Την πρώτη φορά που τους είδα το 2001 δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Συγκλονιστική συναυλία, συγκλονιστική εμπειρία.
Η δεύτερη φορά είναι πάντα δύσκολη... μιας και είναι αδύνατο να ξεπεράσεις την πρώτη φορά...
Οι Schiller ζέσταναν την ατμόσφαιρα και μάλιστα με μερικές πολύ καλές ενορχηστρώσεις των επιτυχιών τους.
Οι Raveonettes δεν ξέρω... μου φάνηκαν λίγοι... οι συνθήκες βέβαια δεν ευνοούσαν μιας και όλοι περίμεναν τους Depeche Mode... ίσως την επόμενη φορά...
Οι ίδιοι οι Depeche ήταν άψογοι στον ήχο τους, όπως πάντα, οι φωνές του Martin και του David ζεστές και δυναμικές ταυτόχρονα και το συγκρότημα είχε κέφι! Αλλά δεν ήταν σαν την πρώτη φορά... μου φάνηκε ότι διήρκησε λίγο, ότι παρέλειψαν πολλά τραγούδια από το set τους και ότι παρασύρθηκαν περισσότερο από όσο ίσως χρειαζόταν, από τον κόσμο...
Για να λέμε όμως και τα καλά... ο αγαπημένος μου Martin είπε και πάλι το καλύτερό τους κομμάτι (Home), η εκτέλεση του Shake the disease ήταν εκπληκτική και το Photographic καλύτερο και από τo original!!
Και τελικά όσες φορές κι αν ακούσεις ζωντανά το Enjoy the silence πάντα αισθάνεσαι την ίδια ανατριχίλα... γιατί μερικούς έρωτες δεν τους ξεπερνάς ποτέ...
p.s: γιατί μια ωραία βραδιά να καταλήγει στο Atlantis με τα 5 χειρότερα mohito που έχω πιεί ποτέ στη ζωή μου? τουλάχιστον το παιδί που τα κερνούσε ήταν πολύ ευγενικό... αλλά πείτε ρε παιδιά μια κουβέντα στον μπάρμαν... στην ανάγκη να του δείξουμε πως φτιάχνεται... δεν είναι και πυρηνική φυσική...
3 comments:
Καλά, πέρσυ το καλοκαίρι ήπια κι εγώ ένα εντελώς απαίσιο μοχίτο σε ένα μπαρ του Ψυρρή - και το πλήρωσα και 12 ευρώ παρακαλώ (12 ευρώ... αν είναι δυνατόν)! Από τότε δεν έχω ξαναπιεί ποτό στο συγκεκριμένο μαγαζί, γιατί αντιτίθεμαι ιδαιολογικά (άσε που παραπονιέται και η τσέπη μου)!!
Μακράν η καλύτερη συναυλία του φετινού καλοκαιριού!
anonymous χρειάζομαι ένα ολόκληρο blog για να γράφω τις περιπέτειές μου με το mohito!!
vroxopoie ήταν πολύ καλή συναυλία αλλά για καλύτερη... χμμμ δεν ξέρω...
Post a Comment