Όλοι λέμε ότι τα παιδιά είναι αμείλικτα και σκληρά. Δείχνουν αυτό που αισθάνονται και σου λένε την αλήθεια κατάμουτρα. Παιδιά είναι όμως λέμε... θα μεγαλώσουν και θα μάθουν πως να φέρονται σωστά... Δηλαδή εμείς τώρα... οι ώριμοι ενήλικες, που σκύβουμε το κεφάλι, που βλέπουμε τους γύρω μας να μεταμορφώνονται καθημερινά σε μίζερα ανθρωπάκια (μαζί τους κι εμείς), που δεν λέμε ποτέ αυτό που πιστεύουμε, που κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι μας όταν ακούμε τις πιο απίστευτες μαλακίες... γίναμε καλύτεροι??
Γιατί ακόμα και το παιδί που κρύβεις μέσα σου... κάποια θα βαρεθεί να σου φωνάζει και να σε αφυπνίζει... κάποια στιγμή θα το βουλώσει οριστικά... και τότε τι??
