τις τελευταίες μέρες... ο θάνατος ενός μικρού παιδιού, η οργή αυτών που καταστρέφουν τα πάντα, η απελπισία των ανθρώπων που βλέπουν να καταστρέφεται η ζωή που έχουν χτίσει, η ανυπαρξία του κρατικού φορέα... με κάνουν κι αναρωτιέμαι: ζούμε στη δίνη μιας επαναστατικής αλλαγής ή απλά 10 μαλακισμένα αποφάσισαν να σπάσουν και να κάψουν για την πλάκα τους?
Λίγο πριν την αποχώρηση, προσπαθώ εδώ και μέρες να "καθαρίσω" τον υπολογιστή μου και να τακτοποιήσω τα αρχεία μου. Δεν περίμενα όμως ότι θα κάνω flashback στη ζωή μου...
Δραματικά mail για κρίσεις στη δουλειά που τώρα μοιάζουν ασήμαντες, γλυκές κουβέντες φίλων που ξεχάστηκαν μέσα στην καθημερινότητα, άνθρωποι που τότε έμοιαζαν σημαντικοί και τώρα πια δεν υπάρχουν στη ζωή σου, υποσχέσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ...
Ξεκαθάρισμα λοιπόν και πάμε παρακάτω... Μάθαμε τίποτα ή θα κάνουμε πάλι τα ίδια?

Πως γίνεται να ισορροπήσεις την ανάγκη σου να δημιουργήσεις κάτι και την ανάγκη της ψυχής σου για χαλάρωση και "ταξίδι"?

About